W.P Moses
K.I.O/K.I.A ရဲ႕ Operation Padang Hkrunlam - Part II
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စစ္တပ္ မရွိေတာ့တဲ့အခါ၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လက္နက္ေတြ ဒီလူေတြထံ ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ အပ္ပစ္လိုက္လို႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အစြယ္အခ်ဳိး ခံလိုက္ရ သလုိျဖစ္သြားမွာပါ။ အစြယ္ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ဒီသားရဲ တိရစာၦန္ေတြက က်ေနာ္တို႔ကို အလြယ္တကူ ကုတ္ဖဲ့၀ါးမ်ဳိ သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီနယ္ျခားေစာင့္တပ္ (BGF) ကုိ က်ေနာ္တို႔ လက္မခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္း အရာေတြကို ေရွ႕တန္း စခန္းေတြမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ အေနနဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ သေဘာေပါက္ေစဖို႔ ရွင္းလင္း ေျပာၾကားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တိုက္စရာ မလိုပဲဲ၊ ေသနတ္တစ္ခ်က္ မေဖာက္လိုက္ရပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လက္နက္ေတြကို အလြယ္တကူ သိမ္းယူ လိုက္ႏိုင္ျခင္းအားျဖင့္ ကခ်င္ တပ္မေတာ္ကို ဖ်က္သိမ္း ပစ္လိုက္မယ့္ ကလိန္ဆင္မႈ တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြကို က်ေနာ္တို႔ ဗဟုိအေနနဲ႔ စကား ပရိယာယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာၿပီးေတာ့ အဆင္ေျပာေခ်ာေမြ႔စြာ ေက်ာ္လႊားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ “လက္နက္ခ်ပါ” လို႔ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားပါတယ္။ သူတို႔တစ္ေတြ အရွက္ ကုန္သြားၾကပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ အစစ္အမွန္ကို တစ္ႏွစ္အၾကာမွာ ထုတ္ေျပာ လိုက္ၾကပါတယ္။ လက္နက္ မခ်ရင္ေတာ့ ေသာင္းက်န္းသူ ဆိုပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၇) ႏွစ္က ဘြဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို ျပန္ေပးၾကတယ္။ အဲဒီကာလတုန္းကလည္း ေသာင္းက်န္းသူလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ ဘာသာစကား အရဆိုရင္ေတာ့ Destructive Element ဆိုပဲ။ အင္မတန္ ဆိုးရြားတဲ့ စကားလံုးပါ။ ဘယ္သူေတြကမွ အမွန္တကယ္ ေသာင္းက်န္းေနၾကတာလဲ ဆိုတာ အားလံုး အသိပါပဲ။
စစ္အစိုးရမွ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္သတ္လိုက္တဲ့ K.I.A ဒု တပ္ၾကပ္ႀကီး ခ်န္းယိန္း
ျပည္ေထာင္စု တစ္ခုလံုးကို အုပ္ခ်ဳပ္စီမံတဲ့ အာဏာအရပ္ရပ္ကို ေသနတ္နဲ႔ သိမ္းပိုက္လိုက္တာ သူတို႔ ဗမာအစိုးရ ကိုယ္တိုင္ပါပဲ။ ေန၀င္း တုိင္းျပည္ကို လက္နက္အားကုိးနဲ႔ အာဏာသိမ္းၿပီး ေသာင္းက်န္း ခဲ့တယ္။ ဒီဗမာစစ္တပ္ သာလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုအေပၚ အမွန္တကယ္ ေသာင္းက်န္းေနတာ အားလံုး အသိပါပဲ။ လက္ရွိအခ်ိန္ေတြမွာလည္း ျပည္သူလူထုအေပၚ ေသာင္းက်န္းေနတာ သူတို႔တေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔က အသားလႊတ္ ေသာင္းက်န္းသူ နာမည္တပ္ခံရတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ဗဟုိေကာ္မတီလည္း သူတို႔တေတြနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ အျငင္းအခံု ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အစီအစဥ္ လက္ခံဖို႔ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတင္းအၾကပ္ ဖိအား ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအေၾကာင္း ကိစၥတစ္ခုတည္းကို ေဆြးေႏြးဖို႔ တိုင္း (ေျမာက္ပုိင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္) ကို က်ေနာ္တို႔ (၁၅) ႀကိမ္၊ (၁၆) ႀကိမ္ေလာက္ သြားေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စာေရးသား ေပးပို႔တာလည္း (၁၇) ေစာင္ေလာက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သန္းေရႊထံကိုလည္း ေရးသားေပးပို႔ခဲ့တယ္။ ဗမာအစိုးရ ဗဟိုျဖစ္တဲ့ ေနျပည္ေတာ္ကို ေရးသားေပးပို႔ခဲ့တာလဲ အႀကိမ္ ေပါင္းမ်ားစြာပါပဲ။ “ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြလာပါ” ဆိုလို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဥကၠဌႀကီးကိုယ္တိုင္ စစ္တိုင္းဌာနခ်ဳပ္ကို သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြး ခဲ့တာလည္း သံုးေလးႀကိမ္ မကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ အရာမထင္ခဲ့ပါဘူး။ “ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြလာပါ” ဆိုလို႔ ဘာအေရးႀကီးကိစၥမ်ား ေျပာလိမ့္မလဲဆိုၿပီး ဥကၠဌႀကီး ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံုေတာ့လည္း ဒီနယ္ျခားေစာင့္တပ္ (BGF) အသြင္ေျပာင္းေရး ကိစၥကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ဖိအားေပး ေျပာျပန္ေရာ။
“ ဒီ BGF အစီအစဥ္ကို လက္ခံဖို႔လိုပါတယ္ … ဒါဟာ အဘ သန္းေရႊရဲ႕ ေမတၱာပါ … ” ဆိုပဲ။
အဲဒီလိုေတြျဖစ္ေတာ့ ဘာမွေျပာဆို ေဆြးေႏြးလို႔ မရတဲ့အခါ ဒီေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမႈေတြကလည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ အျငင္းအခံုေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က ဘာေျပာခဲ့သလဲ ဆိုေတာ့…
စစ္အစိုးရမွ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္သတ္လိုက္တဲ့ K.I.A ဒု တပ္ၾကပ္ႀကီး ခ်န္းယိန္း
“ ေကာင္းပါၿပီ … က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း၊ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္ ေျပာပါမယ္ … ဒီျပည္ေထာင္စုဟာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုကတိက၀တ္မွ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္တယ္ … ဒါေၾကာင့္ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေထာင္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ လက္နက္စြန္႔ပါမယ္ …”
ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုကတိက၀တ္မွ စတင္ ေပါက္လာခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ျဖစ္တယ္။ ဟုိအရင္ ဗမာ ဘုရင္ေတြ လက္ထက္မွာ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတာရွိခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဗမာဘုရင္ သီေပါမင္းနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးေတြကို အဂၤလိပ္ေတြ သိမ္းက်ဳံး ဖမ္းဆီးသြားတဲ့ အခ်ိန္အထိ ျပည္ေထာင္စုဆိုတာ ရွိခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ေၾကာင့္သာလွ်င္ ဒီျပည္ေထာင္စု ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ပင္လံုကတိက၀တ္ဟာ ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ေမြးဖြား ေပးလိုက္တဲ့ မိခင္ႀကီးျဖစ္တယ္။ ဒီပင္လံုစာခ်ဳပ္ဟာ ကခ်င္ျပည္ေထာင္၊ ခ်င္းျပည္ေထာင္၊ ရွမ္းျပည္ေထာင္၊ ဗမာျပည္ေထာင္ စတဲ့ ျပည္ေထာင္ေတြကို စုစည္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ ကတိက၀တ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီပင္လံု စာခ်ဳပ္မွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့ၾကတယ္။ ကတိက၀တ္ တစ္ခုဆိုတာ လက္မွတ္ ေရးထိုးျခင္း အားျဖင့္ အတည္ျပဳခုိင္မာ ေစဖို႔ လိုပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားေတြ ဘာေၾကာင့္ ဒီစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ ေရးထိုးဖို႔ လိုတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့ၾကရတာလဲ။ ဒီကေန႔ လူငယ္ေတြ မွတ္သားထားၾကပါ။ ဘာေၾကာင့္ လက္မွတ္ေရးထိုးဖို႔ လိုတာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ဟာ ဗမာျပည္ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ဟာ အျခားျပည္တစ္ျပည္ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ ေရးထိုးရျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုသာ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဗမာ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔အေၾကာင္း ပါ၀င္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ဗမာေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အဂၤလိပ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္မွတ္ ေရးထိုးလိုက္ရင္ ၿပီးသြားမယ့္ ကိစၥပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဘိုးဘြားေတြ ပါ၀င္ပတ္သက္စရာ အေၾကာင္း မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဂၤလိပ္ထံမွ လြတ္လပ္ေရးကို က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသား ေဒသေတြ အပါအ၀င္ ရယူဖို႔အတြက္၊ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ျပည္ဟာ အစကတည္းက ဗမာျပည္ျဖစ္ခဲ့မယ္၊ ဗမာျပည္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားေတြ လက္မွတ္ေရးထိုးစရာ မလိုပါဘူး။ ကခ်င္ျပည္ေထာင္၊ ခ်င္းျပည္ေထာင္၊ ရွမ္းျပည္ေထာင္၊ ဗမာျပည္ေထာင္ စတဲ့ ျပည္ေထာင္ေတြ ေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါမွသာလွ်င္ ျပည္ေထာင္စု ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္တယ္။ တစ္ခုခ်င္းစီ ဆိုရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္သာ ျဖစ္တယ္။ ကခ်င္ျပည္ပဲ၊ ရွမ္းျပည္ပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဘိုးဘြားေတြ ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ျခင္းဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ျပည္ကို ျပည္ေထာင္စုမွာ ထည့္သြင္း ေပါင္းစည္း လိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ျပည္ေထာင္စုမွာ ေပါင္းစည္း ပါ၀င္လိုက္တဲ့ အခါမွသာ ျပည္နယ္ တစ္ခုျဖစ္လာတာပါ။ သီးသန္႔တစ္ခုတည္းဆိုရင္ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ပါပဲ။ ကခ်င္ျပည္ပါပဲ။
Wunpawng Mungdan ပါပဲ။ Wunpawng Mungdan (ကခ်င္တိုင္းျပည္) ကို Munghpawm (ျပည္ေထာင္စု) မွာ ေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါမွသာလွ်င္ Wunpawng Mungdaw (ကခ်င္ျပည္နယ္) ျဖစ္လာတာပါ။
ဒီတိုင္းျပည္ဟာ ဘုရားသခင္ က်ေနာ္တို႔ကို ေပးထားတဲ့ တိုင္းျပည္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားေတြဟာ ဟုိး… ပေ၀သဏီ နတ္ကိုးကြယ္တဲ့ ကာလေတြကတည္းက ဖန္ဆင္းရွင္ (Hpan Wa Ningsang, Chye Wa Ningchyang) ကို လက္ခံ ယံုၾကည္ခဲ့ၾကတာပါ။ Hpan Wa Ningsang ဆိုတာ အႀကီးျမတ္ဆံုးေသာ အစဥ္အၿမဲရွင္သန္ေနတဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ Chye Wa Ningchyang ဆိုတာ မေန႔၊ ယေန႔၊ ေနာက္ကာလေတြမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်၊ ျဖစ္လာမယ့္အရာေတြနဲ႔ အရာရာကို သိျမင္ေနတဲ့ ထာ၀ရဘုရားကို ေျပာတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတိုင္းျပည္ဟာ ဒီကေန႔ က်ေနာ္တို႔ ကိုးစား ယံုၾကည္တဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေပးအပ္ထားတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ပါတယ္။
ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕ ျပည္နယ္တစ္ခု အေနနဲ႔ ပါ၀င္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ျပည္ကို ေပါင္းစည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဗမာျပည္မဟုတ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ျပည္ကို ဗမာအစိုးရကပဲ ခ်ယ္လွယ္ စိုးမိုးေနတာ၊ က်ေနာ္တို႔ျပည္က သယံဇာတေတြကို အႀကီးအက်ယ္ ထုတ္ယူ ေရာင္းခ်ေနတာ၊ က်ေနာ္တို႔ျပည္ကို ဗမာျပည္လို႔ပဲ ေယ်ဘုယ သတ္မွတ္ျခင္းခံရတာ လံုး၀ တရားမွ်တမႈ မရွိတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ သူတို႔နဲ႔ လားလားမွ် သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိတဲ့ အရာေတြကို လာေရာက္ စီမံ ခ်ယ္လွယ္ေနျခင္းပါပဲ။
အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရကိုရမွ ျဖစ္မွာပါ။ ဒီကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကိုေတာင္မွ မသတ္မွတ္ေပးႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုမွာ ဆက္ပါ၀င္ရမွာလဲ။ ျပည္ေထာင္စုမွာ မပါ၀င္လဲ က်ေနာ္တို႔ တရား၀င္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ကမွ ျပည္ေထာင္စု မလုပ္ခ်င္တာကိုး။ စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စု မတည္ေထာင္ခ်င္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ျပည္ေထာင္စုေန႔လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၁၉၄၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔ မတိုင္ခင္ အေျခအေန အတိုင္း ျပန္ေနဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့။ ဒီကိစၥဟာ ရွင္းေနတာပဲ။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု အေၾကာင္း မစဥ္းစားဘူး၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္အေၾကာင္း မစဥ္းစားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မရွိေတာ့ဘူး။ သူတို႔လက္ေအာက္မွာ ဘယ္သူက ကၽြန္လို ေနခ်င္မွာလဲ။
“ မင္းတို႔ ဒီလိုေနခ်င္ၾကသလား ? ” - “ မေနခ်င္ပါဘူး …”
“ ကၽြန္လို ေနခ်င္ၾကသလားေဟ့ ? ” - “ မေနခ်င္ပါဘူး …”
ေအး … ေနခ်င္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္လို ေနၾကရမွာလဲ။ အခုေလးတင္ပဲ ဒီ အစည္းအေ၀းကို တရားေဟာဆရာ ဆုေတာင္းဆက္ကပ္ၿပီး က်မ္းစာဖတ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ဟာ က်ေနာ္တို႔ကုိ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ရန္အတြက္ ေရြးႏႈတ္ကယ္တင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကို ကၽြန္ဇာတ္မွာ ႏွစ္ျမွဳပ္မေနၾကဖို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ကၽြန္ ျဖစ္ေနဖို႔ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္မရွိပါဘူး။
“ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ပင္လံုညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးသေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း
ပင္လံု ကတိတ၀တ္နဲ႔၊ ပင္လံုစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးကို တည္ေထာင္မယ္ဆိုရင္
က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ လက္နက္မကိုင္ေတာ့ပါဘူး …
ျပည္သူ႔စစ္ အေနနဲ႔၊ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အေနနဲ႔ေတာင္ မေနပါဘူး …
လံုး၀ကို လက္နက္စြန္႔ပါမယ္ … ”
စစ္အစိုးရမွ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္သတ္လိုက္တဲ့ K.I.A ဒု တပ္ၾကပ္ႀကီး ခ်န္းယိန္း
လို႔ က်ေနာ္တို႔ အသိေပးေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
“ ကဲ … က်ေနာ္တို႔တေတြ ေျဖာင့္မတ္္ရမယ္
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မွန္ကန္မႈကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားၾကရမယ္…
စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္
က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြဟာ လက္နက္စြန္႔ပါမယ္ … ”
သန္းေရႊထံ က်ေနာ္တို႔ ေကအိုင္အို အေနနဲ႔ စာေရးသား ေပးပို႔ရာမွာလည္း ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ထံမွ ဘာအေၾကာင္းျပန္ၾကားခ်က္မွ ျပန္မရခဲ့ပါဘူး။ ဘာလို႔ နည္းနည္းေလးေတာင္ အဖက္မလုပ္၊ အေၾကာင္းမျပန္ရတာလဲဆိုေတာ့ သန္းေရႊနဲ႔ စစ္အုပ္စုရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျပည္ေထာင္စု မရွိေတာ့လို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီ စိတ္ဓါတ္ မရွိလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္နက္ စြန္႔ပါမယ္ဆိုၿပီး ကမ္းလွမ္းခဲ့တာေတာင္ မသာအေလာင္းေကာင္ကို အမွာစကားပါးသလုိပဲ ဘာဆိုဘာမွ ျပန္ၾကားေျပာဆိုျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။
ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဗဟိုအေနနဲ႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကိစၥကို ဘာေၾကာင့္ လက္မခံ ခဲ့ရသလဲဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ျပည္သူလူထုေတြ နားလည္ေအာင္ ရွင္းလင္းေျပာျပၾကပါ။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ အခ်င္းခ်င္းလည္း ရွင္းျပေပးၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔အေပၚ အင္မတန္ွ မမွန္မကန္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ဗမာအစိုးရပါပဲ။
အရပ္သားအစိုးရ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အခါမွသာလွ်င္ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးၾကပါဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို (၁၇) ႏွစ္တုိင္တိုင္ ေခ်ာင္ထိုးထားတယ္။ အပစ္ရပ္အခ်ိန္ကာလအတြင္း က်ေနာ္တို႔ကို ဘယ္လို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့သလဲ ဆိုေတာ့ အစိုးရတစ္ရပ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ က်ေနာ္တို႔ကို မလုပ္ဖို႔ေျပာတယ္။
အခြန္ေကာက္ခံျခင္း မျပဳရ။
တရားစီရင္ျခင္း မျပဳရ။
စစ္အင္အား တိုးခ်ဲ႕ျခင္း မျပဳရ။
စစ္လက္နက္ တိုးခ်ဲ႕တပ္ဆင္ျခင္း မျပဳရ။
စတဲ့ ‘ မလုပ္ရ၊ မလုပ္ရ ’ ဆိုတာေတြခ်ည္း ပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ကိုေတာ့ ‘မလုပ္ရ’ ေတြနဲ႔ ပိတ္ပင္ တားျမစ္ၿပီး သူတို႔တေတြက်ေတာ့ စစ္တပ္ေတြခ်ဲ႕ၿပီးရင္းခ်ဲ႕ခဲ့ၾကတယ္။ တပ္အင္အားေတြ တိုးၿပီးရင္း တိုးခဲ့ၾကတယ္။ အပစ္ရပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း စစ္အင္အား ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ခဲ့ၾကသလဲ ဆိုေတာ့ လမ္းဆံုလမ္းခြမက်န္ ကင္းစခန္းေတြ ေပၚလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ နယ္ျခားစခန္း လဂ်ားယန္ (Laja Yang) မွာလဲ စစ္တပ္အျပင္ မူးယစ္ရဲ၊ ရာဇ၀တ္ရဲ စသျဖင့္ ဘာေတြမွန္းကို မသိေအာင္ စခန္းေတြ လာဖြင့္ထားၾကတယ္။ သူတို႔တေတြက်ေတာ့ ေက်းရြာ၊ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အရပ္ရပ္ကိုလည္း ယူလိုက္တယ္။ ညီလာခံဆိုတာလုပ္ၿပီး သူတို႔ႀကိဳက္သလို ေရးထားတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒကိုလည္း မတရားသျဖင့္ ေရးသား အတည္ျပဳလိုက္တယ္။ စစ္အင္အားတိုးခ်ဲ႕တယ္။ စုၾကည္နဲ႔ အဖြဲ႔ကိုလည္း ဂဏန္းေျခေထာက္ ေျခြသလို ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းေအာင္၊ ဘာမွလႈပ္ရွားလို႔ မရေအာင္ လုပ္လိုက္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကိုလည္း အဘက္ဘက္မွ ကန္႔သတ္တာမွ်မက ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ လုပ္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဘဏၭာေငြ မရရွိႏိုင္ရန္လုပ္တဲ့ ျဖတ္ေလးျဖတ္မကတဲ့ ျဖတ္ေတာက္မႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
ေက်ာက္စိမ္းေမွာ္မွာလည္း သူတို႔ႀကိဳက္သလို ခ်ယ္လွယ္ စိုးမိုးၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ျပည္က ထြက္တဲ့ ေက်ာက္စိမ္းေတြကို သူတို႔ႀကိဳက္သလို ထုတ္ေဖာ္ ေရာင္းစားေနၾကတယ္။ ေက်ာက္စိမ္း Emporium တစ္ခုလုပ္တုိင္း ယူရိုေငြသန္းေထာင္ခ်ီ ရရွိၾကတယ္။ ဒီေငြေတြ ဘယ္မွာ ဘာေတြ လုပ္လိုက္ ၾကသလဲေတာ့ မသိဘူး။ သူတို႔က ဒီလို အျမတ္ထုတ္စားေနၾကတယ္။ အင္မိုင္ခ နဲ႔ မလိခ ျမစ္ဆံုဘက္မွာလည္း တရုတ္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းေတြ အႀကီးအက်ယ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကတယ္။ ထြက္ရွိမယ့္ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေတြ အကုုန္လံုး တရုတ္ျပည္ကို ေရာင္းစားဖို႔ လုပ္ၾကတယ္။
ကဲ … ဒါက်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ ေဒသေလ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို စီမံကိန္းႀကီးေတြလုပ္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ကို နည္းနည္းေလးေတာင္မွ အသိ မေပးရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာဆို အၾကံ ေပးခြင့္ေလးေတာင္ မေပးရတာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ေကအိုင္အိုလည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ေရအား လွ်ပ္စစ္စက္ရံု တည္ေဆာက္ခဲ့တာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စက္ရံုကေန ျဖန္႔ေ၀တဲ့ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားကို ဒီကေန႔ သူတို႔ သံုးစြဲေနၾကတာပဲ။ ဒီလူေတြ အရွက္မရွိၾကဘူးလား။ ဒီကေန႔ထိ ျမစ္ႀကီးနားမွာ က်ေနာ္တို႔ ေပးတဲ့လွ်ပ္စစ္မီး ထြန္းေနၾကတာပဲ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းေတြ အစဥ္တစုိက္ လုပ္ခဲ့ၾကတာပဲ။ ဒီ မလိ-အင္မိုင္ ျမစ္ဆံုကိစၥက်မွ ဘာလို႔ က်ေနာ္တို႔ကို နည္းနည္းေလးေတာင္မွ မတိုင္ပင္ရတာလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ မေျပာျပၾကရတာလဲ။
က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ျပည္က သဘာ၀ေရအရင္းအျမစ္ေတြကို သူတို႔ႀကိဳက္သလို စီမံခ်ယ္လွယ္ၿပီး ထြက္ရွိမယ့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ေတြအကုန္လံုး တရုတ္ကို ေရာင္းစားၿပီး သူတို႔က အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းေထာင္ခ်ီ ၿမိဳဆို႔မယ့္ကိစၥပဲ။ ဒီစီမံကိန္းႀကီးရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ မလိ-အင္မိုင္ျမစ္ဆံုနားက ဆည္တမံဟာ လံုး၀ကို တည္ေဆာက္ရမယ့္ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ ဒီဆည္တည္ရွိေနမယ့္ ေနရာဟာ ဗမာစကား အရဆိုရင္ စစ္ကိုင္းျပတ္ေရြ႕ေက်ာလို႔ေခၚတဲ့ ေျမ ငလွ်င္ေက်ာႀကီးရွိေနတဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဒီ မလိခ (ျမစ္) ဟာ တစ္ခါ တစ္ရံ အခ်ဳိ႕ႏွစ္ေတြမွာ ေရႀကီးရင္ ျမစ္ႀကီးနား စီတာပူ (Shata Pru) က အၿမဲလိုလို ေရလႊမ္းႏွစ္ျမွဳပ္ေလ့ ရွိတယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ငလွ်င္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိုးသည္းထန္၊ ေရႀကီးလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ စတုရန္းမိုင္ေပါင္း (၅၀၀) နီးပါးရွိမယ့္ ဒီဆည္ႀကီးသာ က်ိဳးေပါက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ျမစ္ႀကီးနားတစ္ၿမိဳ႕လံုး ေရေအာက္ေရာက္သြားမယ္။ ဒါမွ်မက ဆင္ဘိုနားက ျမစ္က်ဥ္းေၾကာင့္ ေရျမန္ျမန္ဆန္ဆန္စီးဆင္းသြားႏိုင္ျခင္းရွိမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ျမစ္ႀကီးနားတစ္ၿမိဳ႕လံုးသာမက မိုးေကာင္းေဒသ၊ နမၼတီးေဒသေတြ၊ ၀ိုင္းေမာ္ဘက္ျခမ္းက ခပ္ခ်ိဳ၊ ၀ါေရွာင္ အပါအ၀င္ ဒဘပ္၊ ဂ်ာပူ ဘက္ထိ ေရာက္ေအာင္ ေရပင္လယ္ျပင္ႀကီးလို ျဖစ္သြားမယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ ဒီေဒသေတြ တ၀ိုက္မွာ အမ်ားစုေနထိုင္ၾကတာ၊ ဒီလိုသာ ေရႀကီး လႊမ္းမိုး သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကခ်င္ေတြလည္း ကုန္ၿပီေပါ့။ ဒီလိုကိစၥေတြေၾကာင့္ သန္းေရႊထံ က်ေနာ္တို႔ ကန္႔ကြက္စာ ေရးသားေပးပို႔တယ္။ ဘာမွ အေၾကာင္းမျပန္္ဘူး။ ဒီလိုပဲ လွ်စ္လ်ဴရႈ ခံခဲ့ရပါတယ္။
ဟူးေကာင္းလြင္ျပင္ ေဒသဘက္မွာလည္း ယူဇနကုမၸဏီမွ ေျမဧကသိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး သိမ္းပိုက္ လုပ္စားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြ မတရား သိမ္းပိုက္လိုက္ေတာ့ ျပည္သူေတြခမ်ား မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ ျဖစ္ေနၾကရတယ္။
“ ကဲ … ဒီကေန႔ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ေသနတ္ေဖာက္လို႔ရၿပီ …
ဒီေတာ့ ယူဇနကုမၸဏီကို က်ဳပ္တုိ႔ ညႊန္ၾကားထားၿပီးၿပီ …
က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူလူထုထံမွ မတရားသိမ္းယူထားတဲ့ လယ္ယာေျမေတြ အကုန္ျပန္ေပးပါ …
မေပးဘူးဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔ အေၾကာင္းသိမယ္ … ဒီကေန႔ က်ဳပ္တို႔ ေသနတ္ေဖာက္လို႔ ရၿပီ …
ဟိုအရင္ကလို လက္ပိုက္ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး …
က်ဳပ္တို႔ ကခ်င္လြပ္လပ္ေရးတပ္ေတြ ဟုိအရင္ကလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး …
က်ဳပ္တို႔ မွားခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ (၁၇) ႏွစ္တာကာလပတ္လံုး ဘာမွလုပ္လို႔ မရဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလည္း လုပ္လို႔မရ။ စစ္အင္အားလည္း တိုးခ်ဲ႕လို႔မရ။ အဲဒီလို ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္ကို လိုက္နာရမယ္လို႔ အေၾကာင္းၾကားထားၿပီးၿပီ …
ျပန္မေပးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေဆာ္မွာပဲ …
ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ဟာ အလွျပဖို႔ ရွိေနတာ မဟုတ္ဘူး …
တိုင္းျပည္နဲ႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္ဖို႔ ျဖစ္တယ္ … ”
ယုဇနကုမၸဏီက လယ္ေျမ ေဖာ္ထုတ္ေရးဆိုၿပီးေတာ့ ဟူးေကာင္းခ်ဳိင့္၀ွမ္း ေဒသကို အုပ္စုိး လိုက္ၾကတယ္။ သူတို႔ႀကိဳက္သလို ခ်ယ္လွယ္ အျမတ္ထုတ္ၾကတဲ့ သေဘာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူျပည္သားေတြမွာေတာ့ မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္။ အဲဒီေတာ့ ဒီအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ခဲ့တာဟာ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ ဘာဆိုဘာမွ အက်ဳိးမရွိတဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္။
ဒီတစ္ေခါက္ ျပန္ျဖစ္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြမွာ က်ေနာ္တို႔ လြတ္လပ္ေရးတပ္အေနနဲ႔ ဟုိ… အရင္တုန္းက အေျခအေနနဲ႔ မတူတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဟိုအရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းက က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြ ဗမာစစ္သား သံု႔ပန္းဖမ္းမိတယ္ ဆိုတာ အင္မတန္ နည္းပါတယ္။ ဖမ္းမိခဲ့ဖူးတဲ့ သံု႔ပန္းေတြထဲမွာလည္း အရာရွိဆိုတာ မရွိခဲ့ဖူး သေလာက္ပါပဲ။ အင္မတန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၿပီး စစ္ေၾကာင္းတစ္ခုလံုးကို တိုက္ခိုက္ ေခ်မႈန္းတဲ့အခါေတြမွာသာ ဖမ္းမိဖူးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုျပန္ျဖစ္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြမွာေတာ့ ဗမာစစ္အရာရွိေတြကို လတိုင္းလိုလို ဖမ္းဆီးရမိေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တပ္မဟာ (၄) ေဒသ ဘက္မွာလည္း က်ေနာ္တို႔ ရဲေဘာ္ေတြ လိုက္လံဖမ္းဆီးရာမွာ အရာရွိေတြ အပါအ၀င္ ဖမ္းဆီး ရမိၾကပါတယ္။ ကေန႔အထိ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြမွာလည္း ဗမာစစ္တပ္ အရာရွိေတြ အေျမာက္အမ်ားကို ရွင္းလင္း ပစ္လိုက္ႏိုင္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တပ္မဟာ (၂) နယ္ေျမဘက္၊ အဲဒီ ယုဇနဘက္ျခမ္းမွာလည္း က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြ ရွင္းပစ္လိုက္တာ တပ္ရင္းမွဴးႏွစ္ေယာက္ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ေခါက္ အျဖစ္အပ်က္ေတြမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ကူညီေနတဲ့သူ ရွိတယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။
အဲဒီလိုပဲ တိုက္ခိုက္မႈေတြ စတင္ခဲ့တဲ့ ဇြန္ (၉) ရက္ေန႔ ကတည္းက သူတို႔ဘက္က အက်အရံႈး မ်ားခဲ့တဲ့ အခါက်ေတာ့ စစ္သံု႔ပန္း လႊဲအပ္ဖို႔၊ သူတို႔ဘက္က ဒါဏ္ရာရ စစ္သည္ေတြကို သယ္ေဆာင္ဖို႔၊ က်ဆံုးစစ္သည္ေတြကို ေကာက္ယူဖို႔အတြက္ ျပႆနာ စျဖစ္္တဲ့ (၉) ရက္ေန႔မွာပဲ က်ေနာ္တို႔ အပစ္အခတ္ ေခတၱရပ္ပါတယ္။ မနက္ပိုင္း (၁၁) နာရီ (၄၅) မိနစ္မွာ အပစ္ရပ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗမာ အစိုးရတပ္သားေတြ လက္ေျမွာက္ထားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ စိတ္သေဘာႀကီးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘယ္စစ္ပြဲေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကက္ေျခခတ္ (Red Cross) အလံကို လႊင့္ၿပီး က်ဆံုးစစ္သည္ေတြ၊ ဒါဏ္ရာရ စစ္သည္ေတြကို ေကာက္ယူသယ္ေဆာင္ၾကရတာ ကမၻာ့ စစ္ဥပေဒပါပဲ။ ဒီသေဘာ တူညီခ်က္ ဥပေဒကို က်ေနာ္တို႔ လိုက္နာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရး တပ္သားေတြေတာင္ လိုက္နာ က်င့္သံုးပါတယ္။
သူတို႔ဘက္က ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ သူတို႔ဖမ္းဆီးထားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စစ္ဘက္၊ အရပ္ဘက္ အမႈထမ္းေတြ အားလုံးကိုလည္း လႊတ္ေပးမယ္။ သက္ဆိုင္ရာဌာနေတြနဲ႔ ညွိႏိႈင္းၿပီး ျပန္လႊတ္ ေပးပါ့မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ တိုင္းမွဴးက က်ေနာ္တို႔ကို ဒီလိုပဲ လိမ္ညာေျပာခဲ့တယ္။
ျပႆနာစတင္ ျဖစ္ပြားခဲ့တုန္းကလည္း သူတို႔ဘက္က ဘယ္လုိေျပာခဲ့သလဲဆိုေတာ့ “ Bum Sen ကို တက္လာတဲ့ စစ္ဗ်ဴဟာမွဴးနဲ႔ အဖြဲ႔ ေနာက္ေန႔ မနက္က်ရင္ ျပန္ဆုတ္ခြာသြားပါမယ္ … ဖမ္းဆီးထားတဲ့ စစ္သံု႔ပန္းေတြလည္း လဲလွယ္ၾကရေအာင္ ” လို႔ေျပာလာတယ္။ Sang Gang ဆက္ဆံေရးရံုးမွ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဒုတပ္ၾကပ္ ခ်န္းယိမ္းကိုလဲ သူတို႔ဖမ္းထားတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဖမ္းမိထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တပ္သားတစ္ေယာက္ကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ ျပန္လႊဲအပ္ေပးခဲ့တယ္။ သူတို႔ဘက္က က်ဆံုး/ဒါဏ္ရာရ စစ္သည္ေတြကိုလည္း ေကာက္ယူခြင့္ ျပဳေပးခဲ့တယ္။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူတို႔ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြလည္း တစ္ခုမွ မတည္ေတာ့ဘူး။ ဗ်ဴဟာမွဴးက ဘာေျပာလာသလဲဆိုေတာ့ “ က်ဳပ္တို႔တက္လာတာ Bum Sen စခန္းသိမ္းဖို႔ ” တဲ့။ တင္းတင္းမာမာ ေျပာလာၾကတယ္။ Bum Sen စခန္းကေန က်ေနာ္တို႔တပ္သားေတြ ဆုတ္ခြာေပးရမယ္လို႔ ဆိုလာပါတယ္။ သူတို႔က အစိုးရျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆုတ္ခြာေပးရမယ္တဲ့။ အဲဒီလိုေၾကးသာဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔လဲ အစိုးရပဲေလ။
ဗ်ဴဟာမွဴးလည္း ျပန္မဆင္းသြားေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကေတာ့ ဖမ္းမိထားတဲ့ သူတို႔လူေတြ အကုန္လႊတ္ေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္။ အင္ဘာပါဘက္မွာေရာ၊ ဖားကန္႔ဘက္မွာေရာ ဖမ္းမိထားတဲ့ သူတို႔စစ္သားေတြ၊ ရဲေတြ အကုန္လႊတ္ေပးၿပီးၿပီ။ သူတို႔ဖမ္းထားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အမႈထမ္းေတြ အကုန္လံုးကိုလည္း လႊတ္ေပးပါ့မယ္ဆိုၿပီး တိုင္းမွဴးကတိေပးၿပီးေတာ့ ဒီေန႔အထိ မလႊတ္ေပးေသးဘူး။ ဒီဗမာစစ္တပ္ကလူေတြ အဲဒီေလာက္ထိ ကလိန္က်တယ္၊ ဒီေလာက္ထိကို ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စား လုပ္ၾကတယ္။ ေခတၱပဲ အပစ္ရပ္ၿပီးေတာ့ ညေနပိုင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကုိ ထိုးစစ္ဆင္ျပန္ေရာ။ အဲဒီလို အခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္းမွာလည္းပဲ လိမ္ညာလွည့္စားခဲ့ၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ဘက္က သူတို႔ကို ဆက္လက္ အဆက္အသြယ္ျပဳလုပ္ၿပီး ညွိႏႈိင္းခဲ့တယ္။ ဇြန္လ (၁၃) ရက္ေန႔ မြန္းတည့္ခ်ိန္အထိ က်ေနာ္တို႔ သည္းခံေစာင့္ဆိုင္းၿပီး ညွိႏႈိင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ စိတ္ရွည္သည္းခံခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ စစ္ေသြးၾကြေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အသားလႊတ္ စစ္တိုက္ခ်င္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းနဲ႔ အေျဖရွာခ်င္တာပါ။ ႏိုင္ငံေရးကို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ခ်င္တာပါ။ က်ေနာ္တို႔ မရွိမျဖစ္ ရဖို႔လိုတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္ကို ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းအားျဖင့္၊ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးျခင္းအားျဖင့္ အေျဖရွာေပးၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို သူတို႔ သေဘာမတူပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ မေကာင္းတဲ့သူက ဘယ္သူလဲ၊ မွားေနတဲ့သူက ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ ရွင္းေနတာပါပဲ။
[ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားကို အဓိက ကိုယ္စားျပဳေသာ ေကအုိင္အို၏ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ႏွင့္ အျမင္မ်ားကို ေ၀မွ်ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာ ကြဲလႊဲႏိုင္ပါသည္။]
0 comments:
Post a Comment