ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕နယ္ သမိုင္းျဖစ္စဥ္
“ဗန္းေမာ္” ဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ ရွမ္းဘာသာစကား “မန္းေမာ္” မွ ဆင္းသက္လာေသာ စကားျဖစ္သည္။ မန္ = ရြာ၊ ေမာ္ = အိုး ဟုအဓိပၸာယ္ရသျဖင့္ “အိုးလုပ္ေသာရြာ” ဟု ေခၚဆိုႏိုင္သည္။
စမၸာနဂိုလ္မင္းဆက္ပ်က္ၿပီး သကၠရာဇ္ (၄၀၀) ေက်ာ္တြင္ ေစာ္ဘြားသိုဟန္ဘြားသည္ ေရွးမင္းျမတ္တို႔၏ ၿမိဳ႕ေနရာတြင္ မေန၀့ံ၍ ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုးျဖစ္ေသာ ဗန္းေမာ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕ျပတည္ေထာင္၍ အုပ္စိုးသည္။ မိုးမိတ္သမိုင္းအရ ခရစ္ႏွစ္ (၆၈၉) ခုႏွစ္တြင္ ေစာ္ဘြား စစ္ပုတ္ဖထံ လာေရာက္ၿပီး ေစာ္ဘြားဆက္ေတာင္းခံသည္။ မိုးမိတ္ေစာ္ဘြားက တူေတာ္ႀကီး ခမ္းရြက္ဖအား ဗန္းေမာ္ေစာ္ဘြားအျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ ေစလႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕တြင္ ေစာ္ဘြား (၂၃) ဆက္ ႏွစ္ေပါင္း (၃၅၀) အုပ္စိုးခဲ့သည္။
မိုးေမာက္ၿမိဳ႕နယ္ ျဖစ္စဥ္ (၁)
ဗန္းေမာ္ေဒသတြင္ စမၸာနဂိုရ္မင္း တိုင္းျပည္အုပ္စိုးစဥ္က သားေတာ္ႀကီး စိတၱရာဇာႏွင့္ သားေတာ္ငယ္ ဂုတၱရာဇာတို႔ ထြန္းကားခဲ့ကာ ခမည္းေတာ္ နတ္ရြာစံၿပီးေနာက္ ေနာင္ေတာ္ စိတၱရာဇာက ထီးနန္းကိုဆက္ခံခဲ့သည္။ ညီေတာ္ ဂုတၱရာဇာက တစ္ထီးတစ္နန္း တည္ေထာင္ရန္ ယခု မိုးေမာက္ေတာင္ဘက္ (၂) မိုင္ခန္႔ေနရာတြင္ ၿမိဳ႕တည္ခဲ့ၿပီး စမၸာနဂိုရ္ျပည္ကို တိုက္ခိုက္ႏိုင္ရန္ လူသူလက္နက္ စုေဆာင္းၿပီး ျပည့္စံုေသာအခါမွ ယခု မိုးေမာက္တည္ရာ ကုန္းျမင့္ရြာမွ ဆက္သားေစလႊတ္၍ စစ္ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ ေနာင္ေတာ္ စိတၱရာဇာထံ အေၾကာင္းၾကားခဲ့သျဖင့္ ဆက္သားေနထိုင္သည့္ ယခု မိုးေမာက္ၿမိဳ႕အား ရွမ္းဘာသာစကားျဖင့္ (မန္ေမာက္ရြာ) ျမန္မာဘာသာျဖင့္ (သတင္းပို႔သည့္ရြာ) ဟု ေခၚေ၀ၚခဲ့သည္။
မိုးေမာက္ၿမိဳ႕နယ္ ျဖစ္စဥ္ (၂)
(၁၇၆၅) ခုႏွစ္တြင္ ဆင္ျဖဴရွင္မင္းလက္ထက္ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕၀န္သည္ ဗန္းေမာ္သို႔ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ရန္လာသည့္ တရုတ္ကုန္သည္မ်ားအား ဗန္းေမာ္သို႔ တိုက္ရိုက္၀င္ခြင့္မျပဳဘဲ ယခုမိုးေမာက္တည္ရွိရာ ရြာငယ္၊ ရွမ္းဘာသာျဖင့္ “ပန္းေကာ္စခန္း”၊ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ (သစ္အယ္ပင္စခန္း) မွ တစ္ေထာက္ရပ္နား သတင္းပို႔ေစျခင္းေၾကာင့္ “သတင္းပို႔သည့္ရြာ” ကို ရွမ္းဘာသာျဖင့္ “ဗန္းေမာက္ရြာ” ဟုေခၚေ၀ၚခဲ့ေၾကာင္း ရြာ၏အေရွ႕ဘက္တြင္ ေခ်ာင္းတစ္ခုစီးဆင္းၿပီး ရြာသားမ်ား လယ္ယာစိုက္ခင္းမ်ား လုပ္ကိုင္ၾကရာတြင္ ယင္းေခ်ာင္းမွေရကို ၀ါးေရတံေလွ်ာက္ျဖင့္ သြယ္ယူအသံုးျပဳခဲ့သျဖင့္ ၀ါးေရတံေလွ်ာက္ကို အစဲြျပဳ၍ ရွမ္းဘာသာျဖင့္ “နန္႔ေမာက္ေခ်ာင္း” ဟု ေခၚေ၀ၚခဲ့သည္။
နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႔အား တြန္းလွန္စစ္ဆင္ႏဲႊရာတြင္ ေရႊဘုိေဒသမွ ဗမာတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ နယ္ခ်ဲ႕ကို တြန္းလွန္ေရွာင္တိမ္းရင္း “မန္႔မိန္းေမာက္ရြာ” သို႔ ေရာက္ရွိ ေနထိုင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ဗမာတို႔က ရွမ္းဘာသာ “မန္႔မိန္းေမာက္” ကို ဗမာသံျဖင့္ “မိုးေမာက္” ဟု ေခၚဆိုၾကရာမွ ယေန႔တိုင္ “မိုးေမာက္” ဟု ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
မိုးေမာက္ၿမိဳ႕နယ္ ျဖစ္စဥ္ (၃)
မိုးေမာက္သည္ ယခင္က ဗန္းေမာ္ခရိုင္ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ စိန္လံုေက်းရြာကို (၁၉၀၃) ခုႏွစ္တြင္ ေတာင္တန္းၿမိဳ႕အျဖစ္ သတ္မွတ္၍ (၂၄-၆-၁၉၄၇) ခုႏွစ္အထိ အဂၤလိပ္ေတာင္တန္း၀န္ေထာက္ (၅)ဦးအထိ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ ၎ေနာက္ပိုင္း (၃၀-၉-၁၉၆၅) ေန႔ထိ တိုင္းရင္းသားေတာင္တန္း၀န္ေထာက္ (၁၃) ဦးျဖင့္ စိန္လံုေတာင္တန္းၿမိဳ႕တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ (၂-၃-၁၉၆၂) ေန႔မွစ၍ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ေပၚေပါက္ခဲ့ရာ စိန္လံုၿမိဳ႕အား ေတာင္တန္းၿမိဳ႕အျဖစ္ ဆက္လက္တည္ရွိေစရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲျခင္း နယ္ေျမမေအးခ်မ္းျခင္း၊ လူဦးေရနည္းပါးျခင္း၊ စီးပြားေရးအခ်က္အခ်ာ မက်ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ (၁-၁၀-၁၉၆၅) ေန႔တြင္ စိန္လံုေတာင္တန္း ၀န္ေထာက္ရံုးအား မိုးေကာင္းၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕၍ ရံုးဖြင့္လွစ္ခဲ့ပါသည္။
ျပည္ထဲေရးႏွင့္ သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ (၂၇-၇-၇၂) ရက္စြဲပါ အမိန္႔ေၾကာ္ျငာစာအမွတ္ (၉၅၃) ျဖင့္ မိုးေမာက္ရြာအား မိုးေမာက္ၿမိဳ႕နယ္ခဲြ၊ စိန္လံုၿမိဳ႕နယ္ခဲြ၊ ၿမိဳ႕သစ္ၿမိဳ႕နယ္ခဲြ ႏွင့္ ေဒါဖုန္းယန္ၿမိဳ႕နယ္ခဲြမ်ား အျဖစ္ ဖဲြ႔စည္းေပးခဲ့ပါသည္။
မိုးေမာက္ၿမိဳ႕နယ္မွ ပင္လံုညီလာခံ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ဒူ၀ါေဇာ္ေလာန္ (ပန္ဟုတ္ရြာဇာတိ) ပင္လံုညီလာခံတြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သူ ဒူ၀ါေဇာ္လ (ေလာ့ဒန္ရြာဇာတိ) ႏွင့္ ပင္လံုညီလာခံ တက္ေရာက္ခဲ့သူ ဆရာႀကီး ဦးမရန္လ (စိန္လံုးဇာတိ) တို႔ ပါ၀င္ခဲ့ၾကပါသည္။
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ လဇြန္တန္ဂ်ီး၊ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ ဦးလဇြန္ထန္၊ ယခင္ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ေဟာင္း ႏိုင္ငံေတာ္ ေကာင္စီ၀င္ေဟာင္း အၿငိမ္းစား ဗိုလ္မွဴးႀကီး ဦးလဖိုင္ခြန္ေနာ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ ေဒသပါတီေကာ္မတီ ဥကၠဌ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ အယ္လ္ကြန္ဖန္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၀န္ႀကီးေဟာင္း ဒူ၀ါလ၀မ္လီ၊ ဗိုလ္ႀကီး လဗ်လ၊ အၿငိမ္းစား သန္းေခါင္စာရင္း မင္းႀကီး ဦးရွမ္းလြမ္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ေဒသပါတီ ေကာ္မတီအတြင္းေရးမွဴး ဦးလအုန္းေယာ္၊ ဆရာႀကီး ဦးကရိန္တန္ တို႔မွာ ထင္ရွားေသာ မိုးေမာက္ၿမိဳ႕နယ္သားမ်ား ျဖစ္ႀကပါသည္။
ေရႊကူၿမိဳ႕နယ္ ျဖစ္စဥ္သမိုင္း
ေရႊကူၿမိဳ႕သည္ သမိုင္းတြင္ထင္ရွားခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ပုဂံေခတ္တြင္ အေနာ္ရထာမင္းႀကီးသည္ ပုဂံႏိုင္ငံေတာ္ ကမၸဒီပတိုင္းႏွင့္ ကေမာၻဇတိုင္းကို သီးျခားျဖစ္ေစရန္ ကင္းၿမိဳ႕ (၄၃) ၿမိဳ႕ကို တည္ထားခဲ့ရာ ေရႊကူသည္ ကင္းၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕အျဖစ္ ထင္ရွားခဲ့သည္။
တန္ခိုးႀကီး ေရႊေပၚကၽြန္းဘုရားကို အေၾကာင္းျပဳ၍လည္းေကာင္း၊ မြန္ဂိုက်ဴးေက်ာ္မႈ၊ မန္ခ်ဴးက်ဴးေက်ာ္မႈ၊ တြန္းလွန္တိုက္ပဲြတို႔ကို ခ်ီတက္ရာတြင္ ေရႊကူၿမိဳ႕သည္ အေထာက္အကူစခန္းတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။ ေရႊကူၿမိဳ႕ေနရာသည္ လူေနေဒသအျဖစ္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာသည္မွာ ဘီစီ (၂၆၀) ခုႏွစ္တြင္ျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထားမ်ား၌ ေတြ႔ရွိရသည္။
ေရႊကူၿမိဳ႕ဟုေခၚဆိုရျခင္းမွာ ေမာ္လၿမိဳင္ေတာရပ္မွဂူ၊ မန္ပိန္းဂူ လြင္ျပင္မွဂူ၊ ေတာပုန္းရြာ ဂူကုန္းႀကီးမွ ဂူ ဟူေသာ ဂူသံုးဂူတို႔ကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ ေရႊဂူဟု ေခၚဆိုခဲ့ေၾကာင္းကို မန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရား ေရးသားေတာ္မူခဲ့ေသာ ၀ါဆိုသိမ္ေက်ာင္းအဆိုအရ သိရွိရသည္။
ေရႊကူၿမိဳ႕သည္ ယခင္အခါက မိုးမိတ္၊ မိုးေကာင္း၊ ဗန္းေမာ္၊ သံုးျပည္ေထာင္နယ္စပ္တြင္ျဖစ္ၿပီး ေခ်ာက္တို႔ကိုဖို႔၍ ခံတပ္ၿမိဳ႕ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ခံတပ္ကိုရုပ္သိမ္းသြားေသာအခါ ရွမ္းတို႔က “မိန္ကူ” ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “ေ၀ွကူ” ဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚဆိုၾကသည္။ ရွမ္းဘာသာတြင္ “ေ၀ွ” ၏ အဓိပၸာယ္မွာ “ေခ်ာက္” ျဖစ္ၿပီး၊ “ကူ” = ရုပ္သိမ္းျခင္းဟု အဓိပၸာယ္ရသျဖင့္ “ေခ်ာ္ကိုဖို႔၍ ခံတပ္ရုပ္သိမ္းရာေနရာ” ဟု ဆိုလိုသည္။ “ေ၀ွကူ” ဟူေသာ ရွမ္းစကားမွ ေရႊကူဟု ေျပာင္းလဲေခၚေ၀ၚ လာၾကသည္ဟု လည္းေကာင္း၊ ေရႊေပၚကၽြန္းဘုရားသမိုင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ၿမိဳ႕တည္စဥ္က ေငြေၾကးမလံုေလာက္မႈေၾကာင့္ နယ္ရွင္ေစာ္ဘြားတို႔က ျမန္မာမင္းအား ေရႊအခြန္ေတာ္ ဆက္သြယ္ကူညီရေသာေၾကာင့္ ေရႊကူဟု ေခၚတြင္ လာသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေရႊကူၿမိဳ႕အထက္ ေရႊေပၚကၽြန္းမွ အေရာင္အဆင္းေတာက္ပၿပီး အုန္းသီးလံုးအရြယ္ပမာဏရွိေသာ ေရႊလံုးႀကီးတစ္လံုးသည္ ဧရာ၀တီျမစ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လ်က္ ေရႊကူၿမိဳ႕ တည့္တည့္ဘက္သို႔ မၾကာခဏကူးတတ္လာသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ “ေရႊကူၿမိဳ႕” ဟူ၍ ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း မွတ္တမ္း၌ ေတြ႔ရွိရသည္။
ပုဂံေခတ္ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၃၉၇) ခုႏွစ္ တေပါင္းလဆန္း (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ ကင္းတပ္ၿမိဳ႕ (၄၃)ၿမိဳ႕ကို တည္ေဆာက္ခဲ့ရာ ေရႊကူၿမိဳ႕လည္း ကင္းတပ္အျဖစ္ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၁၁၅) ခုႏွစ္တြင္ နႏၵေပၚထင္ဘဲြ႔ခံ စကၠဗလအမည္ရ ငမန္ေထြးသည္ ေရႊကူၿမိဳ႕ကို အေလာင္းမင္းတရားႀကီးထံမွ ျခားနားခဲ့သည္။ (၁၁၄၃) ခုႏွစ္ ပဒံုမင္းလက္ထက္ သားေတာ္ မင္းရဲေက်ာ္စြာအား ေရႊကူၿမိဳ႕ကို အပိုင္စားေစခဲ့သည္။
(၁၈၈၅)ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ေရႊကူၿမိဳ႕သို႔ ၿဗိတိသွ်တပ္မ်ား ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ (၁၈၈၇)ခုႏွစ္တြင္ ေရႊကူၿမိဳ႕ကို ခရိုင္ခဲြသတ္မွတ္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ရာ ပထမဆံုး ခရိုင္ခဲြ၀န္ေထာက္အျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သူမွာ မစၥတာဘလိုေန ျဖစ္သည္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ ေဒၚခင္သိန္း၊ ပါေမာကၡ၊ ျမန္မာစာဌာန၊ ျမစ္ႀကီးနားတကၠသိုလ္မွ ဦးစီးျပဳစုသည္။)
ျမစ္ႀကီးနားအြန္လိုင္းမွေဖာ္ျပသည္ ။
0 comments:
Post a Comment