ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း

Tuesday, December 20, 2011

ကြယ္လြန္သူ ဆရာနတ္ႏြယ္၏ ကမၻာ့အဆင့္မွီ ျမန္မာ့ဂႏၳဝင္ဝတၳဳႀကီးျဖစ္ေသာ ‘ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း’ ဝတၳဳအဖြင့္တြင္ ၁၉၆၃ ခု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ ပ်က္ျပားသြားမႈ သတင္းကို ကခ်င္ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္တဦး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ နားေထာင္ေနသည့္ ျမင္ကြင္းႏွင့္ စတင္ထားသည္။

ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွ ကခ်င္ႏွင့္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ေတာ္လွန္ေရးသည္ အရည္အခ်င္း ညံ့ဖ်င္းလွသည့္ သီေပါမင္း လက္ထက္တြင္ စတင္ခဲ့ၾကပံုကို ဆရာနတ္ႏြယ္က ဇာတ္လမ္းဖြဲ႕ထားသည္ ျဖစ္၍ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ တိုက္ပြဲမွာ သက္တမ္း ႏွစ္ ၁၀၀ ေက်ာ္ၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ေခတ္သစ္ ေတာ္လွန္စစ္ပြဲအေနႏွင့္မူ ၁၉၆၀-၆၁ ခု၌ စတင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

အရပ္ဝတ္လဲ သမၼတ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း သိန္းစိန္က ထိုးစစ္ဆင္မႈမ်ား ရပ္စဲခိုင္းလိုက္သည္ ဆိုသည့္ ဒီဇင္ဘာ (၁၀) ရက္ေန႔တြင္ ဝူေထာဘြမ္ေတာင္ေပၚရွိ ခိုင္ဘန္းအနီး ယင္ဖန္ေတာင္ၾကား၌ ႀကံ႕ဖြတ္အစိုးရ တပ္မ ၈၈ လက္ေအာက္ခံ ခမရ ၃၁၇(ယခင္ ကယား ၁)၊ ခမရ ၄၁၅ တို႔ႏွင့္ ကခ်င္ျပည္လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ (KIA) တိုက္ပြဲျဖစ္ရာ ခလရ ၈၃ စစ္ကူလိုက္ခဲ့ရသည္။ ေကအိုင္ေအက အေဝးထိန္း မိုင္းစစ္ဆင္ေရး ႏွင့္ ၁၂၀မမ ေမာ္တာ ေပါင္းစပ္ တိုက္ခိုက္ခဲ့သျဖင့္ ႀကံ႕ဖြတ္စစ္သား ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ခန္႔ ေသၿပီး ၁၀၀ နီးပါး ဒဏ္ရာရသြား၍ ႀကံ႕ဖြတ္တပ္မ်ား ျပန္ဆုတ္သြားသည္။ က်ဆံုးသူမ်ားကို ျမႇဳပ္ထားသည့္ ေျမပံု ၃၀ ေက်ာ္ ေတြ႕ရၿပီး အရာရွိမ်ားကို တက်င္း တေလာင္း၊ သာမန္စစ္သည္မ်ားကို တက်င္းလွ်င္ ၂ ေလာင္း-၃ ေလာင္း ျမႇဳပ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထိုေန႔မွာပင္ ပရန္လြိ ႏွင့္ မဂ်ီခရြန္း ၾကား၌လည္း စကခ-၁၆ လက္ေအာက္ခံ ခမရ ၅၆၇၊ စကခ-၂၁ လက္ေအာက္ခံ

ခလရ ၂၇၆ ပူးေပါင္းတပ္မ်ားႏွင့္ ကခ်င္တပ္တို႔ တိုက္ပြဲျဖစ္ေသးသည္။

ဒီဇင္ဘာ (၁၂) ရက္က မ႐ူရြာတြင္ ႀကံ႕ဖြတ္တပ္ႏွင့္ ကခ်င္တပ္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဗမာတပ္မ်ား စိတ္ႂကြေဆး စားသံုး၍ တိုက္ၾကသည္။

ဒီဇင္ဘာ (၁၃) ရက္တြင္ မ႐ူယင္းဆြန္းရြာႏွင့္ ပရန္ခူးဒန္းရြာတို႔၌ ကခ်င္ႏွင့္ ႀကံ႕ဖြတ္တပ္ တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။

ဒီဇင္ဘာ (၁၄) ရက္မနက္က ျမစ္ႀကီးနား-ဗန္းေမာ္လမ္း ေဒါ့ဖုန္းယန္ၿမိဳ႕နယ္ မုံဒုန္တြင္ ေကအုိင္ေအတပ္ႏွင့္ ဗမာစစ္ အစုိးရ ခလရ ၃၇၊ ခလရ ၁၄၂ တုိ႔ တုိက္ပြဲျဖစ္ပြားၿပီး ေနာက္တရက္တြင္ ဒိန္ဂါေက်းရြာ အျပင္ဘက္တြင္ ဗမာစစ္သားအေလာင္း ျမႇဳပ္ႏွံထားသည့္ ေျမပံု ၁၀ ခုေက်ာ္ကို ေတြ႔ရသည္။ ယင္းေန႔မွာပင္ ခိုင္ဘန္း ႏွင့္ ခင္းဒူေကာင္းရြာအၾကား၌ တပ္မ ၈၈ လက္ေအာက္ခံ တပ္မ်ားႏွင့္ ကခ်င္တပ္တို႔ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ခဲ့သည္။

ေစာေစာပိုင္းကာလက ဒီဇင္ဘာ (၁) ရက္မွ (၇) ရက္ေန႔အထိ ဝူေထာဘြမ္ ဝန္းက်င္တြင္ ႀကံ႕ဖြတ္အစုိးရတပ္မ်ားႏွင့္ ကခ်င္တပ္မ်ားၾကား ၇ ရက္ဆက္ တုိ္က္ပြဲျဖစ္ပြားရာ ႀကံ႕ဖြတ္တပ္မ်ား က်ဆံုး ထိခုိက္မႈ မ်ားခဲ့သည္။ (၆) ရက္ေန႔အထိ တပ္မ ၈၈ ႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္ၿပီး (၇)ရက္ေန႔တြင္ တပ္မ ၅၅ ႏွင့္ တိုုက္ခဲ့သည္။

ဒီဇင္ဘာ (၂) ရက္ေန႔က ဖားကန္႔လမ္းေပၚတြင္ ဗမာအစိုးရတပ္ ခမရ ၃၈၆ လိုက္ပါလာေသာ စစ္ကားသံုးစီးအား ကခ်င္တပ္မ်ားက တိုက္ခိုက္ရာ အစိုးရစစ္သား ၅ ဦးေသ၊ ၅ ဦး ဒဏ္ရာရၿပီး လက္နက္ငယ္ ၆ လက္ (MA-1 ေလးလက္၊ MA-2 ၁ လက္၊ ပစၥတို ၁ လက္)၊ အာရ္ပီဂ်ီ ၁ လက္ ႏွင့္ က်ည္ဆန္မ်ား သိမ္းဆည္းရမိသည္။

ဒီဇင္ဘာ (၅) ရက္ မနက္လင္းအားႀကီးတြင္ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း တ႐ုတ္နယ္စပ္ မုန္းကိုၿမိဳ႕ရွိ ၾကံ႕ဖြတ္တပ္ ဗ်ဴဟာကုန္း၊ ခလရ ၁၂၉ တပ္စခန္း ႏွင့္ ရဲစခန္းအား ကခ်င္တပ္က ၀င္စီးခဲ့ရာ ရဲႏွင့္ စစ္သား စုစုေပါင္း ၁၀ ေယာက္ေက်ာ္ က်ဆံုးခဲ့သည္။ ဗ်ဴဟာမႉး ႏွင့္ တပ္ရင္းမႉးမွာ တ႐ုတ္ျပည္ဖက္ျခမ္းတြင္ သြားအိပ္ေနသျဖင့္ လြတ္သြားသည္။

ဒီဇင္ဘာ (၅) ရက္မွ (၁၁) ရက္အထိ မိုင္ဂ်ားယန္နယ္ေျမ မုဘြမ္တြင္ တပ္မ ၈၈ လက္ေအာက္ခံတပ္မ်ားႏွင့္ ကခ်င္တပ္တို႔ ၆ ရက္ဆက္ တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။

ဒီဇင္ဘာ (၇) ရက္က မိုးေမာက္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ကခ်င္တပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ ဗမာတပ္ တေနကုန္ တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာအစိုးရဘက္မွ ထိခိုက္ ဒဏ္ရာမ်ားခဲ့သည္။

ဒီဇင္ဘာ (၉) ရက္ေန႔တြင္ ဗန္းေမာ္ခရုိင္ စိန္လံုကဘာႏွင့္ မုိင္ဂ်ာယန္ၾကား မုဘြမ္ ႏွင့္ ခုိင္ဘန္ယန္တုိ႔တြင္ တေနကုန္ တုိက္ပြဲ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။

ႏိုဝင္ဘာ ၁၃-၁၄ ရက္မ်ားတြင္ ျမစ္ႀကီးနား-ဗန္းေမာ္လမ္းေပၚရွိ ခါ့ယ ႏွင့္ မဒီယန္ရြာအၾကားတြင္ ဓာတုလက္နက္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္သည့္ ခမရ ၃၂၁ အပါအဝင္ ႀကံ႕ဖြတ္တပ္မ်ားကို ပရိယာယ္သံုး၍ တန္ျပန္ တိုက္ခိုက္ရာ ဗမာစစ္တပ္ အေလာင္းမ်ား နတပ္ဘြမ္ ေတာင္ေၾကာေပၚတြင္ ပံုထားသည္ကို ထြက္ေျပးလာသည့္ ေပၚတာမ်ား ေတြ႔ခဲ့သည္။

ႏိုဝင္ဘာ (၁၅)ရက္က ျမစ္ႀကီးနား-ဝိုင္းေမာ္လမ္းေပၚရွိ ဧရာဝတီျမစ္ကူး ဗလမင္းထင္ တံတားေစာင့္ ႀကံ႕ဖြတ္တပ္ကို ကခ်င္တိုု႔က မိုင္းခြဲ တိုက္ခိုက္ရာ ၆ ေယာက္ က်သြားသည္။

ႏိုဝင္ဘာ (၁၇) ရက္က အင္တပ္ဘြမ္ ေတာင္ေၾကာတိုက္ပြဲတြင္ ႀကံ႕ဖြတ္အစိုးရတပ္မ ၈၈ မွ အနည္းဆံုး ၃၇ ေယာက္ ေသၿပီး တရာခန္႔ ဒဏ္ရာရခဲ့သည္။

ႏိုဝင္ဘာ (၂၄) ရက္က နမ္းခမ္း-မံဝိန္းလမ္းတြင္ ပေဒသာမုိင္း စစ္ဆင္ေရးေၾကာင့္ ကားစီးလာသည့္ ႀကံ႕ဖြတ္တပ္ ၁၀ ေယာက္ေက်ာ္ က်သြားခဲ့သည္။

ႏိုဝင္ဘာ (၃၀) ရက္မနက္က မလိခ ျမစ္ကူးရန္ ျပင္ဆင္ေနေသာ စကခ-၃ လက္ေအာက္ခံ ခမရ ၃၈၅ ကို ေကအိုင္ေအက အလစ္ဝင္တိုက္သျဖင့္ ၄ ေယာက္က်၊ ၃ ေယာက္ ဒဏ္ရာရသြားသည္။ ဂ်ာက်ားခါ့တြင္လဲ ခလရ ၁၄၁ ႏွင့္ ရက္ဆက္ တိုက္ပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။

ဒုတိယျပည္တြင္းစစ္ စတင္ခဲ့ကတည္းက ယေန႔အထိ ႀကံ႕ဖြတ္တပ္ အက်အဆံုးမွာ ေထာင္ဂဏန္း ၂ ခု-၃ ခု ရွိေနၿပီ ျဖစ္ၿပီး တိုင္းရင္းသားဘက္ကမူ ရာဂဏန္းငယ္မွ်သာ ရွိသည္။

လက္သီးတပ္မ်ားအျဖစ္ ဗမာစစ္အုပ္စု အထူးအားကိုးသည့္ နာမည္ေက်ာ္ ေျချမန္တပ္မမ်ားမွာ အလူးအလဲႏွင့္ အလဲလဲ အကြဲကြဲ ျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္မေကာင္း႐ႈမေကာင္း ေတြ႔ေနရ၏။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကား ‘ေျပာင္းလဲ’ သြားေလၿပီ။

ယေန႔ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း၌ စစ္အစိုးရ ေျခလ်င္/ေျချမန္တပ္ရင္း ၄၄ ရင္း အၿမဲတမ္း အေျခခ်တပ္စြဲထားသည္။ ေျမာက္ပုိင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ (မပခ) လက္ေအာက္တြင္ မိုးညႇင္း၌ ခလရ ၁၅ ၊ ျမစ္ႀကီးနားတြင္ ခလရ ၂၁၊ ၂၉၊ ၃၇၊ ပူတာအုိ တြင္ ခလရ ၄၆၊ ၁၃၇၊ ၁၃၈၊ ဝိုင္းေမာ္တြင္ ခလရ ၅၈၊ မိုးေကာင္းတြင္ ခလရ ၇၄၊ ဆားေမွာ္တြင္ ခလရ ၁၀၅၊ လားအိုး(ငါးအိုး)တြင္ ခလရ ၁၂၀၊ ၁၂၁၊ ဆင္ဘိုတြင္ ခလရ ၁၄၁၊ ေဒါ့ဖံုးယန္တြင္ ခလရ ၁၄၂၊ ဗန္းေမာ္တြင္ ခလရ ၂၃၆၊ မယန္းတြင္ ခလရ ၂၆၀၊ တႏိုင္းတြင္ ခမရ ၃၁၈၊ ေရႊေညာင္ပင္တြင္ ခမရ ၃၂၁၊ ၃၂၈၊ မိုးေမာက္တြင္ ခမရ ၄၃၇၊ ပင္းေဘာတြင္ ခမရ ၅၂၁ တို႔ အေျခစိုက္ထားသည္။ ဒကစ (တႏိုင္း) လက္ေအာက္တြင္ တႏိုင္း၌ ခလရ ၈၆၊ ၂၃၈၊ ၃၁၉၊ ရွာဒူဇြပ္တြင္ ခလရ ၂၉၇၊ ေဒါင္ဘန္း၌ ခလရ ၂၉၈ တို႔ တပ္စြဲထားသည္။

တပ္မတပ္မ်ားအျဖစ္ ဗန္းေမာ္တြင္ စကခ-၂၁ ဌာနခ်ဳပ္စိုက္ထားၿပီး လက္ေအာက္ခံတပ္မ်ားမွာ ဗန္းေမာ္တြင္ ခလရ ၄၇၊ ၂၃၇၊ ေရႊဂူတြင္ ခလရ ၅၆၊ ခမရ ၆၀၂၊ ၿမိဳ႕သစ္တြင္ ခမရ ၃၂၀၊ ၃၈၇၊ ၄၃၈၊ မန္စီတြင္ ခမရ ၆၀၂ အေျချပဳထား သည္။ မိုးေကာင္းတြင္ စကခ-၃ အေျခစိုက္ထား၍ လက္ေအာက္ခံတပ္မ်ားမွာ ဟိုပင္တြင္ ခလရ ၄၀၊ ခမရ ၃၈၈၊ ၃၈၉၊ မိုးေကာင္းတြင္ ခမရ ၃၈၁၊ ၃၈၂၊ ဆားေမွာ္တြင္ ခမရ ၃၈၃၊ ၃၈၄၊ နမ္မားတြင္ ခမရ ၃၈၅၊ ၃၈၆၊ နမၼတီးတြင္ ခမရ ၃၉၀ တပ္စြဲထားသည္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္အကုန္က ကခ်င္ျပည္နယ္ တခုလံုးတြင္ ခလရ ၁၅၊ ၂၁၊ ၂၉၊ ၃၇၊ ၄၀၊ ၄၆၊ ၄၇၊ ၅၆၊ ၅၈ ဟူ၍ တပ္ရင္း ၉ ရင္းသာရွိခဲ့သည္။

အေျမာက္တပ္မ သို႔မဟုတ္ အေျမာက္စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္ (မစခ) ၉၀၄ ကိုလည္း မိုးညႇင္း၌ ယခုတပ္စြဲထားသည္။ ဗန္းေမာ္၊ မိုးညႇင္း၊ ၿမို႕သစ္၊ မရမ္း၊ မိုးေမာက္ စသည့္ေနရာမ်ားတြင္ အေျမာက္တပ္ရင္း ၈ ရင္းထက္မနည္း ခ်ထားသည္။ မိုးညႇင္းတြင္ ဒံုးပ်ံတပ္ရင္း ၆၀၃ ကိုလည္း တပ္စြဲထားသည္။ ဗန္းေမာ္ႏွင့္ မိုးညႇင္းတြင္ သံခ်ပ္ကာ တပ္ရင္းမ်ားလည္း အေျချပဳထားသည္။

ယခုအခါ ကခ်င္အမ်ဳိးသားတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ႀကိဳးပမ္းခ်က္ကို အထက္ပါ မပခ လက္ေအာက္ခံ ၂၂ ရင္း၊ ဒကစ(တႏိုင္း) လက္ေအာက္ခံ ၆ ရင္း၊ စကခ-၃ လက္ေအာက္ခံ ၁၀ ရင္း၊ စကခ-၂၁ လက္ေအာက္ခံ ၁၀ ရင္းတို႔က ႏွိပ္ကြပ္ တိုက္ခိုက္ေနသည့္အျပင္ ေက်ာက္မဲအေျခစိုက္ စကခ-၁ ႏွင့္ ၁၀ ရင္း၊ သိႏၷီအေျခစိုက္ စကခ-၁၆ ႏွင့္ ၁၀ ရင္း၊ မိတၳီလာအေျခစိုက္ တပ္မ ၉၉ မွ ၇ ရင္း၊ မေကြးအေျခစိုက္ တပ္မ ၈၈ ႏွင့္ ၁၀ ရင္း၊ သထံုအေျခစိုက္ တပ္မ ၄၄ ႏွင့္ ၁၀ ရင္း၊ ကေလာအေျခစိုက္ တပ္မ ၅၅ ႏွင့္ ၁၀ ရင္း၊ ကေလးအေျခစိုက္ စကခ-၁၀ ႏွင့္ ၁၀ ရင္း စသည္ျဖင့္ စုစုေပါင္းတပ္ရင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ႏွင့္ အျပင္းအထန္ထိုးစစ္ဆင္လွ်က္ရွိသည္။

သို႔ရာတြင္ လက္သီးတပ္မ်ားအျဖစ္ ဗမာစစ္အုပ္စု အထူးအားကိုးသည့္ နာမည္ေက်ာ္ေျချမန္တပ္မမ်ားသည္ အလူး အလဲႏွင့္ အလဲလဲအကြဲကြဲ ျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္မေကာင္း႐ႈမေကာင္း ေတြ႔ေနရ၏။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကား ‘ေျပာင္းလဲ’ သြားေလၿပီ။

ကခ်င္ျပည္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႕ (ေကအိုင္အို) သည္ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ႏွင့္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္တို႔၌ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ္လည္း စစ္အုပ္စု၏ အေလွ်ာ့အတင္းမရွိ တဖက္သတ္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားေၾကာင့္ ပ်က္ျပားခဲ့ရသည္။ ၿမိဳ႕ေပၚဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေၾကာင့္ စစ္အုပ္စု တစံုတရာ အက်ပ္ဆိုက္ေနခ်ိန္ ၁၉၉၄ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလက်မွ စစ္ေရးအရ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးအရတြင္မူ အမ်ဳိးသားညီလာခံႏွင့္ နားလွည့္ပါးလွည့္ လုပ္ခံရသည္။ အကယ္စင္စစ္အားျဖင့္ အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္ တုိင္းရင္းသား ၁၃ ဖြဲ႔စုေပါင္း၍ ၂၀၀၄ ခု ဇြန္လတြင္လည္းေကာင္း၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လတြင္ တဖြဲ႔တည္း အေနျဖင့္ လည္းေကာင္း တုိင္းရင္းသား အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ေဆြးေႏြး တင္သြင္းခဲ့ေသာ္လည္း ပယ္ခ်ျခင္းသာ ခံခဲ့ရသည္။ ထိုမွ်မက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရၿပီး ၁၅ ႏွစ္အၾကာ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အေရာက္တြင္ စစ္အစိုးရ၏ အႂကြင္းမဲ့လက္ေအာက္ခံ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္သို႔ အဓမၼ အသြင္ကူးေျပာင္းခိုင္းသည္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ျပန္လည္ ေစ့စပ္ ညႇိႏႈိင္းခဲ့ေသာ္လည္း ပင္လံုစာခ်ဳပ္ဆန္႔က်င္ေရးသမား နအဖ-ႀကံ႕ဖြတ္စစ္အုပ္စုက ေခါင္းမာစြာျငင္းဆန္ခဲ့သျဖင့္ ၂၀၁၁ ဇြန္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ မလႊဲမေရွာင္သာဘဲ ေသနတ္သံျပန္ေပါက္ခဲ့ေတာ့သည္။

လက္သီးတပ္မ်ားအျဖစ္ ဗမာစစ္အုပ္စု အထူးအားကိုးသည့္ နာမည္ေက်ာ္ ေျချမန္တပ္မမ်ားသည္ အလူးအလဲႏွင့္ အလဲလဲအကြဲကြဲ ျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္မေကာင္း႐ႈမေကာင္း ေတြ႕ေနရ၏။ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကား ‘ေျပာင္းလဲ’ သြားေလၿပီ။
၁၉ ရာစု၌ စတင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းဇာတ္လမ္းရွည္ႀကီးသည္ ၂၁ ရာစု၌ အဖိႏွိပ္ခံရ သူတို႔၏ ေအာင္ပြဲျဖင့္ အဆံုးသတ္လိမ့္မည္ဟု စိတ္ခ် ယံုၾကည္ဖို႔ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ား ရွိေနပါသည္။

ဂါမဏိ