An Ethnic War Is Rekindled In Myanmar (Kachin)

 (Friday, January 20, 2012
W.P Moses

An Ethnic War Is Rekindled In Myanmar (Kachin) Click here

Ethnic War Intensifies in Myanmar, Jeopardizing U.S. Ties

Friday, January 20, 2012
W.P Moses

Ethnic War Intensifies in Myanmar, Jeopardizing U.S. Ties

ေၾကာက္စရာမလိုဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနထိုင္ ခ်င္ပါတယ္..

 Thursday, January 19, 2012
W.P Moses

လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ 

လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ခ်င္တဲ့ ကခ်င္ အဘြားအို...

 ဒီ ကခ်င္ အဘြားအိုႀကီးကို ကခ်င္နယ္ေျမကို ဘယ္လိုမ်ဳိး ႏွစ္သက္သလဲ... လို႔ ေမးၾကည့္တဲ့ အခါမွာ.. ဒီ ကခ်င္ အဘြားအိုရဲ႕ အေျဖဟာ... “တထြာဝမ္းအတြက္ ေကာင္းေကာင္း စားေသာက္ႏိုင္၊ ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္ခြင့္ရ၊ ဝတ္ဖို႔ အဝတ္အထည္၊ ၿခံဳဖို႔ ေစာင္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ရရွိ၊ ၿပီးေတာ့ ေၾကာက္စရာမလို၊ မရွိဘဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စိုက္ပ်ဳိး လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ႏိုင္၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ ေၾကာက္စရာမလိုဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနထိုင္ႏိုင္ ဒီ အေျဖေတြဟာ အမွန္ကန္၊ အႏွစ္သက္ဆံုး၊ အျဖစ္ခ်င္ဆံုး အရာေတြပါ.. ” လို႔ အေျဖေပးပါတယ္။

ဒီလို ကခ်င္ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရိုးစင္းတဲ့ အေျဖ၊ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အရာေတြကို ကခ်င္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား အားလံုး အေနနဲ႔ စဥ္းစားေပးၾကပါ..။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္၊ လမ္းေၾကာင္းကို ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ကခ်င္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အားကိုးစြာျဖင့္ ေတာင္းဆိုအပ္ပါတယ္။

 K.I.A စစ္မႈထမ္းေဟာင္း တစ္ေယာက္

Gumgai jan n'dai hpe, Wunpawng buga hpe gara hku ra sharawng a ta ngu san dat yang,
"shi a mahtai gaw, lu lu, lu sha, nga mu, nga mai, bu hpun n'ba hte hkum tsup, hkai lu hkai sha, galaw lu, galaw sha mai, n'hkrit n'tsang ra, nga n'na mahtai gaw jaw na re ngu kam n'ngai."

n'dai loi dik ai ga mahtai n'dai hpe, WP. myit su salang yawng jawm myit yu ya myit law. grau n'na, Mung masa lam e tsap taw nga ai Du salang ni hpe grau hpyi shawn dat n'ngai.

K.I.A. dingsa langai.

ပဏာမ ေဆြးေႏြးမႈ ေကအိုင္အိုရဲ႕ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာခ်က္

Thursday, January 19, 2012

K.I.O/K.I.A ရဲ႕ Operation Padang Hkrunlam - Part 4

 Thursday, January 19, 2012

W.P Moses

K.I.O/K.I.A ရဲ႕ Operation Padang Hkrunlam - Part 4 - Part IV

 က်ေနာ္တို႔ အပစ္အခတ္ခဲ့ၾကတာဟာ ႏိုင္ငံေရး စကား၀ုိင္းကို သြားဖို႔ပါ။ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမႈေတြ မရွိဘူး ဆိုရင္ေတာ့ အပစ္ရပ္လို႔လဲ ဘာအက်ဳိးရွိမွာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ကို ႏိုင္ငံေရး နည္းအားျဖင့္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာဖို႔ ျဖစ္တယ္။ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖင့္ မဟုတ္ပဲ ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းနဲ႔ အေျဖရွာႏိုင္ဖို႔ အပစ္ရပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ အပစ္ရပ္ျခင္းအားျဖင့္ အစစအရာရာ ရပ္တန္႔သြားဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၇) ႏွစ္ အတြင္းမွာ ဒီလို ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါကို နားလည္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၇) ႏွစ္မွာ က်ေနာ္တို႔ဟာ အပစ္ရပ္ရာမွ အားလံုး ရပ္တန္႔သြားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္ ျဖစ္သြားတယ္။ ဘာဆိုဘာမွ လုပ္လို႔ကုိင္လို႔ မရဘူး။ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြး ေျပာဆိုခြင့္လဲ မရခဲ့ဘူး။

 ဒီအပစ္ရပ္ထားတာကိုပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ ေျပာဆိုသံုးႏႈန္းေနၾကျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒီၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ ကာလ အေတာအတြင္းမွာ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ျပဳထားတာကိုက အင္မတန္ မြန္ျမတ္ႀကီးမားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ေစတနာ ဆိုပဲ။ ‘အေျခခံ ဥပေဒကို အတည္ျပဳၿပီးလို႔ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ က်င္းပေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ဖြဲ႔စည္းရေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လက္နက္ တကားကားနဲ႔ေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ေတာ့မလဲ’ တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ကို ဒီလို ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ‘BGF လက္ခံပါ၊ အသြင္ေျပာင္းပါ၊ ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္ေရး ယူလိုက္ၾကပါ’ ဆိုၿပီး ဖိအားေပးခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ေျပာတဲ့ ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာက လက္နက္ အၿပီးအပိုင္စြန္႔ျခင္း ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္သူက ဒီလို အလုပ္မ်ဳိး လုပ္မွာလဲ။ ကခ်င္ တပ္မေတာ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္မယ့္ကိစၥ ဘယ္သူကမွ စိတ္ေတာင္ ကူးဖူးၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။ အင္မတန္ကို ေဒါသ ထြက္ခဲ့ၾကရပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ျပန္ေမးလိုက္တယ္။

“ေကအိုင္အို/ေကအိုင္ေအကို ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ … ေသာင္းက်န္းသူလား … အၾကမ္းဖက္သမားလား … ႏုိင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ရွိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းလား … ကဲ .. ေျဖၾကပါ …”

သူတို႔ အေျဖ မေပးရဲခဲ့ၾကပါဘူး။

 “ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ အေျဖကို သိပါၿပီ … ေက်ာ္ဆန္းရဲ႕ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲမွာ က်ေနာ္တို႔ကို ေသာင္းက်န္းသူလို႔ ေျပာသြားပါတယ္ … အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ေတြကို လုပ္တဲ့ ေသာင္းက်န္းသူလို႔ ေျပာသြားပါတယ္ …”

အဲဒီေတာ့ ျပည္နယ္တစ္ျပည္နယ္ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး ရသင့္ရထိုက္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ေပးဖို႔ မစဥ္းစားတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ႏုိင္ငံေရး နည္းလမ္းနဲ႔ ေျဖရွင္းလိုျခင္း မရွိတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ပင္လံုဆိုတာ ေျပာကို မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။

 ဒီေမးခြန္း အပါအ၀င္ ေမးခြန္း (၆) ခုကို က်ေနာ္တို႔ ေမးခဲ့ပါတယ္။ ေကအိုင္အို/ေကအိုင္ေအကို ဘယ္လို ျမင္သလဲဆိုေတာ့ ေသာင္းက်န္းသူ၊ အဖ်က္အေမွာက္ လုပ္ရပ္ေတြလုပ္တဲ့ အၾကမ္းဖက္ သမားလို႔ သေဘာထားၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္း တစ္ရပ္အျဖစ္ သေဘာ မထားဘူး ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကလဲ ႏိုင္ငံေရး နည္းနဲ႔ေျဖရွင္းဖို႔ မရွိပါဘူး။

 ဒုတိယ ေမးခြန္းအေနနဲ႔

“ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဘာလဲ … ႏုိင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လို ဘယ္ပံုမ်ဳိး (ေရွ႕ဆက္သြားမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ အဆင့္ဆင့္ - Road Map) နဲ႔ သြားမွာလဲ …” လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေမးတယ္။
 ဒါကိုလည္း မေျဖႏိုင္ၾကပါဘူး။

 “သို႔ေသာ္လည္း ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ေက်ာ္ဆန္းရဲ႕ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ အေျဖထြက္ပါၿပီ … သူဘယ္လို ေျပာသလဲဆိုေတာ့ ‘က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ျပည္သူလူထုက အတည္ျပဳထားတဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒေဘာင္ အတြင္းမွာ လုပ္ကိုင္ရမွာ ျဖစ္တယ္၊ ဒီဥပေဒနဲ႔ အညီလုပ္သြားရမွာ ျဖစ္တယ္’ ဆိုပဲ … ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒေဘာင္ဆိုတာက အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရးတြင္ တပ္မေတာ္ပါ၀င္ေရး ဆိုၿပီး တမတ္သား အမတ္ေတြလည္း၀င္ထုိင္၊ ေဘာင္းဘီခၽြတ္ေတြလည္း ၀င္ထုိင္၊ စစ္တပ္ပါတီျဖစ္တဲ့ ၾက့ံဖြံ႔ ပါတီ၀င္ေတြလည္း ၀င္ထုိင္တဲ့ ပါလီမန္ပဲ … က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ဘာမွ လုပ္ကုိင္လို႔ရ၊ ေျပာဆိုလို႔ရမယ့္ ကိစၥမဟုတ္ဘူး … တစ္ပါတီ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ပါပဲ … သိန္းစိန္က အရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္ေလ … အရပ္၀တ္လဲၿပီး သူ႔နဂိုေနရာ ျပန္၀င္ထိုင္တဲ့ကိစၥ ဘယ္လိုလုပ္ အရပ္သား အစိုးရ ျဖစ္လာမွာလဲ … ခေလးေတာင္ သိတဲ့ကိစၥပဲ … ဘယ္လိုမွ လက္ခံလို႔မရတဲ့ ကိစၥပဲ … ဒီလႊတ္ေတာ္ကေန သြားေတာ့လည္း က်ေနာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု စနစ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး … က်ေနာ္တို႔က စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုစိတ္ဓါတ္ကို အေျချပဳတဲ့ ႏုိင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းကို သြားခ်င္တာပါ … ဒီေတာ့မွ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတာ ေပၚေပါက္လာမွာပါ … စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စု ေပၚေပါက္လာမွသာလွ်င္ ျပည္နယ္တစ္ခုခ်င္းမွာလည္း စစ္မွန္တဲ့၊ ရသင့္ရထုိက္တဲ့၊ ရွိသင့္ရွိထုိက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရရွိလာမွာ ျဖစ္တယ္ … ျပည္ေထာင္စုအတြင္းက ျပည္နယ္ေတြ ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္တယ္ … ဒီေတာ့မွ က်ေနာ္တို႔မွာ တန္းတူညီမွ်တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရလာမွာ ျဖစ္တယ္ … ျပည္ေထာင္စုအဆင့္က ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ဗဟုိအဆင့္ကလူေတြက မဟုတ္တဲ့အခါၾကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ၾကမွာလဲ … ”

 

ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခု အေနနဲ႔

“အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးကို ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္လို အနက္ဖြင့္သလဲ” လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေမးတယ္။
ဒါလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျဖၾကဘူး။

 “ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတယ္ ... ဒီထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ပန္းတိုင္က ဘာလဲ” လို႔ က်ေနာ္တို႔ ထပ္ေမးတယ္။

မေျဖႏိုင္ၾကဘူး။

ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို အားလံုး နားလည္သိရွိႏိုင္ဖို႔ရန္အတြက္ လိုင္ဇာ ရုပ္ျမင္သံၾကား (Laiza TV) မွလည္း ထုတ္လႊင့္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေနာက္ဆံုး သူတို႔ဘက္က ျပန္ၾကားလာတဲ့ စာထဲမွာ ဘာေျပာ ထားသလဲ ဆိုေတာ့…

“ေကအိုင္အို/ေကအိုင္ေအ အေနနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ရန္ ဆႏၵ ရွိမရွိ ဆိုတာ အေၾကာင္း ျပန္ေပးပါ …” လို႔ ေျပာလာပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ဒီကေန႔အထိ ေနာက္ဆံုးရရွိတဲ့ အေၾကာင္း ျပန္ၾကားခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
 ဒီလူေတြဟာ က်ေနာ္တို႔အေပၚ မတရား ကလိန္က်မႈေတြလည္း လုပ္ေနၾကပါတယ္။ တပ္ရင္း (၅) ဘက္မွာ ေဆးလိပ္ေတာင္ မေသာက္တတ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဆက္ဆံေရး အရာရွိ (Liaison Officer) ကိုလည္း ဘိန္းပစ္ၿပီး မတရား ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ ဘိန္းမႈ ဇာတ္လမ္းဆင္ကာ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိၿပီ ဆိုၿပီး မတရား အျပစ္ရွာ ဖမ္းဆီးခဲ့ၾကတာပါ။ နယ္ေျမေဒသ အသီးသီးမွာ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ဆက္ဆံေရးရံုး (Liaison Office) ေတြကို္လည္း အတင္းအက်ပ္ ပိတ္သိမ္း ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ျဖတ္ေလးျဖတ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ အမႈထမ္းေတြကုိလည္း အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်ၾကတယ္။ ယုတ္စြအဆံုး လူတိုင္းစီးတဲ့ Without ဆိုင္ကယ္၊ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ လြတ္လပ္ေရး အစိုးရ၀န္ထမ္း စီးရင္ေတာ့ အေရးယူ ဖမ္းဆီးခံရတယ္။ ဒီလို ဖမ္းဆီးခံရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ၀န္ထမ္းေတြလည္း အမ်ားအျပားပါပဲ။

 ၿမိဳ႕ျပေတြမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ မိဘျပည္သူအခ်ဳိ႕က အျမင္လႊဲမွား လာၾကတယ္။ အပစ္အခတ္ အရင္ ရပ္စဲၿပီး ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပဲြ လုပ္ဖို႔၊ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ လုပ္ၾကဖို႔ ေျပာလာၾကတယ္။ ဗမာ အစိုးရေျပာတဲ့ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒေဘာင္အတြင္း ဆြဲသြင္း လိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီဥပေဒကို ဘယ္သူကမွ လက္မခံပါဘူး။ သူတို႔ ဗမာ အခ်င္းခ်င္းေတာင္ လက္ခံတာ မဟုတ္ဘူး။ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ အဖြဲ႔လည္း လက္မခံဘူး။ က်ေနာ္တို႔ခ်ည္းပဲ လက္မခံတာ မဟုတ္ဘူး။ သိန္းစိန္ရဲ႕ မိန္႔ခြန္းမွာ ‘၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို လက္မခံႏိုင္ၾကေသးတဲ့ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရး အစုအဖြဲ႔မ်ား’ လို႔ သံုးႏႈန္း သြားပါတယ္။ ဒီဥပေဒကို လက္မခံလို႔မရ လက္ခံလာေအာင္ ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ စည္းရံုးမယ့္ သေဘာ ရွိပါတယ္။ ႏြားရုိင္းကုိ က်ံဳးေလွာင္ခ်ဳိင့္ထဲကို မ၀င္, ၀င္ေအာင္ က်ဳံးသြင္းၿပီး ၀င္ၿပီ ဆိုတာနဲ႔ က်ဳံးတံခါး ပိတ္ပစ္လုိက္မယ့္ သေဘာပါပဲ။ ဒါကို က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုမွ လက္ခံလို႔ မရပါဘူး။

 က်ေနာ္တို႔ ဗဟိုေကာ္မတီအေနနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္လ (၁၂ - ၁၃) ရက္ေတြမွာ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိး အက်ဳိးကို ဆံုးျဖတ္အေျဖ ေပးႏုိင္မယ့္ တတုိင္းျပည္လံုးမွ၊ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ လူႀကီးေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖိတ္ေခၚကာ ႏွီးေႏွာဖလွယ္တဲ့ အစည္းအေ၀းကို က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ဒီအစည္း အေ၀းႀကီးမွ ခ်မွတ္လိုက္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကိုလည္း ထုတ္ေဖာ္ေၾကျငာခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရးရာ ဌာနခန္းမေဆာင္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ဒီအစည္းအေ၀းမွာ နယ္ေျမေဒသ အသီးသီးမွ အေတြ႔အႀကံဳရင့္က်က္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အႀကံျပဳ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကရာမွာ -

 “လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြတုန္းက ဗမာအစိုးရ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားခဲ့တဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး ထပ္အျဖစ္မခံဖို႔၊ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲဲၿပီး ေရွ႕ဆက္လို႔လည္းမရ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႔လည္း မျဖစ္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိး ထပ္အျဖစ္မခံဖို႔၊  ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ အလိမ္မခံရဖို႔၊ ဗမာအစိုးရနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ အင္မတန္ သတိရွိၾကဖို႔၊ ဒီတေခါက္ေတာ့ တစ္ဘက္ကေန တုိက္လည္းတိုက္ ေနာက္တစ္ဘက္ ကေနလည္း ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးရန္ ဖိအားေပးျခင္းျဖင့္ ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔ အႀကံျပဳခဲ့ၾကပါတယ္ …”

 ဒီကေန႔ က်ေနာ္တုိ႔ က်င့္သံုးေနတဲ့ မူ၀ါဒ အေနနဲ႔ အမွန္တကယ္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့  ဖယ္ဒရယ္ ေကာင္စီအေနနဲ႔ပဲ ေဆြးေႏြးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသား အင္အားစုေတြ၊ အျခား ႏိုင္ငံေရး အစုအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ညီညြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား ဖယ္ဒရယ္ေကာင္စီ (United Nationalities Federal Council) အေနနဲ႔သာ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးသြားဖို႔ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာဆိုရင္ ဒီကေန႔အထိ က်ေနာ္တို႔ ေကအိုင္အို ဗဟုိအေနနဲ႔ ခ်မွတ္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ မူ၀ါဒလမ္းစဥ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။ ေရွ႕တန္း စခန္းအသီးသီးမွာ တိုင္းျပည္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ၊ ျပည္သူလူထု အေျချပဳ အရပ္ဘက္ ျပည္သူ႔စစ္ အဖြဲ႔ (Mung Shawa Hpyen Hpung) မွ အရပ္သား ကာကြယ္ေရး ၀န္ထမ္းေတြ၊ သီးသန္႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အထူးတပ္ဖြဲ႔ အသီးသီးမွ စစ္သည္ေတြ၊ နည္းလမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လြတ္လပ္ေရး အစိုးရရဲ႕ ၀န္ထမ္း ျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ က်ရာတာ၀န္ေတြကို ထမ္းရြက္ေနၾကတဲ့ တိုင္းသူ ျပည္သားေတြ အားလံုးကို ဒီအေၾကာင္းအရာေတြ လက္ဆင့္ကမ္း ေျပာၾကားၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ ဗဟိုအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမူ၀ါဒေတြနဲ႔ ဦးေဆာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသလဲ ဆိုတာကို အားလံုး သိေအာင္ အခ်င္းခ်င္း လက္ဆင့္ကမ္း ေျပာျပၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။ ဗမာ (အစိုးရ) က ဘယ္လို ကလိန္ဆင္ လိမ္လည္ေနသလဲ၊ ဒါကို ဗဟိုအေနနဲ႔ ဘယ္လိုဘယ္ပံု ရင္ဆုိင္ေက်ာ္လႊားေနခဲ့တယ္ စသျဖင့္ ရွင္းလင္း ေျပာျပၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ေဒသမွာ ေကအိုင္အို အေနနဲ႔ လုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ေနသလို၊ တစ္ဘက္မွာ UNFC ဖယ္ဒရယ္ေကာင္စီမွ တဆင့္လည္း ႏိုင္ငံေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အေၾကာင္းကို နားလည္ သေဘာေပါက္ေစလိုပါတယ္။ ဒီမူ၀ါဒအတိုင္း ေရွ႕ဆက္ ေလွ်ာက္လွမ္းေဆာင္ရြက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
 လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၇) ႏွစ္မွ ခါးသီးတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳကို သင္ခန္းစာယူကာ ေရွ႕ဆက္ ေဆာင္ရြက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီတစ္ေခါက္မွာေတာ့ ခိုင္မာတဲ့ အသိသက္ေသ၊ ခိုင္ၿမဲမယ့္ ကတိက၀တ္ မရရွိဘူး ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဗဟိုအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ေရွ႕ဆက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လို အမွားမ်ဳိးကိုမွ ထပ္အျဖစ္ မခံေတာ့ပါဘူး။ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို က်ေနာ္တို႔က ဦးေဆာင္ၿပီး suicide လုပ္ေနသလို အျဖစ္မ်ဳိး လံုး၀ ထပ္္အျဖစ္ မခံပါဘူး။ လံုး၀ ထပ္မမွားဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
 ျပည္သူလူထုေတြက က်ေနာ္တို႔ ဗဟိုရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ ထပ္မွားသြားမွာကို အရမ္းစိုးရိမ္ၾကတယ္။
 “ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေတြ သတိထားၾကပါ … ဒီဗမာ (အစိုးရ) ေတြ ေနာက္တခါ အေပ်ာ့ဆြဲတာ ခံရမယ္ သတိထားၾကပါ …” ဆိုၿပီး သတိေပးၾကပါတယ္။ ကာသိုလစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ၊ သင္းအုပ္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက အစ “ေသခ်ာ သတိထားၾကပါ … ထပ္မမွားၾကပါနဲ႔ … ဗမာ (အစိုးရ) အလိုက် စိတ္ေပ်ာ့ မသြားၾကပါနဲ႔ …” ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ကုိ ေလးေလးနက္နက္ သတိေပးၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို ထပ္မမွားေစလိုတဲ့ ေစတနာ ေမတၱာနဲ႔ သတိ ေပးၾကပါတယ္။

ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္ေနေသာ္လည္းပဲ သူတို႔လည္း မ်ဳိးခ်စ္စိတ္၊ ျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔ သတိေပး ေျပာၾကားၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေလးအနက္ကို သတိေပးၾကတယ္။ ေဒသအသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြလည္း ဒီလိုပဲ သတိေပးၾကတယ္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခား တိုင္းျပည္ (၂၂) ခုမွာ ေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ ကခ်င္ အမ်ဳိးသားေတြမွလည္း သတိေပးတယ္။ အတိုင္းတိုင္း အျပည္ျပည္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ ကခ်င္ မ်ဳိးႏြယ္၀င္ေတြ က်ေနာ္တို႔ကို အင္မတန္ သတိရွိၾကဖို႔ သတိ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗမာ (အစိုးရ) နဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ အင္မတန္ သတိထား ဆက္ဆံၾကဖို႔ တိုက္တြန္း ၾကတယ္။ ဒီလို သတိေပးတာ၊ အႀကံေပးတာေတြကို က်ေနာ္တို႔ လက္ခံမွတ္ယူၿပီးေတာ့ မီးရွဴး တန္ေဆာင္ အေနနဲ႔ အသံုးျပဳကာ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကခ်င္စစ္ေျပးဒုကၡသည္ ကေလးငယ္မ်ား..

ဒီကေန႔ ဗမာ (အစိုးရ) က က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာဆိုလာတဲ့ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို ၾကည့္ရင္ေတာ့ အင္မတန္မွကို သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ ျဖစ္တာကို ေတြ႔ရမွာပါ။ ‘အပစ္အခတ္ ရပ္စဲၿပီး ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းျဖင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးသြားရန္’ ဆိုတာမ်ဳိး၊ ‘ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္’ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျပည္သူလူထုက ‘ဒါ အေကာင္းဆံုး အခြင့္အေရးပဲ … အရင္ေခတ္ အဆက္ဆက္မွာ ဗမာ (အစိုးရ) ေတြ ဒီလို ကမ္းလွမ္းတာမ်ဳိး ရွိခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး … ေကအိုင္အို အေနနဲ႔ အျမန္ေဆြးေႏြးၾကပါ … အျမန္ အပစ္ရပ္ၾကပါေတာ့ …’ ဆိုၿပီး ေျပာဆို လာတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဗမာ (အစိုးရ) ေျပာတဲ့ ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာ အၿပီးအပိုင္ လက္နက္စြန္႔ျခင္းကို ဆိုလိုတာျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ၾကပါ။ ဗမာ (အစိုးရ) ေျပာတဲ့ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းကို ေရာက္မယ့္ ကိစၥမဟုတ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ၾကပါ။ ဗမာ (အစိုးရ) ေျပာတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းဆိုတာေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ကို ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒေဘာင္ထဲကို သိမ္းသြင္းပစ္လိုက္မယ့္ ကိစၥသာ ျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ သေဘာ ေပါက္ၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အာမခံခ်က္ တစံုတရာမွ် မရွိတဲ့ ဒီအေျခခံ ဥပေဒေအာက္ ဆြဲသြင္း၊ တံခါးပိတ္ကာ တစ္သက္လံုး ဒုကၡေရာက္ၾကရမယ့္ ကိစၥပါပဲ။ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ျပည္သူလူထုေတြ သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပၾကပါ။

 “ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္ကာ
ေကအိုင္အိုဗဟုိရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈအတိုင္း ညီညီညြတ္ညြတ္ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကပါစို႔ …
 ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ထပ္မံမွာၾကားလိုတာကေတာ့ ျပည္သူလူထုေတြ အရမ္းစုိးရိမ္ေနတ့ဲ
 ေကအုိင္အိုဗဟုိမွ အမွားထပ္လုပ္မိမယ့္ ကိစၥမ်ဳိး လံုး၀ မျဖစ္ေစရပါဘူးလို႔
ကတိေပး ေျပာၾကားလိုပါတယ္ …
အပစ္အခတ္မရပ္ပဲနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ ေပၚေပါက္လာေအာင္
 ႀကိဳးပမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္ …
သူတို႔ဘက္က ႏိုင္ငံေရးေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြ ေဖာ္ေဆာင္လာျခင္း မရွိဘူးဆိုရင္လည္း
အပစ္အခတ္ေတြ ဆက္ရွိေနျခင္းအားျဖင့္
ဖိအားေပးေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္ …”

ဒီကေန႔ တက္ေရာက္လာတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

 [ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားကို အဓိက ကိုယ္စားျပဳေသာ ေကအုိင္အို၏ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ႏွင့္ အျမင္မ်ားကို ေ၀မွ်ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘာသာ ျပန္ဆိုပါသည္။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာ ကြဲလႊဲႏိုင္ပါသည္။]

ေဒၚေအာင္ဆန္စုၾကည္ သံလွ်င္ရွိ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ရုံး သြားေရာက္အေၾကာင္းၾကား

Thursday, January 19, 2012
W.P Moses

၁၈-၁-၂၀၁၂ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္စုၾကည္က ေကာ့မႉးၿမိဳ႕နယ္ကေန ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ေရာက္ယွဥ္ ၿပိဳင္မွာျဖစ္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ သံလွ်င္ရွိ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္ မရွင္ရုံးမွာ သြားေရာက္အေၾကာင္းၾကားခဲ့ တယ္လို ့ သိရပါတယ္။ သံလွ်င္သို ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လာေရာက္မည္ကို သိရွိၾကေသာျပည္သူမ်ားက သံလွ်င္မွ လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကၿပီး အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ကို လူငယ္မ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးသက္ငယ္အမ်ားစုက အားေပးခဲ့ၾကသည္။

K.I.O ႏွင့္ အစိုးရ တရုတ္ႏိုင္ငံ ေရႊလီၿမိဳ႕တြင္ ဇန္နဝါရီလ ၁၈ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁း၃၀ နာရီ မွ ႏိုင္ငံေရး စတင္ေဆြးေႏြးခဲ့ရာ အစိုးရမွ တိုင္းရင္းသားမ်ားရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္မ်ားကို ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း အေပၚယံ အားျဖင့္ သေဘာတူေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

K.I.O ႏွင့္ အစိုးရ တရုတ္ႏိုင္ငံ ေရႊလီတြင္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြး

Wednesday, January 18, 2012
W.P Moses

K.I.O ႏွင့္ စစ္အစိုးရ တရုတ္ႏိုင္ငံ ေရႊလီတြင္ ဇႏၷဝါရီလ ၁၈ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁း၃၀ နာရီ မွာေဆြးေႏြးပဲြစတင္

K.I.A ႏွင့္ သိန္းစိန္အစိုးရ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြး၊ ကခ်င္နယ္ေျမမွာ တိုက္ပဲြျပင္းထန္

Wednesday, January 18, 2012

W.P Moses


ကခ်င္ လြတ္လပ္ ေရးတပ္မေတာ္ K.I.A တပ္မဟာ (၂) လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း (၆) နယ္ေျမျဖစ္တဲ့ ဖားကန္႔ ဥရုဆိုင္းေမွာ္ေဒသ မဇြပ္ယန္ (Mazup Yang)၊ နမ္ယာ စသည့္ နယ္ေျမတဝိုက္တြင္ ဇန္န၀ါရီလ (၁၄) ရက္ ကေန ျမန္မာစစ္တပ္ စကခ (၃) လက္ေအာက္ခံ တပ္ဖြဲ႔မ်ားနွင့္ K.I.A တပ္ရင္း (၆) တပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ား သံုးရက္ၾကာ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ျမန္မာ စစ္တပ္ဘက္မွ အနည္းဆံုး (၂၀) ဦး ေသဆုံးကာ (၈) ဦးခန္႔ ဒဏ္ရာရရိွသြားေၾကာင္း၊ K.I.A ဘက္မွလည္း အနည္းဆံုး (၄) ဦး က်ဆံုးသြားေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

K.I.A ေရွ႕တန္းနယ္ေျမ...သို႔ခ်ီတက္..

ကခ်င္ျပည္နယ္ ဖါးကန္႔ဘက္တြင္ ဇႏၷဝါရီလက စတင္ၿပီး စစ္တပ္ဘက္မွ စစ္အင္အား တိုးခ်ဲ႕လာမႈေၾကာင့္ ယင္းေဒသမ်ားတြင္ ေန႔တိုင္းလိုလို K.I.A ႏွင့္ စစ္တပ္တို႔အၾကား တိုက္ပဲြျဖစ္ပြား ေနပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္ တိုက္ပဲြေတြေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့ ေဒသခံ ျပည္သူမ်ားဟာလည္း အသက္ဆံုးရံႈးေနရ ပါတယ္။

K.I.A ႏွင့္ စစ္အစိုးရ ဒီေန႔ တရုတ္ႏိုင္ငံ ဘက္ျခမ္းတြင္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း သိရပါတယ္။

ေတာင္ကိုရီးယား သေဘၤာတစ္စင္းေပၚ ေပါက္ကြဲမႈ ျဖစ္ပြား၊ ျမန္မာသေဘၤာသား (၂) ဦး ေသဆုံး

Wednesday, January 18, 2012
W.P Moses

တာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ အေနာက္ဘက္ ပင္လယ္ကမ္းေျခတြင္ ၿပီးခဲ့သည့္ တနဂၤေႏြေန႔ မနက္ပိုင္း၌ ေတာင္ကိုရီးယား ကုန္တင္သေဘၤာတစ္စင္းေပၚ ေပါက္ကြဲမႈ ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ လူ ၅ ဦးေသဆုံးခဲ့ၿပီး လူ ၆ ဦးထက္မက ေပ်ာက္ဆုံးေနေၾကာင္း တရားဝင္ေျပာၾကားခ်က္အရ သိရသည္။

ေပါက္ကြဲသြားတဲ့ ေတာင္ကိုးရီးယား သေဘၤာ...

ေပါက္ကြဲမႈအၿပီးတြင္ ေသသူမ်ားထဲ၌ ျမန္မာသေဘၤာသား ၂ ဦး အပါအဝင္ လူ ၅ ဦး၏ အေလာင္းကုိ ရွာေတြ႔ခဲ့သည္ဟု ေရေၾကာင္းအရာရွိ Kim Dong-jin က ေျပာသည္။

၎သေဘၤာေပၚတြင္ ေလာင္စာ တန္ခ်ိန္ ၄,၁၉၈ ေက်ာ္သယ္ေဆာင္လာကာ သေဘၤာ၏ မည္သည့္အစိတ္အပုိင္းမွ စတင္ေပါက္ကြဲသည္ကုိပင္ မရွင္းျပႏုိင္ေသးေၾကာင္း ၎က ဆက္ေျပာသည္။

သေဘၤာသား ၅ ဦး ကယ္ဆယ္ခဲ့ၿပီး က်န္ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ၆ ဦးကုိ ဆက္လက္ရွာဖြယ္ေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ေရေၾကာင္းအာဏာပုိင္မွ ထုတ္ျပန္ထားသည္။

အခင္းျဖစ္ပြားရာေနရာသည္ ေျမာက္ကုိရီးယားႏွင့္ အေဝးတစ္ေနရာျဖစ္ၿပီး ေျမာက္ကိုရီးယား၏ လက္ခ်က္ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ေရေၾကာင္းအရာရွိ Ko Jae-young ကေျပာသည္။

သေဘၤာ ေပါက္ကြဲခဲ့ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကို တာဝန္ရွိသူမ်ားက ဆက္လက္ စံုစမ္းေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

ႏွစ္ျမွဳပ္သြားေနတဲ့ ေတာင္ကိုးရီးယား သေဘၤာ

အား ျမင္ေတြ႔ရစဥ္..

သေဘၤာေပၚတြင္ ေလာင္စာဆီ ႏွင့္ ဓာတုပစၥည္း ကုန္ၾကမ္းမ်ားျဖစ္ေသာ Bunker-C ဆီ တန္ခ်ိန္ ၈၀ ႏွင့္ ဒီဇယ္ဆီ  တန္ခ်ိန္ ၄၀ သယ္ေဆာင္သည္ဟု ေရေၾကာင္းအာဏာပုိင္မွ ထုတ္ျပန္ထားသည္။

၎သေဘၤာေပၚတြင္ ေတာင္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံသား ၁၁ ဦးႏွင့္ ျမန္မာ ၅ ဦးတုိ႔ လုိက္ပါလာကာ ၎တုိ႔ထဲတြင္ ကိုသက္ႏိုင္ဝင္းႏွင့္ ကိုမ်ဳိးမင္းေက်ာ္ တို႔ ေသဆုံးခဲ့ရၿပီး ေတာင္ကိုရီးယား ၅ ဦးႏွင့္ ျမန္မာ ၃ ဦးျဖစ္သည့္ ကိုဆန္းထြန္းလင္း၊ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဆန္းႏွင့္ကိုေက်ာ္မ်ဳိးဦးတို႔မွာမႈ ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲ ျဖစ္သည္ဟု VOA သတင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ဦးသိန္းစိန္၊ တပ္မေတာ္နဲ႔ ပါဝါ အနိမ့္အျမင့္ - အပိုင္း (၁)

ေဆာင္းပါးရွင္ - မင္းကန္စီ (တပ္မေတာ္ အရာရွိႀကီးတစ္ဦး)   

ဦးသိန္းစိန္ အပါအဝင္ အစိုးရသစ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အားလံုးက ဒီမိုကေရစီအသြင္ ကူးေျပာင္းေရးကို တျဖည္းျဖည္း ေဖၚေဆာင္သြားမယ္ဆိုၿပီး ကတိကဝတ္လိုလို၊ သေဘာတူညီခ်က္ ဆန္ဆန္၊ ယံုၾကည္ခ်က္ နီးနီးေျပာေန ၾကပါၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ တပ္မေတာ္က၊ အနာဂါတ္ႏုိင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈ အခန္းက႑မွာ တပ္မေတာ္က ပါဝင္ဖို႔ ကိစၥကို သိပ္မေလွ်ာ့ ေသးဘူး။  ေနာက္ဆံုး ဒီဇင္ဘာ ၉ ရက္ေန႔က ဆင္းသြားတဲ့ စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ (၅၄) ေက်ာင္း ဆင္းပြဲမွာေတာင္မွ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္က၊ အမ်ိဳးသား ႏုိင္ငံေရး တာဝန္ေတြကို အင္တိုက္အားတိုက္ လုပ္ဖို႔ မွာၾကားေနတုန္းပါဘဲ။ အနာဂါတ္ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈအခန္း က႑မွာ တပ္မေတာ္က ပါဝင္ကို ပါဝင္ရမယ္ဆိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီ သေဘာ တရားေတြနဲ႔ နည္းနည္းေတာ့ လြဲေနၿပီထင္တယ္။

 စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ (၅၄) ေက်ာင္း ဆင္းပြဲမွာ ေတြ႔ရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမင္းေအာင္လိႈင္

 စစ္တပ္က ေရွ႕က သြားကို သြားရမယ္လို႔ ေျပာခ်င္တဲ့ သေဘာဘဲ ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီမိုကေရစီ က်ႏုိင္ပါ့မလား။ အဲ့ဒါေတြထားလိုက္ပါေတာ့၊ အခု အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔၊ တပ္မေတာ္ရဲ႕ အႀကီးအကဲ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္တို႔ရဲ႕ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ပါဝါ တည္ေဆာက္မႈ၊ ပါဝါကအနိမ့္အျမင့္၊ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔အေပၚ လြမ္းမိုး ႏိုင္လာႏုိင္မလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နည္းနည္း သံုးသပ္ၾကည့္ရေအာင္……..။

 ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး၊ ေရွးဦး ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေန႔ရက္ေတြမွာေတာ့၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုဟာ သူရဲ႕ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ကာလအားလံုးမွာ စစ္တပ္က ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီးထားသလို အၿမဲဘဲ ခ်ိန္းေခ်ာက္ ခံေနခဲ့ရတာကို ေတြ႔ရမွာဘဲ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုဘဲ ေရြးေကာက္ တင္ေျမာက္ခံၿပီး တက္ခဲ့တက္ခဲ့၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက ဘယ္ေန႔ဘာလုပ္မလဲ၊ ဘယ္လိုရန္ရွာမလည္းဆိုတာ စိတ္ပူေနခဲ့ ရရင္းနဲ႔၊ ေနာက္ဆံုး၊ အာဏာကို ကိုယ္တိုင္လႊဲေပးလိုက္ရတဲ့ သေဘာဘဲျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေခတ္က စကားလံုးအတိုင္း ေသနတ္ေျပာင္းဝမွာ အာဏာရွိသြားရတာကိုး။

 သမၼတ ဦးသိန္းစိန္...

  အခုေလာေလာ ဆယ္ဆယ္မွာေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ေရာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ေရာ ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သန္းေရႊက တည္ေဆာက္ေပးၿပီး ကမ္းကခြာခိုင္းလိုက္တဲ့ သေဘၤာတစ္စီး၊ တစ္ေလွတည္းစီး၊ တစ္ခရီးတည္းသြား၊ တစ္ဇာတ္ထဲ သမားေတြပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ခရီးကလည္းၾကာ၊ ရိကၡာကလည္းျပတ္၊ ဇာတ္ေခါင္းကလည္း ကြဲလာခဲ့ရင္၊ စစ္တပ္ကလည္း ဗိုလ္က်ေနၾက အက်င့္ မေျပာက္ႏုိင္ခဲ့ရင္၊ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြကလည္း အာဏာအရွိန္ တက္လာခဲ့ရင္ေတာ့ ျဖစ္ေနၾက အကြဲအၿပဲ ဇာတ္လမ္းမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ရင္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ၾက ရဦးမွာ ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။

 လက္ရွိအေျခအေနကို ၾကည့္ၾကရေအာင္၊ ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ စစ္တိုင္းမွဴးေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲေတြေနရာ အႏွံ႔အျပားမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တယ္။ ေယဘုယ်ကေတာ့ ေဒသႏၱရ တိုက္ပြဲေတြမွာ ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြက ႏိုင္ၿပီး၊ စစ္တိုင္းမွဴးေတြက ရႈံးခဲ့ၾကတယ္။ ကစထမွဴး တစ္ဦးနဲ႔ စစ္တိုင္းမွဴး တစ္ဦးျပဳတ္ၿပီး သံုးေယာက္ေလာက္ ေျပာင္းသြားၾကရတယ္။ ႏုိင္ငံေရး ေပၚလစီအရ၊ ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြကို အသာစီး ေပးခဲ့တယ္။ အစိုးရနဲ႔ စစ္တပ္မဆိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတာျပေစခဲ့တယ္။ စစ္တိုင္းမွဴး ေတြအတြက္ အလည္အပတ္နဲ႔ တက္စရာပြဲေတာင္မရွိေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ တိုင္းမွဴး ရုံးခန္းထဲမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနရတဲ့ အျဖစ္ကေတာ့ တခ်ိန္က  တိုင္းေအးခ်မ္းသာယာေရး ေကာ္မတီ ဥကၠဌ၊ ျပည္နယ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရး ေကာ္မတီဥကၠဌ ေတြအေနနဲ႔ ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့တဲ့ ကာလကို  တြက္ရင္ေတာ့ သနားစရာပါဘဲ။

အပိုင္း (၂) ကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္...

K.I.O/K.I.A ရဲ႕ Operation Padang Hkrunlam - Part 3

Wednesday, January 18, 2012
 W.P Moses

K.I.O/K.I.A ရဲ႕ Operation Padang Hkrunlam - Part III

  ဒီတစ္ေခါက္ျပန္ျဖစ္တဲ့ စစ္ကို က်ေနာ္တို႔ ဗဟိုက ဘယ္လို သေဘာထားသလဲ ဆိုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၇) ႏွစ္တာ ကာလပတ္လံုးလည္း အပစ္ရပ္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီ၊ ဘာႏုိင္ငံေရး အေျဖမွလည္း ေပၚေပါက္လာျခင္း မရွိဘူး။ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြး ေျပာဆိုျခင္းလည္း မရွိခဲ့ဘူး။ အမ်ဳိးသား ညီလာခံကို တက္ေရာက္ၿပီး ေဆြးေႏြး ခဲ့ေသာ္လည္းပဲ၊ ေရးသား တင္ျပခဲ့ေသာ္လည္းပဲ အရာမထင္ခဲ့ဘူး။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အေရးတုန္းကလည္း ပင္လံု ကတိက၀တ္အတိုင္းသာ ေရွ႕ဆက္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ လံုး၀ လက္နက္စြန္႔ပါမယ္ လို႔လည္း ကမ္းလွမ္းခဲ့ၿပီးၿပီ။

 ကခ်င္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္မ်ား...

 “ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လိုခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး တံခါးမဖြင့္ႏိုင္သ၍၊ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ အလင္းတံခါးကို မဖြင့္ႏိုင္သ၍ က်ေနာ္တို႔ဘက္က အပစ္မရပ္ေတာ့ပါဘူး … ရရာ လက္နက္၊ ရွိသမွ် လက္နက္နဲ႔ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ ထားပါတယ္…”

 တရုတ္လည္း က်ေနာ္တို႔ကို ကူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အိႏၵိယလည္း အကူအညီေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေမရိကန္လည္း ကူညီမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူကမွ ကူညီမွာ မဟုတ္ေသာ္လည္းပဲ က်ေနာ္တို႔ကို အမွန္တကယ္ အကူအညီ ေပးမယ့္သူ ရွိပါတယ္။ တရုတ္ျပည္ကို ဖန္ဆင္းထားသလုိ၊ အေမရိကန္ေတြကို ဖန္ဆင္းထားသလုိ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကိုလည္း ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္း ထားတာပါ။ ဒီအရာ အကုန္လံုးကို ပိုင္သ အုပ္စိုးတာ ဘုရားသခင္ ပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔လို႔ ဘုရား သခင္ကို ကိုးစားျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တရားမွ်တတဲ့ စစ္၊ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရေတာ့တဲ့ စစ္ကို ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္လႊားၾကပါစို႔ ဆိုၿပီး စစ္ဆင္ေရး စတင္ခြင့္ျပဳတဲ့ အမိန္႔ကို ဗဟိုေကာ္မတီရဲ႕ သေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ ကခ်င္ လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ ဥကၠဌႀကီးကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ေရးထိုး ထုတ္ျပန္ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အထက္မွာ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ကခ်င္ျပည္နဲ႔ ကခ်င္ျပည္သူ ျပည္သားေတြအတြက္ အလင္းတံခါးကို မဖြင့္ႏုိင္သမွ် က်ေနာ္တို႔ ဒီစစ္ကုိ မရပ္ေတာ့ဘူးလို႔ စိတ္ပုိင္းျဖတ္ၿပီး၊ ဘုရား သခင္ရဲ႕ ခြန္အားကို ယံုၾကည္ ကိုးစားတဲ့စိတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ စစ္ဆင္ေရးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါတယ္။

 ဒီကေန႔အထိ က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြနဲ႔ ဗမာအစိုးရတပ္ေတြ ရင္ဆိုင္တိုက္ခုိက္ခဲ့တဲ့ တိုက္ပြဲႀကီးငယ္ အေရအတြက္ဟာ ရာဂဏန္း ရွိခဲ့ပါၿပီ။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ဒီကေန႔အထိ က်ေနာ္တို႔ ရဲေဘာ္ေတြ ဗမာက်ည္ သင့္တယ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြ ရန္သူ တက္မလာႏုိင္ေအာင္ လမ္းမႀကီးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ ပစ္လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လက္ဦးမႈ ရယူ လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါၾကေတာ့ သူတို႔တေတြ အရွက္ကြဲၾကၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕တပ္ေတြ အင္မတန္ စြမ္းေဆာင္ ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့ၾကတာပါ။ အမွန္အကယ္ေတာ့ သူတို႔တပ္ေတြ ဘာမွ မလႈပ္ရွား ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။
“ကိုးကန္႔တုန္းကေတာ့ (၃) ရက္နဲ႔ ရွင္းပစ္လိုက္တယ္ … ဒီကခ်င္ေတြကိုေတာ့ (၁၀) ရက္ မၾကာဘူး … သီတင္း တစ္ပါတ္ထဲနဲ႔ ရွင္းပစ္လိုက္မယ္” ဆိုၿပီး တရုတ္ေဘက်င္းကို ေနျပည္ေတာ္ အဖြဲ႔က သြားေျပာၾကတယ္။ တရုတ္ကလည္း ဒါကို ယံုတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို အခုရက္ပိုင္းကမွ တရုတ္ေတြ က်ေနာ္တို႔ကို ျပန္ေျပာျပၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို အင္မတန္ အထင္အျမင္ ေသးခဲ့ၾကတဲ့ အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပၾကတယ္။ ၾကည့္ရတာ သူတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ခဲ့ပံု မေပၚဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကို အရမ္း အထင္ေသးခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို ဘယ္သူကမွ မကူေသာ္လည္းပဲ အမွန္တကယ္ ကူညီတဲ့သူ ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ဖန္ဆင္းရွင္ (Hpan Wa Ningsang, Chye Wa Ningchyang) ကို ေရွးပေ၀သဏီ ကတည္းက ယံုၾကည္ ကိုးစားခဲ့သလို ဒီကေန႔မွာလည္း ဒီဖန္ဆင္းရွင္ ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ကို ကိုးစား ဆည္းကပ္ေနဆဲ ျဖစ္တယ္။ ဘုရားသခင္ ကူညီရင္ က်ေနာ္တို႔ကို ဘာမွ မထိခိုက္ႏိုင္ပါဘူး။
 ဒီလိုပဲ သူတို႔တေတြ အရွက္တကြဲ၊ အက်ဳိးနည္းေတြ ျဖစ္လာတဲ့ အခါၾကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ကမ္းလွမ္း လာတယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္ၾကပါစို႔ တဲ့။ ဗိုလ္မွဴးႀကီး သန္းေအာင္ဆိုတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္ နယ္စပ္ ေရးရာႏွင့္ လံုၿခံဳေရး၀န္ႀကီး ဦးေဆာင္ၿပီး လာေရာက္ ေဆြးေႏြး ကမ္းလွမ္း လာခဲ့ၾကပါတယ္။ “အပစ္ရပ္ၾကပါစို႔ .. က်ေနာ္တို႔တေတြဟာ ညီရင္းအစ္ကို ေတြပါပဲ .. အျမန္အပစ္ ရပ္ၾကပါစို႔ … စာခ်ဳပ္ေတာင္ မလိုပါဘူး …” တဲ့။ အင္မတန္ကို ခင္မင္ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းေတြလိုလို၊ မိခင္ႏို႔ တစ္ခုတည္း ေပါင္းစုိ႔ခဲ့တဲ့ ေမြးခ်င္းေပါက္ေဖာ္ေတြလိုလို ေျပာလာတယ္။

 တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္

 လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအးေက်ာ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစာလြင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္သိန္း စတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ ေရးထိုး ခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေကအိုင္အိုဘက္ကလည္း ဥကၠဌႀကီးနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္မွတ္ ေရးထိုး သေဘာ တူညီခဲ့ၾကတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အက်ဳိးေဆာင္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ သိကၡာေတာ္ရ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ ဆဘြဲဂၽြမ္၊ ဦးခြန္ျမတ္၊ ဒူ၀ါလ၀မ္တို႔လို အေတြ႔အႀကံဳ ရင့္က်က္တဲ့ လူႀကီးေတြ လက္မွတ္ေရးထိုး သက္ေသ ျပဳခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီလို အခိုင္အမာျပဳခဲ့တဲ့ စာခ်ဳပ္ေတာင္မွ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အလကား ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူတို႔ႀကိဳက္သလို လုပ္ခ်င္သလိုပဲ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလို အခို္င္အမာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေတာင္ အရာမ၀င္ျဖစ္သြားခဲ့ရတာ၊ အခုလို ဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္ လူပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ ေဆြးေႏြး အေျဖရွာမယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ခိုင္လံုတဲ့ ကတိက၀တ္၊ ခိုင္မာတဲ့ သက္ေသနဲ႔မွ လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ကတိတည္ဖို႔ လိုသလို၊ သက္ေသ ခုိင္မာေစဖို႔ရန္အတြက္ တရုတ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ကုလသမၼဂကို အသိသက္ေသ လုပ္ေပးႏိုင္ေစဖို႔ က်ေနာ္တို႔ လိုလားပါတယ္။ အဲဒီအခါၾကေတာ့ သက္ေသလုပ္ဖို႔ ဦးေအာင္ေသာင္းနဲ႔ ဦးသိန္းေဇာ္တို႔ကို အဆိုျပဳၾကတယ္။ ဘယ္လိုလို႔ ဒီလူေတြက သက္ေသျဖစ္မွာလဲ။ ဗမာနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ကတိက၀တ္ျပဳမယ့္ ကိစၥမွာ ဗမာေတြကပဲ သက္ေသ ျပန္လုပ္မယ္ဆိုတာ အဓိပၸါယ္ လံုး၀မရွိပါဘူး။ တကယ္လုိ႔သာ အခုလိုမ်ဳိး သူတို႔ဘက္က သေဘာတူညီမႈ ျပန္ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ရင္ ဘယ္သူက သက္ေသ လုပ္ေပးမွာလဲ။ တဘက္ကလည္း ဗမာအစိုးရ၊ သက္ေသကတည္း ဗမာကိုယ္စားလွယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။ လံုး၀ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ ကိစၥပဲ။ က်ေနာ္တို႔ လံုး၀ ျငင္းပစ္လိုက္တယ္။

 က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ အေနနဲ႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ ဆိုတဲ့ မဟာ အမွားႀကီးကို ျပဳခဲ့မိလို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၇) ႏွစ္တာ ကာလပတ္လံုး ႏိုင္ငံေရးစကား ေျပာလို႔ မရခဲ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီတေခါက္ က်ေနာ္တို႔ကို သူတို႔ဘက္က ကမ္းလွမ္းလာတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ဘယ္လို အေၾကာင္း ျပန္လိုက္ သလဲဆိုေတာ့ “အပစ္အခတ္ ရပ္စဲၿပီးေနာက္) ေစ့စပ္ ေဆြးေႏြးမယ့္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ငန္းစဥ္ အဆင့္ဆင့္ကို သိခ်င္တယ္” ဒီႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမႈ Road Map ကို က်ေနာ္တို႔ သိခ်င္တယ္။ ဘယ္လို ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမႈေတြ ရွိလာမလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ထင္မွတ္ထားတဲ့ အတိုင္း ကြက္တိပါပဲ။ ဒီ ဗမာအစိုးရက က်ေနာ္တို႔ကို နာဂစ္အေျခခံ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကို ဆြဲသြင္းပစ္လိုက္မယ့္ သေဘာ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဘိုးဘြားေတြ အစျပဳခဲ့တဲ့ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံု ကတိက၀တ္ကို အေျခခံတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တာပါ။

ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမယ္ ဆိုတာကိုလည္း အစပိုင္းက သူတို႔တစ္ေတြ လက္ခံခဲ့ၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔မွ တျဖည္းျဖည္း လက္ခံလာၾကတာပါ။
 သူတို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲေတြ အစပိုင္းမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ခဲ့ သလဲဆိုေတာ့ ၾကံ႕ဖြံ႔ပါတီကလည္းျဖစ္၊ ျမစ္ႀကီးနားနယ္ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္အမတ္လည္းျဖစ္တဲ့ (ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္) သိန္းေဇာ္က ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ တုိက္ပြဲေတြ ျဖစ္ပြားလာတဲ့အတြက္၊ ကိုယ့္အမ်ဳိးသားခ်င္း စစ္မက္ျဖစ္ပြားတာကို ခရီးႀကံဳတုန္း အခိုက္အတန္႔မွာ ၀င္ကူညီ ေစ့စပ္ေပးခ်င္တယ္ ဆိုၿပီး ေျပာလာတယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ေနျပည္ေတာ္က ခိုင္းလိုက္တာ မဟုတ္ပဲနဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လို လက္ခံရမွာလဲ။ ျပည္နယ္အဆင့္ပုဂိၢဳလ္ေတြ ဘာမွ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ သိေနတာပဲ။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အပစ္ ရပ္စဲေရး ေဆြးေႏြးဖို႔ သူ႔ကုိ ဘယ္သူခိုင္းလိုက္သလဲ၊ ေနျပည္ေတာ္က ေစခိုင္းလိုက္တာလားလို႔ ေမးေတာ့လဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မရွိဘူး။ ဟုတ္သလိုလို၊ မဟုတ္သလိုလိုနဲ႔ တယ္လီဖုန္းနဲ႔ ေျပာၿပီးပါၿပီ လို႔ ေျပာတယ္။ သိန္းစိန္နဲ႔ တယ္လီဖုန္း ေျပာၿပီးၿပီလို႔ ေျပာေပမယ့္ သက္ေသ သာဓကမရွိပဲ က်ေနာ္တို႔က ဘယ္လုိ လက္ခံ ရမွာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ေကအုိင္အိုနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးဖို႔ ခန္႔အပ္ ေစလႊတ္လိုက္ေၾကာင္း စာနဲ႔ ေပနဲ႔ မလုပ္ရင္ေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ယံုၾကည္လို႔ ရမွာလဲ။ တရား၀င္ ခိုင္လံုတဲ့ သက္ေသ အေထာက္အထား ျပပါ ဆိုေတာ့လဲ မျပႏိုင္ဘူး။

 

ေရွ႕တန္းနယ္ေျမ တေနရာမွ K.I.A 

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ လဂ်ားယန္မွာ ျပည္နယ္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔နဲ႔ ပထမအႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔ဘက္က ဘာေျပာလာသလဲဆိုေတာ့ “ဇြန္လ (၁၈) ရက္မွ စတင္ကာ ေကအုိင္ေအဘက္မွ စတင္ ပစ္္ခတ္ျခင္း မရွိလွ်င္ မိမိဘက္မွ ပစ္ခတ္ျခင္း မျပဳရန္ ညႊန္ၾကားထားၿပီးပါၿပီ” လို႔ ေျပာလာတယ္။ ေကာင္းၿပီ။ အေထာက္အထားျပပါ ဆိုေတာ့ မျပႏိုင္ဘူး။ မျပႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လို ယံုၾကည္လို႔ရမွာလဲ။ အပစ္အခတ္ရပ္ဖို႔က ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ေက်နပ္သေဘာတူမွ ျဖစ္မွာကိုး။ သူတို႔ရဲ႕ အေထာက္အထားကို မျပႏုိင္ပဲနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေရွ႕ဆက္လို႔ ရမွာလဲ။ မအူမလည္နဲ႔ လာလွည့္ျဖား ခဲ့ၾကတယ္။ အပစ္ရပ္တယ္ဆိုတာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ေက်နပ္ သေဘာတူရံု သာမက အသိသက္ေသေတြ အေနနဲ႔လည္း ခိုင္ခိုင္မာမာ ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ သူတို႔ဘက္က ကလိန္ကက်စ္ လုပ္ၾကည့္တာ မဟန္ခါက်ေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမႈေတြလည္း ရွိလာမွာပါလို႔ ေျပာလာျပန္တယ္။ အပစ္အခတ္ အရင္ရပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးၾကတာေပါ့တဲ့။ ျဖစ္ျပန္ေရာ။ ဒီမွာ တစ္ခု သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုတာက သူတို႔တေတြက အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားတာကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္နဲ႔ ညီတူညီမွ်ျဖစ္မႈသည္သာလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံေရး အခြင့္အေရးကို ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္း အေျဖရွာမွသာလွ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔တေတြ ႀကိဳက္သလို ခ်ယ္လွယ္ စိုးမိုးေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကိုေတာ့ ကန္႔သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြနဲ႔ ထားမယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္ တရားမွ်တ ေတာ့မွာလဲ။ ေသနတ္ကိုင္ထားၿပီး ေခတၱခဏ အပစ္ရပ္ေနတာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မဟုတ္ဘူး။ Ceasefire နဲ႔ Peace ဆိုတာ တျခားစီပါ။ ဒါကိုက်ေနာ္တို႔ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ထားၾကဖို႔ လိုတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြတုန္းက ဒီစကားရပ္ ႏွစ္ခုၾကားမွာ က်ေနာ္တို႔ လမ္းေပ်ာက္ခဲ့ၾကတာပါ။ Ceasefire ဆိုတဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲျခင္း နဲ႔ Peace ဆိုတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ တျခားစီပါ။ သူတို႔တေတြက အပစ္ရပ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ ပစ္တာခတ္တာ မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ လမ္းေတြေဖာက္ကာ သြားခ်င္ သလိုသြား၊ လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ခြင့္ ရသြားၿပီ။ တရုတ္ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ အျခား ႏုိင္ငံျခားသား လုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္က ခ်ဳပ္ဆိုထားတဲ့ စီပြားေရး သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္လို႔ ရသြားၿပီ။ တပ္မေတာ္ မေရာက္တဲ့ေနရာ မရွိေစရဆိုၿပီး ေနရာတကာ လိုက္ရႈတ္ျပန္။ က်ေနာ္တို႔မွာေတာ့ အကန္႔အသတ္ေတြနဲ႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရ၊ ကိုင္လို႔မရ။ အဲဒါကိုပဲ သူတို႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ၾကတယ္။ ေသနတ္သံေတြလဲ မရွိေတာ့ဘူး၊ ျပည္သူ လူထုေတြလည္း ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း လံုလံုျခံဳျခံဳ ေဘးမသီ ရန္မခ သြားလာႏိုင္ၾကၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္း ေနပါၿပီလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ယာယီအပစ္အခတ္ ရပ္ထားတာကိုပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ လိမ္လည္ လွည့္ဖ်ား ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။

 BGF အေရးတုန္းကလည္း က်ေနာ္တို႔ ဥကၠဌႀကီးကိုယ္တုိင္ တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခုမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲျမင့္က ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူတယ္ဆိုတာ ယာယီ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ ျပဳထားတာျဖစ္တယ္ … ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္နက္ အၿပီးအပိုင္ စြန္႔ရမွာျဖစ္တယ္ … သို႔မဟုတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ လက္ခံရမွာ ျဖစ္တယ္ …” လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ကဲ ဒါသူတို႔ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ ျဖစ္တယ္။ လက္နက္ အၿပီးအပိုင္ စြန္႔ျခင္းကို ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ ဖြင့္ဆိုေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။

 အခုလည္းပဲ ဒီ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးလာျပန္ၿပီ။ ဒါကို ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ မိဘျပည္သူ တခ်ဳိ႕က သေဘာမေပါက္ၾကတဲ့အတြက္ “အစိုးရကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးဖို႔၊ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိဖို႔ ေျပာေနၿပီ … အစိုးရက သေဘာထားႀကီးစြာနဲ႔ ကမ္းလွမ္းေနၿပီ … ေကအိုင္အိုက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ …” ဆိုၿပီး ေမးခြန္း ထုတ္လာၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေကအိုင္အို/ေကအိုင္ေအ ကပဲ စစ္အရမ္း တိုက္ခ်င္ေနသလိုလို၊ စဥ္းစားေတြးေတာမႈ မရွိပဲ ေသနတ္ပဲ ေဖာက္ခ်င္လြန္းလို႔ ေဖာက္ေနသလိုလို ထင္ျမင္ေျပာဆို လာၾကပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ လံုး၀ မဟုတ္ပါဘူး။ မိဘျပည္သူအခ်ိဳ႕က နားလည္မႈ လႊဲေနၾကတာပါ။ အပစ္ရပ္ထားတာကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ ေခၚေနၾကတာပါ။ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာဟာလဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တပ္နဲ႔လက္နက္ေတြကို ေပးလိုက္ရမယ့္ အၿပီးအပိုင္ လက္နက္စြန္႔ျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အသြင္ ေျပာင္းျခင္းကို ေျပာေနၾကတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိရွိနားလည္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိး က်ေနာ္တို႔က လုပ္စရာလား။ ဒါဟာ သက္သက္ ေစာ္ကားတာပဲ။
 “ဗမာပါးစပ္က ထြက္တဲ့ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔၊ က်ေနာ္တို႔ လြယ္ထားတဲ့ ေသနတ္ကို အပ္ပစ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာ နားလည္ထားၾကပါ …

နားလည္ၾကရဲ႕လား …”

 ““နားလည္ပါတယ္ ….””

 လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၇) ႏွစ္တာကာလ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးလုပ္ခဲ့တာဟာ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ ဘာဆိုဘာမွ အက်ဳိးမရွိတဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္။ သူတို႔တေတြကပဲ မွန္တယ္၊ သူတို႔တေတြကပဲ ေကာင္းတယ္ဆိုတဲ့ အခ်ဳိးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကိုေတာ့ အဘက္ဘက္က ခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြး စကားေျပာဖို႔လည္း မလုပ္ဘူး။ ေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း BGF ကိစၥ ေက်ာ္လြန္သြားတဲ့ေနာက္ေတာ့ လက္နက္ခ်ပါလို႔ ေျပာလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က မခ်ႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ ေသာင္းက်န္းသူလို႔ ျပန္သတ္မွတ္ လိုက္ၾကတယ္။  ဒီလို ေသာင္းက်န္းသူလို႔ ေျပာဆိုလိုက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တို႔ကုိ တိုက္ဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို နည္းလမ္း အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ရန္စသလို၊ ျပႆနာရွာသလို ကိစၥေတြ လုပ္လာတယ္။ တပ္ပုိင္းဆိုင္ရာ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို ရန္စလာၾကတယ္။ တပ္ရင္း (၅) နယ္ေျမဘက္မွာ ဘာျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့ ဆင္ဘို-ေက်ာက္ႀကီး မဟာဗ်ဴဟာ လမ္းေဖာက္ဖို႔ ေျပာလာတယ္။ ခရိုင္ခ်င္းဆက္ လမ္းေဖာက္မယ္လို႔ ေျပာလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူးလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ဘာသာ ခင္ဗ်ားတို႔ ခရိုင္ခ်င္းပဲ ဆက္ဆက္၊ ဘာပဲ ဆက္ဆက္ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ နယ္နိမိတ္ထဲ ၀င္လာမယ့္ကိစၥ။ က်ေနာ္တို႔ကုိ ေသာင္းက်န္းသူလို႔ သမုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ေျပာလာတဲ့ ကိစၥပါ။ အရင္လိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာလာၾကတယ္။ ေသနတ္ေဖာက္လို႔ရတဲ့ အခ်ိန္လဲ မဟုတ္တဲ့အခါၾကေတာ့ ေကာင္းၿပီဆိုၿပီး သူတို႔တပ္ေတြကို ၀င္ခြင့္ေပးလုိက္တယ္။ သူတို႔တျခားဘာမွ မလုပ္ပါဘူး၊ လမ္းပဲ ေဖာက္မွာပါ၊ လမ္းေဖာက္ၿပီးတာနဲ႔ အကုန္ျပန္ဆုတ္ခြာပါ့မယ္လို႔ ေျပာခဲ့ၾကတယ္။ လိမ္ၾကလိမ့္မယ္ ဆိုတာေတာ့ သိေနၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို က်ေနာ္တို႔ နယ္ေျမထဲ ၀င္ေရာက္ခြင့္ ေပးလိုက္တယ္။ လမ္းေဖာက္ခြင့္ ေပးလိုက္တယ္။ လမ္းေတာ့မေဖာက္ဘူး။ သူတို႔တပ္ေတြ ၀င္ေရာက္ေနရာယူ တပ္စြဲလာၾကတယ္။ စစ္ဆင္ေရးဗ်ဴဟာက G1 ကိုေတာင္ “ခင္ဗ်ားတို႔ လုပ္ေနတာေတြက ခေလး ဗ်ဴဟာေတြပဲ” လို႔ က်ေနာ္ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ တပ္ရင္း (၅) ဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ ကပ္ရပ္မွာ ဗမာတပ္ဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ တပ္၀င္စြဲတယ္။ ဆင္ဘိုဘက္က ဘန္ဒန္စခန္းနားမွာလဲ သူတို႔တပ္တစ္တပ္ ကပ္ရပ္ေနရာ လာယူတယ္။ ေနာင္းဂန္ဘက္က ေရွ႕တန္း စခန္းတစ္ခုနားမွာလဲ ဗမာတပ္တစ္တပ္ အထက္ေအာက္ လာပူးထားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြလည္း တိုက္ပြဲမ်ားစြာ တုိက္လာခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြပါ။ သူတို႔ဘာလုပ္လိမ့္မလဲဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိၿပီးသားပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ “ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီလို မလုပ္နဲ႔ …” လို႔ က်ေနာ္တို႔ သတိေပးတယ္။  မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ လမ္းပဲေဖာက္မွာပါလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ လမ္းေဖာက္ဖို႔ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ သိေနတာပဲ။ ဒီကိစၥမွာလဲ ေတာ္ေတာ့ကို အျငင္းအခံု ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ သတိေပးလိုက္တယ္။ “ခင္ဗ်ားတို႔ ေမလ (၂၅) ရက္ ေနာက္ဆံုး မဆုတ္ခြာေပးဘူးဆိုရင္ ျဖစ္လာတဲ့ ျပႆနာေတြအကုန္လံုး ခင္ဗ်ားတုိ႔တာ၀န္ ျဖစ္လိမ့္မယ္” လို႔ သတိေပးလိုက္တယ္။ ျဖစ္လာမယ့္ ကိစၥေတြအတြက္ အဘက္ဘက္မွ က်ေနာ္တို႔ စဥ္းစားထားၿပီး ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလိုပဲ နယ္ေျမေဒသ အသီးသီးမွာ သူတို႔နဲ႔ ဆက္ဆံေရး အေျခအေနေတြ မေကာင္းေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကိုလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ရန္စလာတယ္။ တပ္ရင္း (၁၁) ဘက္မွာလည္း ရန္ရွာသလိုကိစၥေတြ ျဖစ္လာတယ္။ တပ္မဟာ (၁) နယ္ေျမဘက္မွာလည္း တရုတ္ရဲ႕ လွ်ပ္စစ္ စက္ရံု စီမံကိန္း လံုျခံဳေရး အေၾကာင္းျပကာ ဗမာတပ္အင္အား အလံုးအရင္း ၀င္ေရာက္ၿပီး ျပႆနာ ရွာလာတယ္။ တပ္ရင္း (၁၀) ဘက္မွာလည္း ဒီလိုကိစၥေတြ ရွိလာတယ္။ တပ္မဟာ (၃)၊ ရင္း (၂၇) ဘက္မွာလည္း ျပႆနာေတြ ရွိလာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ျဖစ္ဖို႔အေၾကာင္းဖန္ၿပီး စတင္ျဖစ္ပြားတာကေတာ့ တရုတ္ကုမၸဏီ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ေရာင္းစားေနတဲ့ Tahkaw Krung (တာပိန္) ဘက္မွာ စျဖစ္တာပါ။ ဒီကိစၥ နည္းနည္း ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒီေဒသမွာရွိတဲ့ Sang Gang ရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းက သူတို႔နယ္ေျမပါ။ Sang Gang ရဲ႕ အေပၚပိုင္း၊ မိုင္(၂၀) ၀န္းက်င္ကစၿပီး က်ေနာ္တို႔ နယ္ေျမပါ။

“ဒီေရအားလွ်ပ္စစ္စက္ရံု တည္ေဆာက္ဖုိ႔ဆိုၿပီး လံုၿခံဳေရးအေၾကာင္းျပကာ ဗမာတပ္ေတြ က်ေနာ္တို႔ နယ္နိမိတ္ထဲ ၀င္ေရာက္တပ္စြဲခဲ့ၾကတယ္ … ႏွစ္ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္ေလာက္ စက္ရံုေဆာက္ၾကတယ္ … က်ေနာ္တို႔ ျပႆနာမရွာခဲ့ဘူး … က်ေနာ္တို႔က ျပႆနာအရင္းအျမစ္မဟုတ္ဘူး … စက္ရံုေဆာက္ၿပီးသြားလို႔ သိန္းစိန္ ဖြင့္ပြဲလာလုပ္တယ္ … စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ လာဖြင့္တယ္ … ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ လာဆင္းၾကတယ္ … ဒီစက္ရံု လည္ပတ္ၿပီး လွ်ပ္စစ္မီး ေရာင္းစားၾကတာပဲ … က်ေနာ္တို႔ ဘာျပႆနာမွ မရွာခဲ့ဘူး … ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဗ်ဴဟာမွဴးကိုယ္တိုင္ပါ၀င္တဲ့ စစ္ေၾကာင္း အဲဒီစက္ရံုနားမွာရွိတဲ့ တပ္ရင္း (၁၅) ရဲ႕ Bum Sen စခန္းဘက္ကို တက္လာတယ္ … အဲဒီမတုိင္ခင္ ဇြန္လ (၉) ရက္ မနက္ပိုင္းမွာ Sang Gang ဆက္ဆံေရးကုိ ၀င္ေရာက္စီးႏွင္းၿပီး ဒုတပ္ၾကပ္ ခ်န္းယိန္းကို ဖမ္းခဲ့ၾကတယ္ .. အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ Bum Sen စခန္းကို စတင္ထိုးစစ္ဆင္ ပစ္ခတ္ၾကပါေတာ့တယ္… သူတို႔ဘက္က စပစ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္ေတြ ျပန္လည္ ပစ္ခတ္ရာမွ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္ … ဒီေရအားလွ်ပ္စစ္စက္ရံု မရွိခင္ကတည္းက ဒီနယ္မွာ က်ေနာ္တို႔ရွိတယ္ … စက္ရံုေဆာက္ၿပီးသြားေတာ့လည္း က်ေနာ္တို႔ ဆက္ရွိေနတယ္ … သူတို႔ စက္ရံုေဆာက္ေနစဥ္ ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္အတြင္းမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ ျပႆနာ ရွာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး … စက္ရံုေဆာက္ၿပီးသြားလို႔ ဖြင့္ပြဲလုပ္ေတာ့လည္း ျပႆနာမရွာခဲ့ဘူး … သိန္းစိန္ ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ခဲ့တယ္…  သူစီးလာတဲ့ ရဟတ္ယာဥ္ပစ္ခ်မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ပစ္ခ်လိုက္လို႔ ရတာပဲ … သိန္းစိန္ကို က်ေနာ္တို႔ ပစ္ခ်ခဲ့လို႔လား … ဒီေရအားလွ်ပ္စစ္စက္ရံု လည္ပတ္ၿပီး ကေန႔ ပိုက္ဆံရွာစားေနၾကတာပဲ …”

စစ္အစိုးရ စစ္တပ္မွ ဒုတပ္ၾကပ္ႀကီး ခ်န္းယိန္းကို အရွင္ဖမ္းသြားၿပီး အေသျပန္လာပို႔ၾကစဥ္...

 ဒါေပမယ့္ စိတ္ထားမေျဖာင့္တဲ့ ဒီလူေတြက ေရအားလွ်ပ္စစ္ စက္ရံုလံုၿခံဳေရး ဆိုၿပီး လိမ္လည္ အေၾကာင္းျပကာ ဗ်ဴဟာမွဴးကိုယ္တုိင္ ဦးေဆာင္ကာ စတင္လိုက္တဲ့ ျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီျပႆနာရဲ႕ အရင္းအျမစ္ဟာ သူတို႔တေတြပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ သံုးေလးရက္ေတာင္ သည္းခံ ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ တရုတ္ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာရဖို႔ ကိုးကန္႔ကို ေခ်မႈန္းခဲ့သလို ေခ်မႈန္းျပမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ဗ်ဴဟာမွဴး ကိုယ္တိုင္ဦေဆာင္တဲ့ တပ္အင္အား အလံုးအရင္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ တပ္ရင္း (၁၅) ရဲ႕ Bum Sen စခန္းကို အလြယ္တကူ သိမ္းႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။ အင္အား အလံုးအရင္းနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို ေစာ္ကားျပျခင္းအားျဖင့္ တရုတ္ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာရလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီ တပ္ရင္း (၁၅) က မ်ဳိးခ်စ္ စစ္သည္ေတြကို က်ေနာ္တို႔ ဂုဏ္ျပဳရမယ္။ စံနမူနာ ထားရမယ္။ အဲဒီစခန္းမွာ စစ္သည္ ေျခာက္ေယာက္၊ ခုႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတာ။ မေလွ်ာ့ေသာဇြဲ သတၱိနဲ႔၊ မယိမ္းယိုင္ေသာ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ခုခံခဲ့ၾကတယ္။ တြန္းလွန္ခဲ့ၾကတယ္။ ဗ်ဴဟာမွဴး ကိုယ္တုိင္ဦးေဆာင္တဲ့ စစ္ေၾကာင္းမွာ လက္နက္ႀကီး မပါပဲေတာ့ ဘယ္ေနလိမ့္မတုန္း။ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ လက္နက္ႀကီးနဲ႔ အျပင္းအထန္ ပစ္ခတ္ေသာ္လည္းပဲ ႀကံ့ႀကံ့ခံ ခုခံခဲ့ၾကတယ္။ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့နဲ႔ သံုးေလးရက္ေလာက္ ခုခံခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး အင္အားမမွ်လို႔ ဆုတ္ေပးလိုက္ရတယ္ ဆိုေပမယ့္ အေ၀းႀကီးကို ဆုတ္ေပးခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လွမ္းပစ္လို႔ရတဲ့ အကြာအေ၀းေလာက္ကိုပဲ ဆုတ္ခဲ့ရတာပါ။ ရဲစြမ္းသတၱိနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ လြတ္လပ္ေရး ရဲေဘာ္ပီသခဲ့ၾကပါတယ္။ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ကိုလည္း ေဆာင္ခဲ့ ၾကပါၿပီ။

[ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားကို အဓိက ကိုယ္စားျပဳေသာ ေကအုိင္အို၏ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ႏွင့္ အျမင္မ်ားကို ေ၀မွ်ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာ ကြဲလႊဲႏိုင္ပါသည္။]

KIO's view on Junta's draft Constitution

Tuesday, January 17, 2012
W.P Moses

 

ျပည္သူလူထုထံသို႔ အသိေပး ပန္ၾကားခ်က္

Tuesday, January 17, 2012
W.P Moses

K.I.O ဥကၠဌ လေညာ္ေဇာင္းခရား

K.I.O/K.I.A ဥကၠဌ မရန္ဘရန္ဆိုင္း (ကြယ္လြန္)

OPEN LETTER TO UN SECRETARY AND HELLERY CLINTION

Tuesday, January 17, 2012
W.P Moses

 အေမရိကန္ ႏိုင္ငံျခားေရး ဝန္ႀကီး ဟီလာရီကလင္တန္အား အထူးေလယာဥ္ေပၚတြင္ ေတြ႔ျမင္ရစဥ္..

K.I.O/K.I.A ရဲ႕ Operation Padang Hkrunlam - Part 2

Tuesday, January 17, 2012
W.P Moses

K.I.O/K.I.A ရဲ႕ Operation Padang Hkrunlam - Part II

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စစ္တပ္ မရွိေတာ့တဲ့အခါ၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လက္နက္ေတြ ဒီလူေတြထံ ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ အပ္ပစ္လိုက္လို႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အစြယ္အခ်ဳိး ခံလိုက္ရ သလုိျဖစ္သြားမွာပါ။ အစြယ္ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ဒီသားရဲ တိရစာၦန္ေတြက က်ေနာ္တို႔ကို အလြယ္တကူ ကုတ္ဖဲ့၀ါးမ်ဳိ သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီနယ္ျခားေစာင့္တပ္ (BGF) ကုိ က်ေနာ္တို႔ လက္မခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္း အရာေတြကို ေရွ႕တန္း စခန္းေတြမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ အေနနဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ သေဘာေပါက္ေစဖို႔ ရွင္းလင္း ေျပာၾကားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တိုက္စရာ မလိုပဲဲ၊ ေသနတ္တစ္ခ်က္ မေဖာက္လိုက္ရပဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လက္နက္ေတြကို အလြယ္တကူ သိမ္းယူ လိုက္ႏိုင္ျခင္းအားျဖင့္ ကခ်င္ တပ္မေတာ္ကို ဖ်က္သိမ္း ပစ္လိုက္မယ့္ ကလိန္ဆင္မႈ တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥေတြကို က်ေနာ္တို႔ ဗဟုိအေနနဲ႔ စကား ပရိယာယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာၿပီးေတာ့ အဆင္ေျပာေခ်ာေမြ႔စြာ ေက်ာ္လႊားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ “လက္နက္ခ်ပါ” လို႔ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားပါတယ္။ သူတို႔တစ္ေတြ အရွက္ ကုန္သြားၾကပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ အစစ္အမွန္ကို တစ္ႏွစ္အၾကာမွာ ထုတ္ေျပာ လိုက္ၾကပါတယ္။ လက္နက္ မခ်ရင္ေတာ့ ေသာင္းက်န္းသူ ဆိုပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၇) ႏွစ္က ဘြဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို ျပန္ေပးၾကတယ္။ အဲဒီကာလတုန္းကလည္း ေသာင္းက်န္းသူလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ ဘာသာစကား အရဆိုရင္ေတာ့ Destructive Element ဆိုပဲ။ အင္မတန္ ဆိုးရြားတဲ့ စကားလံုးပါ။ ဘယ္သူေတြကမွ အမွန္တကယ္ ေသာင္းက်န္းေနၾကတာလဲ ဆိုတာ အားလံုး အသိပါပဲ။

 စစ္အစိုးရမွ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္သတ္လိုက္တဲ့ K.I.A ဒု တပ္ၾကပ္ႀကီး ခ်န္းယိန္း

ျပည္ေထာင္စု တစ္ခုလံုးကို အုပ္ခ်ဳပ္စီမံတဲ့ အာဏာအရပ္ရပ္ကို ေသနတ္နဲ႔ သိမ္းပိုက္လိုက္တာ သူတို႔ ဗမာအစိုးရ ကိုယ္တိုင္ပါပဲ။ ေန၀င္း တုိင္းျပည္ကို လက္နက္အားကုိးနဲ႔ အာဏာသိမ္းၿပီး ေသာင္းက်န္း ခဲ့တယ္။ ဒီဗမာစစ္တပ္ သာလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုအေပၚ အမွန္တကယ္ ေသာင္းက်န္းေနတာ အားလံုး အသိပါပဲ။ လက္ရွိအခ်ိန္ေတြမွာလည္း ျပည္သူလူထုအေပၚ ေသာင္းက်န္းေနတာ သူတို႔တေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔က အသားလႊတ္ ေသာင္းက်န္းသူ နာမည္တပ္ခံရတယ္။
 က်ေနာ္တို႔ ဗဟုိေကာ္မတီလည္း သူတို႔တေတြနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ အျငင္းအခံု ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အစီအစဥ္ လက္ခံဖို႔ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အတင္းအၾကပ္ ဖိအား ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအေၾကာင္း ကိစၥတစ္ခုတည္းကို ေဆြးေႏြးဖို႔ တိုင္း (ေျမာက္ပုိင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္) ကို က်ေနာ္တို႔ (၁၅) ႀကိမ္၊ (၁၆) ႀကိမ္ေလာက္ သြားေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စာေရးသား ေပးပို႔တာလည္း (၁၇) ေစာင္ေလာက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သန္းေရႊထံကိုလည္း ေရးသားေပးပို႔ခဲ့တယ္။ ဗမာအစိုးရ ဗဟိုျဖစ္တဲ့ ေနျပည္ေတာ္ကို ေရးသားေပးပို႔ခဲ့တာလဲ အႀကိမ္ ေပါင္းမ်ားစြာပါပဲ။ “ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြလာပါ” ဆိုလို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဥကၠဌႀကီးကိုယ္တိုင္ စစ္တိုင္းဌာနခ်ဳပ္ကို သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြး ခဲ့တာလည္း သံုးေလးႀကိမ္ မကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ အရာမထင္ခဲ့ပါဘူး။ “ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ သူေတြလာပါ” ဆိုလို႔ ဘာအေရးႀကီးကိစၥမ်ား ေျပာလိမ့္မလဲဆိုၿပီး ဥကၠဌႀကီး ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ ေတြ႔ဆံုေတာ့လည္း ဒီနယ္ျခားေစာင့္တပ္ (BGF) အသြင္ေျပာင္းေရး ကိစၥကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ဖိအားေပး ေျပာျပန္ေရာ။

 “ ဒီ BGF အစီအစဥ္ကို လက္ခံဖို႔လိုပါတယ္ … ဒါဟာ အဘ သန္းေရႊရဲ႕ ေမတၱာပါ … ” ဆိုပဲ။
 အဲဒီလိုေတြျဖစ္ေတာ့ ဘာမွေျပာဆို ေဆြးေႏြးလို႔ မရတဲ့အခါ ဒီေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမႈေတြကလည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ အျငင္းအခံုေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က ဘာေျပာခဲ့သလဲ ဆိုေတာ့…

စစ္အစိုးရမွ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္သတ္လိုက္တဲ့ K.I.A ဒု တပ္ၾကပ္ႀကီး ခ်န္းယိန္း

 “ ေကာင္းပါၿပီ … က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း၊ ေျဖာင့္ေျဖာင့္မတ္မတ္ ေျပာပါမယ္ … ဒီျပည္ေထာင္စုဟာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုကတိက၀တ္မွ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္တယ္ … ဒါေၾကာင့္ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေထာင္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ လက္နက္စြန္႔ပါမယ္ …”

ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုကတိက၀တ္မွ စတင္ ေပါက္လာခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စု ျဖစ္တယ္။ ဟုိအရင္ ဗမာ ဘုရင္ေတြ လက္ထက္မွာ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတာရွိခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဗမာဘုရင္ သီေပါမင္းနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးေတြကို အဂၤလိပ္ေတြ သိမ္းက်ဳံး ဖမ္းဆီးသြားတဲ့ အခ်ိန္အထိ ျပည္ေထာင္စုဆိုတာ ရွိခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ေၾကာင့္သာလွ်င္ ဒီျပည္ေထာင္စု ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ပင္လံုကတိက၀တ္ဟာ ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ေမြးဖြား ေပးလိုက္တဲ့ မိခင္ႀကီးျဖစ္တယ္။ ဒီပင္လံုစာခ်ဳပ္ဟာ ကခ်င္ျပည္ေထာင္၊ ခ်င္းျပည္ေထာင္၊ ရွမ္းျပည္ေထာင္၊ ဗမာျပည္ေထာင္ စတဲ့ ျပည္ေထာင္ေတြကို စုစည္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ ကတိက၀တ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီပင္လံု စာခ်ဳပ္မွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့ၾကတယ္။ ကတိက၀တ္ တစ္ခုဆိုတာ လက္မွတ္ ေရးထိုးျခင္း အားျဖင့္ အတည္ျပဳခုိင္မာ ေစဖို႔ လိုပါတယ္။

ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားေတြ ဘာေၾကာင့္ ဒီစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ ေရးထိုးဖို႔ လိုတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့ၾကရတာလဲ။ ဒီကေန႔ လူငယ္ေတြ မွတ္သားထားၾကပါ။ ဘာေၾကာင့္ လက္မွတ္ေရးထိုးဖို႔ လိုတာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ဟာ ဗမာျပည္ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ဟာ အျခားျပည္တစ္ျပည္ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ ေရးထိုးရျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုသာ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဗမာ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔အေၾကာင္း ပါ၀င္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ ဗမာေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ အဂၤလိပ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္မွတ္ ေရးထိုးလိုက္ရင္ ၿပီးသြားမယ့္ ကိစၥပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဘိုးဘြားေတြ ပါ၀င္ပတ္သက္စရာ အေၾကာင္း မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဂၤလိပ္ထံမွ လြတ္လပ္ေရးကို က်ေနာ္တို႔ တိုင္းရင္းသား ေဒသေတြ အပါအ၀င္ ရယူဖို႔အတြက္၊ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးတဲ့ေနာက္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ဖို႔အတြက္ လက္မွတ္ ေရးထိုးခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ျပည္ဟာ အစကတည္းက ဗမာျပည္ျဖစ္ခဲ့မယ္၊ ဗမာျပည္ရဲ႕ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားေတြ လက္မွတ္ေရးထိုးစရာ မလိုပါဘူး။ ကခ်င္ျပည္ေထာင္၊ ခ်င္းျပည္ေထာင္၊ ရွမ္းျပည္ေထာင္၊ ဗမာျပည္ေထာင္ စတဲ့ ျပည္ေထာင္ေတြ ေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါမွသာလွ်င္ ျပည္ေထာင္စု ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္တယ္။ တစ္ခုခ်င္းစီ ဆိုရင္ေတာ့ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္သာ ျဖစ္တယ္။ ကခ်င္ျပည္ပဲ၊ ရွမ္းျပည္ပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဘိုးဘြားေတြ ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ျခင္းဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ျပည္ကို ျပည္ေထာင္စုမွာ ထည့္သြင္း ေပါင္းစည္း လိုက္ျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ျပည္ေထာင္စုမွာ ေပါင္းစည္း ပါ၀င္လိုက္တဲ့ အခါမွသာ ျပည္နယ္ တစ္ခုျဖစ္လာတာပါ။ သီးသန္႔တစ္ခုတည္းဆိုရင္ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ပါပဲ။ ကခ်င္ျပည္ပါပဲ။

Wunpawng Mungdan ပါပဲ။ Wunpawng Mungdan (ကခ်င္တိုင္းျပည္) ကို Munghpawm (ျပည္ေထာင္စု) မွာ ေပါင္းလိုက္တဲ့ အခါမွသာလွ်င္ Wunpawng Mungdaw (ကခ်င္ျပည္နယ္) ျဖစ္လာတာပါ။

ဒီတိုင္းျပည္ဟာ ဘုရားသခင္ က်ေနာ္တို႔ကို ေပးထားတဲ့ တိုင္းျပည္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားေတြဟာ ဟုိး… ပေ၀သဏီ နတ္ကိုးကြယ္တဲ့ ကာလေတြကတည္းက ဖန္ဆင္းရွင္ (Hpan Wa Ningsang, Chye Wa Ningchyang) ကို လက္ခံ ယံုၾကည္ခဲ့ၾကတာပါ။ Hpan Wa Ningsang ဆိုတာ အႀကီးျမတ္ဆံုးေသာ အစဥ္အၿမဲရွင္သန္ေနတဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါ။ Chye Wa Ningchyang ဆိုတာ မေန႔၊ ယေန႔၊ ေနာက္ကာလေတြမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်၊ ျဖစ္လာမယ့္အရာေတြနဲ႔ အရာရာကို သိျမင္ေနတဲ့ ထာ၀ရဘုရားကို ေျပာတာပါ။  ဒါေၾကာင့္ ဒီတိုင္းျပည္ဟာ ဒီကေန႔ က်ေနာ္တို႔ ကိုးစား ယံုၾကည္တဲ့ ဖန္ဆင္းရွင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေပးအပ္ထားတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ပါတယ္။

ပင္လံုစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕ ျပည္နယ္တစ္ခု အေနနဲ႔ ပါ၀င္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ျပည္ကို ေပါင္းစည္းခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဗမာျပည္မဟုတ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ျပည္ကို ဗမာအစိုးရကပဲ ခ်ယ္လွယ္ စိုးမိုးေနတာ၊ က်ေနာ္တို႔ျပည္က သယံဇာတေတြကို အႀကီးအက်ယ္ ထုတ္ယူ ေရာင္းခ်ေနတာ၊ က်ေနာ္တို႔ျပည္ကို ဗမာျပည္လို႔ပဲ ေယ်ဘုယ သတ္မွတ္ျခင္းခံရတာ လံုး၀ တရားမွ်တမႈ မရွိတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ သူတို႔နဲ႔ လားလားမွ် သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိတဲ့ အရာေတြကို လာေရာက္ စီမံ ခ်ယ္လွယ္ေနျခင္းပါပဲ။
အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရကိုရမွ ျဖစ္မွာပါ။ ဒီကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကိုေတာင္မွ မသတ္မွတ္ေပးႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုမွာ ဆက္ပါ၀င္ရမွာလဲ။ ျပည္ေထာင္စုမွာ မပါ၀င္လဲ က်ေနာ္တို႔ တရား၀င္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ကမွ ျပည္ေထာင္စု မလုပ္ခ်င္တာကိုး။ စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စု မတည္ေထာင္ခ်င္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ျပည္ေထာင္စုေန႔လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၁၉၄၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔ မတိုင္ခင္ အေျခအေန အတိုင္း ျပန္ေနဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့။ ဒီကိစၥဟာ ရွင္းေနတာပဲ။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု အေၾကာင္း မစဥ္းစားဘူး၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္အေၾကာင္း မစဥ္းစားဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မရွိေတာ့ဘူး။ သူတို႔လက္ေအာက္မွာ ဘယ္သူက ကၽြန္လို ေနခ်င္မွာလဲ။

“ မင္းတို႔ ဒီလိုေနခ်င္ၾကသလား ? ”   -       “ မေနခ်င္ပါဘူး …”
“ ကၽြန္လို ေနခ်င္ၾကသလားေဟ့ ? ”  -       “ မေနခ်င္ပါဘူး …”

ေအး … ေနခ်င္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္လို ေနၾကရမွာလဲ။ အခုေလးတင္ပဲ ဒီ အစည္းအေ၀းကို တရားေဟာဆရာ ဆုေတာင္းဆက္ကပ္ၿပီး က်မ္းစာဖတ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားသခင္ဟာ က်ေနာ္တို႔ကုိ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ရန္အတြက္ ေရြးႏႈတ္ကယ္တင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကို ကၽြန္ဇာတ္မွာ ႏွစ္ျမွဳပ္မေနၾကဖို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ကၽြန္ ျဖစ္ေနဖို႔ ဘုရားသခင္ အလိုေတာ္မရွိပါဘူး။

“ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ပင္လံုညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြးသေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း
ပင္လံု ကတိတ၀တ္နဲ႔၊ ပင္လံုစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးကို တည္ေထာင္မယ္ဆိုရင္
က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ လက္နက္မကိုင္ေတာ့ပါဘူး …
ျပည္သူ႔စစ္ အေနနဲ႔၊ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အေနနဲ႔ေတာင္ မေနပါဘူး …
လံုး၀ကို လက္နက္စြန္႔ပါမယ္ … ”

 

စစ္အစိုးရမွ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္သတ္လိုက္တဲ့ K.I.A ဒု တပ္ၾကပ္ႀကီး ခ်န္းယိန္း

လို႔ က်ေနာ္တို႔ အသိေပးေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

“ ကဲ … က်ေနာ္တို႔တေတြ ေျဖာင့္မတ္္ရမယ္
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မွန္ကန္မႈကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားၾကရမယ္…
စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္
က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြဟာ လက္နက္စြန္႔ပါမယ္ … ”

သန္းေရႊထံ က်ေနာ္တို႔ ေကအိုင္အို အေနနဲ႔ စာေရးသား ေပးပို႔ရာမွာလည္း ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ထံမွ ဘာအေၾကာင္းျပန္ၾကားခ်က္မွ ျပန္မရခဲ့ပါဘူး။ ဘာလို႔ နည္းနည္းေလးေတာင္ အဖက္မလုပ္၊ အေၾကာင္းမျပန္ရတာလဲဆိုေတာ့ သန္းေရႊနဲ႔ စစ္အုပ္စုရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျပည္ေထာင္စု မရွိေတာ့လို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီ စိတ္ဓါတ္ မရွိလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္နက္ စြန္႔ပါမယ္ဆိုၿပီး ကမ္းလွမ္းခဲ့တာေတာင္ မသာအေလာင္းေကာင္ကို အမွာစကားပါးသလုိပဲ ဘာဆိုဘာမွ ျပန္ၾကားေျပာဆိုျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။
 ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဗဟိုအေနနဲ႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကိစၥကို ဘာေၾကာင့္ လက္မခံ ခဲ့ရသလဲဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ျပည္သူလူထုေတြ နားလည္ေအာင္ ရွင္းလင္းေျပာျပၾကပါ။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ အခ်င္းခ်င္းလည္း ရွင္းျပေပးၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔အေပၚ အင္မတန္ွ မမွန္မကန္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ဗမာအစိုးရပါပဲ။

အရပ္သားအစိုးရ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အခါမွသာလွ်င္ ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးၾကပါဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို (၁၇) ႏွစ္တုိင္တိုင္ ေခ်ာင္ထိုးထားတယ္။ အပစ္ရပ္အခ်ိန္ကာလအတြင္း က်ေနာ္တို႔ကို ဘယ္လို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့သလဲ ဆိုေတာ့ အစိုးရတစ္ရပ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ က်ေနာ္တို႔ကို မလုပ္ဖို႔ေျပာတယ္။

 အခြန္ေကာက္ခံျခင္း မျပဳရ။

တရားစီရင္ျခင္း မျပဳရ။

စစ္အင္အား တိုးခ်ဲ႕ျခင္း မျပဳရ။

စစ္လက္နက္ တိုးခ်ဲ႕တပ္ဆင္ျခင္း မျပဳရ။

စတဲ့ ‘ မလုပ္ရ၊ မလုပ္ရ ’ ဆိုတာေတြခ်ည္း ပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ကိုေတာ့ ‘မလုပ္ရ’ ေတြနဲ႔ ပိတ္ပင္ တားျမစ္ၿပီး သူတို႔တေတြက်ေတာ့ စစ္တပ္ေတြခ်ဲ႕ၿပီးရင္းခ်ဲ႕ခဲ့ၾကတယ္။ တပ္အင္အားေတြ တိုးၿပီးရင္း တိုးခဲ့ၾကတယ္။ အပစ္ရပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း စစ္အင္အား ဘယ္ေလာက္ေတာင္ တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ခဲ့ၾကသလဲ ဆိုေတာ့ လမ္းဆံုလမ္းခြမက်န္ ကင္းစခန္းေတြ ေပၚလာတယ္။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ နယ္ျခားစခန္း လဂ်ားယန္ (Laja Yang) မွာလဲ စစ္တပ္အျပင္ မူးယစ္ရဲ၊ ရာဇ၀တ္ရဲ စသျဖင့္ ဘာေတြမွန္းကို မသိေအာင္ စခန္းေတြ လာဖြင့္ထားၾကတယ္။ သူတို႔တေတြက်ေတာ့ ေက်းရြာ၊ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အရပ္ရပ္ကိုလည္း ယူလိုက္တယ္။ ညီလာခံဆိုတာလုပ္ၿပီး သူတို႔ႀကိဳက္သလို ေရးထားတဲ့ အေျခခံ ဥပေဒကိုလည္း မတရားသျဖင့္ ေရးသား အတည္ျပဳလိုက္တယ္။ စစ္အင္အားတိုးခ်ဲ႕တယ္။ စုၾကည္နဲ႔ အဖြဲ႔ကိုလည္း ဂဏန္းေျခေထာက္ ေျခြသလို ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းေအာင္၊ ဘာမွလႈပ္ရွားလို႔ မရေအာင္ လုပ္လိုက္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကိုလည္း အဘက္ဘက္မွ ကန္႔သတ္တာမွ်မက ျဖတ္ေလးျဖတ္ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ လုပ္လာခဲ့ၾကတယ္။ ဘဏၭာေငြ မရရွိႏိုင္ရန္လုပ္တဲ့ ျဖတ္ေလးျဖတ္မကတဲ့ ျဖတ္ေတာက္မႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
 ေက်ာက္စိမ္းေမွာ္မွာလည္း သူတို႔ႀကိဳက္သလို ခ်ယ္လွယ္ စိုးမိုးၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ျပည္က ထြက္တဲ့ ေက်ာက္စိမ္းေတြကို သူတို႔ႀကိဳက္သလို ထုတ္ေဖာ္ ေရာင္းစားေနၾကတယ္။ ေက်ာက္စိမ္း Emporium တစ္ခုလုပ္တုိင္း ယူရိုေငြသန္းေထာင္ခ်ီ ရရွိၾကတယ္။ ဒီေငြေတြ ဘယ္မွာ ဘာေတြ လုပ္လိုက္ ၾကသလဲေတာ့ မသိဘူး။ သူတို႔က ဒီလို အျမတ္ထုတ္စားေနၾကတယ္။ အင္မိုင္ခ နဲ႔ မလိခ ျမစ္ဆံုဘက္မွာလည္း တရုတ္နဲ႔ ေပါင္းၿပီး ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းေတြ အႀကီးအက်ယ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကတယ္။ ထြက္ရွိမယ့္ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေတြ အကုုန္လံုး တရုတ္ျပည္ကို ေရာင္းစားဖို႔ လုပ္ၾကတယ္။

ကဲ … ဒါက်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ ေဒသေလ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို စီမံကိန္းႀကီးေတြလုပ္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ကို နည္းနည္းေလးေတာင္မွ အသိ မေပးရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာဆို အၾကံ ေပးခြင့္ေလးေတာင္ မေပးရတာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ေကအိုင္အိုလည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ေရအား လွ်ပ္စစ္စက္ရံု တည္ေဆာက္ခဲ့တာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စက္ရံုကေန ျဖန္႔ေ၀တဲ့ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားကို ဒီကေန႔ သူတို႔ သံုးစြဲေနၾကတာပဲ။ ဒီလူေတြ အရွက္မရွိၾကဘူးလား။ ဒီကေန႔ထိ ျမစ္ႀကီးနားမွာ က်ေနာ္တို႔ ေပးတဲ့လွ်ပ္စစ္မီး ထြန္းေနၾကတာပဲ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းေတြ အစဥ္တစုိက္ လုပ္ခဲ့ၾကတာပဲ။ ဒီ မလိ-အင္မိုင္ ျမစ္ဆံုကိစၥက်မွ ဘာလို႔ က်ေနာ္တို႔ကို နည္းနည္းေလးေတာင္မွ မတိုင္ပင္ရတာလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ မေျပာျပၾကရတာလဲ။

 က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ျပည္က သဘာ၀ေရအရင္းအျမစ္ေတြကို သူတို႔ႀကိဳက္သလို စီမံခ်ယ္လွယ္ၿပီး ထြက္ရွိမယ့္ ေရအားလွ်ပ္စစ္ေတြအကုန္လံုး တရုတ္ကို ေရာင္းစားၿပီး သူတို႔က အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းေထာင္ခ်ီ ၿမိဳဆို႔မယ့္ကိစၥပဲ။ ဒီစီမံကိန္းႀကီးရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ မလိ-အင္မိုင္ျမစ္ဆံုနားက ဆည္တမံဟာ လံုး၀ကို တည္ေဆာက္ရမယ့္ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ ဒီဆည္တည္ရွိေနမယ့္ ေနရာဟာ ဗမာစကား အရဆိုရင္ စစ္ကိုင္းျပတ္ေရြ႕ေက်ာလို႔ေခၚတဲ့ ေျမ ငလွ်င္ေက်ာႀကီးရွိေနတဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဒီ မလိခ (ျမစ္) ဟာ တစ္ခါ တစ္ရံ အခ်ဳိ႕ႏွစ္ေတြမွာ ေရႀကီးရင္ ျမစ္ႀကီးနား စီတာပူ (Shata Pru) က အၿမဲလိုလို ေရလႊမ္းႏွစ္ျမွဳပ္ေလ့ ရွိတယ္။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ငလွ်င္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိုးသည္းထန္၊ ေရႀကီးလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ စတုရန္းမိုင္ေပါင္း (၅၀၀) နီးပါးရွိမယ့္ ဒီဆည္ႀကီးသာ က်ိဳးေပါက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ျမစ္ႀကီးနားတစ္ၿမိဳ႕လံုး ေရေအာက္ေရာက္သြားမယ္။ ဒါမွ်မက ဆင္ဘိုနားက ျမစ္က်ဥ္းေၾကာင့္ ေရျမန္ျမန္ဆန္ဆန္စီးဆင္းသြားႏိုင္ျခင္းရွိမွာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ျမစ္ႀကီးနားတစ္ၿမိဳ႕လံုးသာမက မိုးေကာင္းေဒသ၊ နမၼတီးေဒသေတြ၊ ၀ိုင္းေမာ္ဘက္ျခမ္းက ခပ္ခ်ိဳ၊ ၀ါေရွာင္ အပါအ၀င္ ဒဘပ္၊ ဂ်ာပူ ဘက္ထိ ေရာက္ေအာင္ ေရပင္လယ္ျပင္ႀကီးလို ျဖစ္သြားမယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ေတြ ဒီေဒသေတြ တ၀ိုက္မွာ အမ်ားစုေနထိုင္ၾကတာ၊ ဒီလိုသာ ေရႀကီး လႊမ္းမိုး သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကခ်င္ေတြလည္း ကုန္ၿပီေပါ့။ ဒီလိုကိစၥေတြေၾကာင့္ သန္းေရႊထံ က်ေနာ္တို႔ ကန္႔ကြက္စာ ေရးသားေပးပို႔တယ္။ ဘာမွ အေၾကာင္းမျပန္္ဘူး။ ဒီလိုပဲ လွ်စ္လ်ဴရႈ ခံခဲ့ရပါတယ္။
 ဟူးေကာင္းလြင္ျပင္ ေဒသဘက္မွာလည္း ယူဇနကုမၸဏီမွ ေျမဧကသိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး သိမ္းပိုက္ လုပ္စားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လယ္ယာေျမေတြ မတရား သိမ္းပိုက္လိုက္ေတာ့ ျပည္သူေတြခမ်ား မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္ ျဖစ္ေနၾကရတယ္။

“ ကဲ … ဒီကေန႔ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ေသနတ္ေဖာက္လို႔ရၿပီ …
ဒီေတာ့ ယူဇနကုမၸဏီကို က်ဳပ္တုိ႔ ညႊန္ၾကားထားၿပီးၿပီ …
က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူလူထုထံမွ မတရားသိမ္းယူထားတဲ့ လယ္ယာေျမေတြ အကုန္ျပန္ေပးပါ …
မေပးဘူးဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔ အေၾကာင္းသိမယ္ … ဒီကေန႔ က်ဳပ္တို႔ ေသနတ္ေဖာက္လို႔ ရၿပီ …
ဟိုအရင္ကလို လက္ပိုက္ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး …
က်ဳပ္တို႔ ကခ်င္လြပ္လပ္ေရးတပ္ေတြ ဟုိအရင္ကလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး …

က်ဳပ္တို႔ မွားခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ (၁၇) ႏွစ္တာကာလပတ္လံုး ဘာမွလုပ္လို႔ မရဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလည္း လုပ္လို႔မရ။ စစ္အင္အားလည္း တိုးခ်ဲ႕လို႔မရ။ အဲဒီလို ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ညႊန္ၾကားခ်က္ကို လိုက္နာရမယ္လို႔ အေၾကာင္းၾကားထားၿပီးၿပီ …
ျပန္မေပးဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေဆာ္မွာပဲ …
ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ဟာ အလွျပဖို႔ ရွိေနတာ မဟုတ္ဘူး …
တိုင္းျပည္နဲ႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္ဖို႔ ျဖစ္တယ္ … ”

ယုဇနကုမၸဏီက လယ္ေျမ ေဖာ္ထုတ္ေရးဆိုၿပီးေတာ့ ဟူးေကာင္းခ်ဳိင့္၀ွမ္း ေဒသကို အုပ္စုိး လိုက္ၾကတယ္။ သူတို႔ႀကိဳက္သလို ခ်ယ္လွယ္ အျမတ္ထုတ္ၾကတဲ့ သေဘာပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူျပည္သားေတြမွာေတာ့ မ်က္ရည္နဲ႔ မ်က္ခြက္။ အဲဒီေတာ့ ဒီအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ခဲ့တာဟာ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ ဘာဆိုဘာမွ အက်ဳိးမရွိတဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္။

 ဒီတစ္ေခါက္ ျပန္ျဖစ္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြမွာ က်ေနာ္တို႔ လြတ္လပ္ေရးတပ္အေနနဲ႔ ဟုိ… အရင္တုန္းက အေျခအေနနဲ႔ မတူတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဟိုအရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းက က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြ ဗမာစစ္သား သံု႔ပန္းဖမ္းမိတယ္ ဆိုတာ အင္မတန္ နည္းပါတယ္။ ဖမ္းမိခဲ့ဖူးတဲ့ သံု႔ပန္းေတြထဲမွာလည္း အရာရွိဆိုတာ မရွိခဲ့ဖူး သေလာက္ပါပဲ။ အင္မတန္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၿပီး စစ္ေၾကာင္းတစ္ခုလံုးကို တိုက္ခိုက္ ေခ်မႈန္းတဲ့အခါေတြမွာသာ ဖမ္းမိဖူးတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုျပန္ျဖစ္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြမွာေတာ့ ဗမာစစ္အရာရွိေတြကို လတိုင္းလိုလို ဖမ္းဆီးရမိေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တပ္မဟာ (၄) ေဒသ ဘက္မွာလည္း က်ေနာ္တို႔ ရဲေဘာ္ေတြ လိုက္လံဖမ္းဆီးရာမွာ အရာရွိေတြ အပါအ၀င္ ဖမ္းဆီး ရမိၾကပါတယ္။ ကေန႔အထိ ျဖစ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြမွာလည္း ဗမာစစ္တပ္ အရာရွိေတြ အေျမာက္အမ်ားကို ရွင္းလင္း ပစ္လိုက္ႏိုင္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တပ္မဟာ (၂) နယ္ေျမဘက္၊ အဲဒီ ယုဇနဘက္ျခမ္းမွာလည္း က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြ ရွင္းပစ္လိုက္တာ တပ္ရင္းမွဴးႏွစ္ေယာက္ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ေခါက္ အျဖစ္အပ်က္ေတြမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ကူညီေနတဲ့သူ ရွိတယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။

 အဲဒီလိုပဲ တိုက္ခိုက္မႈေတြ စတင္ခဲ့တဲ့ ဇြန္ (၉) ရက္ေန႔ ကတည္းက သူတို႔ဘက္က အက်အရံႈး မ်ားခဲ့တဲ့ အခါက်ေတာ့ စစ္သံု႔ပန္း လႊဲအပ္ဖို႔၊ သူတို႔ဘက္က ဒါဏ္ရာရ စစ္သည္ေတြကို သယ္ေဆာင္ဖို႔၊ က်ဆံုးစစ္သည္ေတြကို ေကာက္ယူဖို႔အတြက္ ျပႆနာ စျဖစ္္တဲ့ (၉) ရက္ေန႔မွာပဲ က်ေနာ္တို႔ အပစ္အခတ္ ေခတၱရပ္ပါတယ္။ မနက္ပိုင္း (၁၁) နာရီ (၄၅) မိနစ္မွာ အပစ္ရပ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗမာ အစိုးရတပ္သားေတြ လက္ေျမွာက္ထားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ စိတ္သေဘာႀကီးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘယ္စစ္ပြဲေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကက္ေျခခတ္ (Red Cross) အလံကို လႊင့္ၿပီး က်ဆံုးစစ္သည္ေတြ၊ ဒါဏ္ရာရ စစ္သည္ေတြကို ေကာက္ယူသယ္ေဆာင္ၾကရတာ ကမၻာ့ စစ္ဥပေဒပါပဲ။ ဒီသေဘာ တူညီခ်က္ ဥပေဒကို က်ေနာ္တို႔ လိုက္နာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရး တပ္သားေတြေတာင္ လိုက္နာ က်င့္သံုးပါတယ္။
 သူတို႔ဘက္က ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ သူတို႔ဖမ္းဆီးထားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စစ္ဘက္၊ အရပ္ဘက္ အမႈထမ္းေတြ အားလုံးကိုလည္း လႊတ္ေပးမယ္။ သက္ဆိုင္ရာဌာနေတြနဲ႔ ညွိႏိႈင္းၿပီး ျပန္လႊတ္ ေပးပါ့မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ တိုင္းမွဴးက က်ေနာ္တို႔ကို ဒီလိုပဲ လိမ္ညာေျပာခဲ့တယ္။
 ျပႆနာစတင္ ျဖစ္ပြားခဲ့တုန္းကလည္း သူတို႔ဘက္က ဘယ္လုိေျပာခဲ့သလဲဆိုေတာ့  “ Bum Sen ကို တက္လာတဲ့ စစ္ဗ်ဴဟာမွဴးနဲ႔ အဖြဲ႔ ေနာက္ေန႔ မနက္က်ရင္ ျပန္ဆုတ္ခြာသြားပါမယ္ … ဖမ္းဆီးထားတဲ့ စစ္သံု႔ပန္းေတြလည္း လဲလွယ္ၾကရေအာင္ ” လို႔ေျပာလာတယ္။ Sang Gang ဆက္ဆံေရးရံုးမွ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဒုတပ္ၾကပ္ ခ်န္းယိမ္းကိုလဲ သူတို႔ဖမ္းထားတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဖမ္းမိထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တပ္သားတစ္ေယာက္ကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ ျပန္လႊဲအပ္ေပးခဲ့တယ္။ သူတို႔ဘက္က က်ဆံုး/ဒါဏ္ရာရ  စစ္သည္ေတြကိုလည္း ေကာက္ယူခြင့္ ျပဳေပးခဲ့တယ္။

 အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူတို႔ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြလည္း တစ္ခုမွ မတည္ေတာ့ဘူး။ ဗ်ဴဟာမွဴးက ဘာေျပာလာသလဲဆိုေတာ့ “ က်ဳပ္တို႔တက္လာတာ Bum Sen စခန္းသိမ္းဖို႔  ” တဲ့။ တင္းတင္းမာမာ ေျပာလာၾကတယ္။ Bum Sen စခန္းကေန က်ေနာ္တို႔တပ္သားေတြ ဆုတ္ခြာေပးရမယ္လို႔ ဆိုလာပါတယ္။ သူတို႔က အစိုးရျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆုတ္ခြာေပးရမယ္တဲ့။ အဲဒီလိုေၾကးသာဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔လဲ အစိုးရပဲေလ။

ဗ်ဴဟာမွဴးလည္း ျပန္မဆင္းသြားေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ဘက္ကေတာ့ ဖမ္းမိထားတဲ့ သူတို႔လူေတြ အကုန္လႊတ္ေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္တယ္။ အင္ဘာပါဘက္မွာေရာ၊ ဖားကန္႔ဘက္မွာေရာ ဖမ္းမိထားတဲ့ သူတို႔စစ္သားေတြ၊ ရဲေတြ အကုန္လႊတ္ေပးၿပီးၿပီ။ သူတို႔ဖမ္းထားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အမႈထမ္းေတြ အကုန္လံုးကိုလည္း လႊတ္ေပးပါ့မယ္ဆိုၿပီး တိုင္းမွဴးကတိေပးၿပီးေတာ့ ဒီေန႔အထိ မလႊတ္ေပးေသးဘူး။ ဒီဗမာစစ္တပ္ကလူေတြ အဲဒီေလာက္ထိ ကလိန္က်တယ္၊ ဒီေလာက္ထိကို ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စား လုပ္ၾကတယ္။ ေခတၱပဲ အပစ္ရပ္ၿပီးေတာ့ ညေနပိုင္းက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကုိ ထိုးစစ္ဆင္ျပန္ေရာ။ အဲဒီလို အခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္းမွာလည္းပဲ လိမ္ညာလွည့္စားခဲ့ၾကတယ္။

 ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ဘက္က သူတို႔ကို ဆက္လက္ အဆက္အသြယ္ျပဳလုပ္ၿပီး ညွိႏႈိင္းခဲ့တယ္။ ဇြန္လ (၁၃) ရက္ေန႔ မြန္းတည့္ခ်ိန္အထိ က်ေနာ္တို႔ သည္းခံေစာင့္ဆိုင္းၿပီး ညွိႏႈိင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ စိတ္ရွည္သည္းခံခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ စစ္ေသြးၾကြေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အသားလႊတ္ စစ္တိုက္ခ်င္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းနဲ႔ အေျဖရွာခ်င္တာပါ။ ႏိုင္ငံေရးကို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းနဲ႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ခ်င္တာပါ။ က်ေနာ္တို႔ မရွိမျဖစ္ ရဖို႔လိုတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းခြင့္ကို ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းအားျဖင့္၊ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးျခင္းအားျဖင့္ အေျဖရွာေပးၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို သူတို႔ သေဘာမတူပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ မေကာင္းတဲ့သူက ဘယ္သူလဲ၊ မွားေနတဲ့သူက ဘယ္သူလဲ ဆိုတာ ရွင္းေနတာပါပဲ။

  [ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားကို အဓိက ကိုယ္စားျပဳေသာ ေကအုိင္အို၏ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ႏွင့္ အျမင္မ်ားကို ေ၀မွ်ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာ ကြဲလႊဲႏိုင္ပါသည္။]

ကခ်င္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ ေဆးဝန္ထမ္း အေတြ႔အႀကံဳ

Tuesday, January 17, 2012
W.P Moses

 Kachin Internally Displace Persons (IDPs)

K.I.O/K.I.A ရဲ႕ Operation Padang Hkrunlam - Part I

Tuesday, January 17, 2012

W.P Moses

ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔
ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္
Padang Hkrunlam စစ္ဆင္ေရးပတ္သက္၍
စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္၏ ရွင္းလင္းခ်က္မိန္႔ခြန္း

 K.I.A ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္

 ေန႔စြဲ ။  ။ ၂၇.၈.၂၀၁၁

 ဖန္ဆင္းရွင္ ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာအေပါင္း ခေညာင္းတဲ့  ဒီကေန႔မွာ ေသြးစည္း ညီညြတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခြင့္ ရတဲ့အတြက္ အင္မတန္ ၀မ္းေျမာက္ပါတယ္။ အားရေက်နပ္ ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ဟာ Padang Hkrunlam စစ္ဆင္ေရး အခ်ိန္ကာလ (၃) လအတြင္းကို ေရာက္ရွိလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစစ္ဆင္ေရးကို ေဆာင္ရြက္ရာမွာ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီစစ္ဆင္ေရးကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရတာလဲ၊ ဘာေတြကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ၊ ဘာေတြ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္သြားမလဲ ဆိုတာေတြကို ျပည္သူျပည္သားေတြ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို ရွင္းလင္းတင္ျပဖို႔ အခ်ိန္တန္ၿပီလို႔ ဗဟုိေကာ္မတီက ဆံုးျဖတ္တဲ့အတြက္ ေဒသအသီးသီး၊ တပ္ဖြဲ႔အသီးသီးကို အေၾကာင္းၾကား ရွင္းလင္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေဘး ဒုကၡသည္ စခန္းေတြကို ေရာက္ရွိလာတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေတြ၊ ၿမိဳ႕ရြာေဒသ အသီးသီးမွာ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔ အသီးသီးမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ ရဲေဘာ္ေတြ အားလံုးထံ ဗဟိုေကာ္မတီ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေစလႊတ္ကာ ရွင္းလင္းေျပာၾကားသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ မေရာက္ရွိသြားႏိုင္တဲ့ ေဒသ ေတြကိုေတာ့ ရုပ္သံ ဒီဗြီဒီေတြနဲ႔ ျဖန္႔ခ်ိသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ကို မေရာက္ေသာ္လည္း ဗဟုိ အစည္းအေ၀းကို ကိုယ္တိုင္ တက္ေရာက္ နားေထာင္ခဲ့သလို သိရွိ နားလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖန္႔ေ၀သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

 K.I.A ကာကြယ္ေရး ပ+ဒု စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဂမ္ေရွာင္ႏွင့္ ဂြမ္ေမာ္

တစ္တုိင္းျပည္လံုး သာမက ႏုိင္ငံရပ္ျခားသို႔တုိင္ေအာင္ ျဖန္႔ေ၀သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လုပ္ငန္းတစ္ခုကို ေဆာင္ရြက္ရာမွာ အဲဒီလုပ္ငန္းရဲ႕ အေၾကာင္းတရားကို နားမလည္လို႔ရွိရင္ ဘယ္လိုဘယ္ပံု ႀကိဳးစားအားထုတ္ ရမယ္၊ ဘယ္လို စိတ္ခြန္အား ျဖည့္ဆည္းရမယ္ ဆိုတာ မသိ ႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ကိုယ္လုပ္မယ့္ အလုပ္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ကို မသိတဲ့အခါ ဘယ္လိုဘယ္ပံု ေလွ်ာက္လွမ္း ေဆာင္ရြက္ရမယ္ ဆိုတာ သိဖို႔ ခက္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲ၊ ဒီရည္မွန္းခ်က္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ ဆက္လက္ႀကံဳေတြ႔ရမယ့္ အရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီကေန႔ ရွင္းလင္း ေျပာၾကားသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ဇြန္လက စတင္ကာ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ ဒီ ဗမာ (စစ္တပ္) ေတြက အသားလႊတ္ လာေရာက္ၿပီး က်ဴးေက်ာ္စစ္ စတင္လိုက္ပါတယ္။ တပ္မဟာ (၃) လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း (၁၅) ရဲ႕ ဘြန္ဆင္(န္) (Bum Sen) စခန္းနဲ႔၊ ဆန္ဂန္ (Sang Gang) က ဆက္ဆံေရး ရံုးေတြမွာ စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ (၄) ရက္တုိင္တိုင္ ေစာင့္ဆိုင္း သည္းခံခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို ေစာင့္ဆိုင္း သည္းခံေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးမႈေတြကို သူတို႔ ဂရုမွမစိုက္ပါဘူး။ အေရးမလုပ္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔လဲ သူတို႔ကို သတိေပးတယ္။ ဒီကိစၥက (၉) ရက္ေန႔မွ စျဖစ္တယ္။ “(၁၃) ရက္ေန႔ မြန္းတည့္ (၁၂) နာရီအထိ က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္မယ္” လို႔ က်ေနာ္တို႔ သတိ ေပးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗမာ (စစ္တပ္) ေတြက အင္အား အလံုးအရင္းနဲ႔ တပ္ရင္း (၁၅) ကို ၀ုိင္းတိုက္ေနၾကၿပီ။ အဲဒီလို ၀ိုင္းတုိက္ေနတာကို က်ေနာ္တို႔တေတြက ပြဲၾကည့္သလို ေစာင့္ၾကည့္ ေနရမယ့္ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ သည္းခံတယ္ဆိုရာမွာလဲ အတိုင္းအတာဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီ သည္းခံမႈ အတိုင္းအတာ မရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ လက္နက္ခ်လိုက္တာနဲ႔ ဘာမ်ားကြာျခားေတာ့မွာလဲ။ အဲဒီေတာ့ သံုးေလးရက္ သည္းခံ ေစာင့္ဆိုင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ သည္းခံစရာအေၾကာင္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ (၁၃) ရက္ေန႔ မနက္မွာ က်ေနာ္တို႔ ဗဟုိေကာ္မတီကေန ဗမာ (စစ္တပ္) တိုင္းမွဴးကို စာနဲ႔ တရား၀င္ အေၾကာင္းၾကားတယ္။

“ ဒီေန႔ (၁၃) ရက္ေန႔ မြန္းတည့္ (၁၂) နာရီအထိ က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီပံုအတိုင္း ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔လည္း ဒီစစ္မီးကို တျပည္လံုး ျဖန္႔ပစ္လိုက္မယ္။ ျပည္ေထာင္စု တစ္ခုလံုးကို ျဖန္႔ပစ္လိုက္မယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ သတိၱရွိသလား။ လုပ္ရဲတယ္ဆို ရင္ေတာ့ ဆက္လုပ္လိုက္။ က်ဳပ္တို႔လည္း ခပ္မာမာပဲ။ "

ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္

 က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ ဘိုးဘြားေတြ လက္ထက္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္ခ်တယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဘိုးဘြားေတြ တိုက္ခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲေတြမွာ လက္နက္ အပ္ပစ္လိုက္ၿပီး ကၽြဲႏြားဆြဲကာ ထြက္ေျပးတယ္ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ဘိုးေဘးေတြဟာ ပထမ ကမၻာစစ္၊ ဒုတိယကမၻာစစ္ အပါအ၀င္ စစ္ပြဲေတြမ်ားစြာမွာ တုိက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ က်ဳပ္တို႔ဟာ ဒီလို ရဲစြမ္းသတၱိနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ဘိုးဘြားေတြရဲ႕ မ်ဳိးဆက္ေတြျဖစ္တာနဲ႔ အမွ် က်ေနာ္တို႔ သူရဲေဘာေၾကာင္စရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ေနာက္တစ္ခ်က္က က်ေနာ္တို႔ဟာ ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္ျဖစ္တဲ့ တရားမွ်တမႈ၊ အမွန္တရား အတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ မလုပ္ရဲစရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။

ဒါနဲ႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ ဗမာတိုင္းမွဴးဆီက ျပန္ၾကားခ်က္ကို ေစာင့္ပါတယ္။ သူက က်ေနာ္တို႔ကို ဂရု မစိုက္ပါဘူး။ အေရး မလုပ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ မြန္းတည့္ (၁၂) နာရီေက်ာ္သြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ဗဟုိေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းလုပ္တယ္။ ဒီလူေတြေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဆက္သြယ္ ေဆြးေႏြးမႈေတြကို အေရးတယူလုပ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ က်ေနာ္တို႔လဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ကာကြယ္စစ္ သို႔မဟုတ္ ခုခံတြန္းလွန္စစ္ကုိ ဆင္ႏႊဲရေတာ့မယ္။ ဒါကို ေရွာင္ဖယ္လို႔ မရေတာ့တဲ့ အတြက္ က်ေနာ္တို႔ ယံုၾကည္ကိုးစားတဲ့ ထာ၀ရဘုရား သခင္ထံမွ ခြန္အားယူကာ ခုခံစစ္ကို ဆင္ႏႊဲၾကစို႔ ဆုိၿပီး ကခ်င္ လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ ဥကၠဌႀကီးကိုယ္တုိင္ လက္မွတ္ေရးထိုးကာ အဲဒီညေနမွာ တတိုင္းျပည္လံုးကို ဒီအမိန္႔ညႊန္ၾကားခ်က္ကို ျဖန္႔ေ၀လုိက္ရာမွ ျပန္လည္စတင္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စစ္ေရးနဲ႔ ယွဥ္တြဲေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ငန္းစဥ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုပါတယ္။

ဒီခုခံ တြန္းလွန္တဲ့ စစ္ဆင္ေရးကို ဆင္ႏႊဲရာမွာ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လို မူ၀ါဒကို လက္ကိုင္စြဲထားသလဲ ဆိုတာ နားလည္ဖို႔ရန္အတြက္ ေဖာ္ျပလိုပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၇) ႏွစ္တာ ကာလက စၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းျဖင့္၊ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္း အေျဖရွာဖို႔အတြက္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အပစ္အခတ္ ရပ္တယ္ဆိုတာဟာ က်ေနာ္တို႔ လိုခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး လမ္းစဥ္ကို ႏိုင္ငံေရးနည္းအားျဖင့္ ရရွိႏိုင္ဖို႔ အပစ္ရပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ကနဦးကာလတုန္းက က်ေနာ္တို႔ကို ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ ယာယီအစိုးရသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အရပ္သားအစိုးရ ေပၚေပါက္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ တပ္မေတာ္အစိုးရဟာ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ က်ေရာက္ေတာ့မယ့္ အေျခအေနေၾကာင့္ ကယ္တင္ရျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ဟာ အရပ္သားအစိုးရ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အရပ္သားအစိုးရ ေပၚေပါက္လာတဲ့အခါ ေဆြးေႏြးရယူႏိုင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ အႀကိမ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ အပစ္ရပ္ကာလအတြင္း ဘာလုပ္ၾကမွာလဲဆိုေတာ့ စစ္ေၾကာင့္ ယိုယြင္းပ်က္စီးသြားတဲ့ ေဒသေတြကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖို႔၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ကလည္း သေဘာတူခဲ့ၾကတာပါ။

အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔က ေနာင္အနာဂတ္မွာ စစ္တိုက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ စစ္ပြဲေတြရွိစရာ အေၾကာင္း မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးထင္ မွတ္ယူတဲ့အတြက္ စစ္တပ္ကိုေတာင္ အင္အား ေတာင့္တင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ သို႔မဟုတ္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္ေတာ့မယ့္ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္  ျဖစ္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္မွန္း ခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကာလ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္ဆုံး သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႔မွာ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုေတာ့ အရပ္သားအစိုးရ မေပၚေပါက္ခင္မွာ သူတို႔တေတြ ညီလာခံ (အမ်ဳိးသား ညီလာခံ) ကို က်င္းပခဲ့ၾကတယ္။ ညီလာခံဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ဘာသာစကားအရ ဘာအဓိပၸယ္လဲဆိုေတာ့ မညီမညြတ္ျဖစ္ေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏုိင္ဖို႔ရန္အတြက္ က်င္းပတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ 

လႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးတက္ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္မွ အရာရွိမ်ား

ဒီေဆြးေႏြးပြဲႀကီးမွာ တုိင္ပင္ႏွီးေႏွာၾကၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ဘယ္လို ဘယ္ပံု ဖြဲ႔စည္း တည္ေထာင္ၾကမယ္၊ ျပည္တြင္းစစ္မက္မီးေတြ မရွိတဲ့၊ ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီး၊ တိုင္းရင္းသားအားလံုး သာတူညီမွ် အခြင့္အေရးရရွိတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို တည္ေထာင္ဖို႔ တုိင္ပင္ အေျဖရွာတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲႀကီးကို ညီလာခံလို႔ ေခၚတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီညီလာခံႀကီးမွာ ဘာဆိုဘာမွ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီလူေတြက ေကာက္က်စ္တဲ့ လူေတြပဲ။ ဒီဗမာ စစ္တပ္က သူတို႔ႀကိဳက္သလို ခ်ယ္လွယ္ႏိုင္မယ့္ ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ေရးသား ျပဌာန္းႏိုင္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ ႀကိဳက္သလို ေရးသားၿပီးေတာ့ သူတို႔ႀကိဳက္သလို တစ္သက္လံုး စစ္တပ္ကလူေတြ စစ္တပ္ပံုစံနဲ႔၊ စစ္တပ္စနစ္နဲ႔ အုပ္စိုးသြားႏိုင္ဖို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ အရပ္သားအစိုးရ ေပၚေပါက္လာဖို႔မွ သူတို႔ ရည္ရြယ္ျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ သူတို႔ ခ်မွတ္ထားၿပီးသား လမ္းစဥ္အတိုင္းပဲ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဘာဆိုဘာမွ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးခြင့္ မရွိဘူး။ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ၾကည့္ရင္ေတာ့ အားလံုးက ကိုယ့္ရဲ႕ တိုင္းရင္းသား ၀တ္စံုေတြ ခံ့ခံ့ညားညား ၀တ္ဆင္ၿပီး အေတြ႔အႀကံဳရင့္က်က္တဲ့၊ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအနာဂတ္ကို စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ေပးႏိုင္မယ့္ လူႀကီးလူေကာင္းေတြ ညီလာခံ ခန္းမႀကီးထဲကို စီတန္း၀င္ေရာက္သြားၾကတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခန္းမထဲမွာ ပါးစပ္ပိတ္ၿပီးပဲ ေနၾကရတာပဲ။ ဘာမွ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခြင့္ မရွိဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ေတြ အခ်င္းခ်င္း တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၿပီး ေရးသားတင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးလို႔ မရတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ (၁၃) ဖြဲ႔ စုေပါင္းၿပီးေတာ့လည္း ေရးသား တင္ျပခဲ့တယ္။ အဖြဲ႔ (၆) ဖြဲ႔ အေနနဲ႔လည္း ေရးသားတင္ျပတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ မ်ဳိးႏြယ္စုေတြလဲပဲ ကခ်င္ျပည္နဲ႔ ကခ်င္ျပည္သူျပည္သားေတြ အေပၚမွာ သမိုင္းေၾကြးတင္လို႔ မျဖစ္တဲ့ အတြက္ ကခ်င္ အမ်ိဳးသားမ်ား အတိုင္ပင္ခံ လႊတ္ေတာ္ (Kachin National Consultative Assembly – Wunpawng Mungbawng Rapdaw) မွာ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၿပီးေတာ့ ကခ်င္ေတြအားလံုးကိုယ္စား လိုခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရးသားတင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ဘယ္လို ဘယ္ပံု ဖြဲ႔စည္း တည္ေဆာက္ေစလိုပါတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို တင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါတင္မကပဲ က်ေနာ္တို႔ ေကအိုင္အို အေနနဲ႔လည္း ေရးသားတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ မရတဲ့အခါၾကေတာ့ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ က်ေနာ္တို႔ ေျပာၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သိန္းစိန္က အမ်ိဳးသား ညီလာခံ က်င္းပေရးေကာ္မတီ ဥကၠဌ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ကို ေျပာလို႔မရတဲ့အဆံုး သူ႔ရဲ႕ ဖေအလား၊ အစ္ကိုလား ျဖစ္တဲ့ သန္းေရႊဆီကို ေျပာဆုိတင္ျပၾကစို႔ ဆိုၿပီးေတာ့ အခ်က္ (၁၉) ခ်က္ပါ ေတာင္းဆိုတင္ျပခ်က္ကို ေရးသား တင္ျပခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကခ်င္ ေကအိုင္အိုက တင္ျပတဲ့ အခ်က္ (၁၉) ခ်က္က ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္း အခ်က္ေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ကခ်င္အမ်ဳိးသား၊ ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ပဲ ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ရွမ္း၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ကယား စတဲ့ တိုင္းရင္းသား ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက ကခ်င္ (ေကအိုင္အို) ဟာ အားလံုးအတြက္ စဥ္းစား ေပးပါလားဆိုၿပီး နားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့ၾကတယ္။ ကခ်င္ေတြအတြက္သာ မဟုတ္ပဲ ျပည္ေထာင္စုအတြင္း မွီတင္းေနထုိင္ေနၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြ အားလံုးရဲ႕ အက်ဳိး၊ အခြင့္အေရးကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားေပးပါလား ဆိုၿပီး နားလည္ သေဘာေပါက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီလို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရးသားတင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ရွမ္းညီအစ္ကိုေတြနဲ႔လည္း ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ တင္ျပခဲ့ၾကတယ္။ WMR အေနနဲ႔ေရာ၊ က်ေနာ္တို႔ ေကအိုင္အို အေနနဲ႔ေရာ၊ ေနာက္ဆံုး (၁၉) ခ်က္ အေနနဲ႔ေရာ တင္ျပခဲ့ေပမယ့္ ျပန္လည္ရရွိတဲ့ အေျဖကေတာ့ “မွတ္တမ္း တင္ထားေပးပါမယ္” ဆိုပဲ။ မွတ္တမ္း တင္ထားေပးပါမယ္ ဆိုတာက ကခ်င္စကားပံုနဲ႔ ေျပာရင္ “Udi htingpa tawn di ya ai” ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ အလိမၼာနည္းနဲ႔ လူႀကီးလူေကာင္းစကား ေျပာျခင္းပါပဲ။ စာရြက္ေပၚမွာ ေရးျခစ္ထားေပးမယ္ဆိုတဲ့  အဓိပၸယ္ပါပဲ။ လံုး၀အေရးမလုပ္တဲ့ သေဘာပဲ။ ဘာမွ ဆက္လက္ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေထာင္ဖုိ႔ သူတို႔ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ဘာဒီမိုကေရစီကိုမွလည္း ဦးတည္ျခင္းမရွိပါဘူး။ ဒါဟာ ညာလာခံပါ၊ ညီလာခံမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာမွေျပာဆိုလို႔ မရေတာ့တဲ့အခါၾကေတာ့ အစည္းအေ၀း လာတက္တဲ့ လူႀကီးေတြက ဘာမွ လုပ္စရာ မရွိေတာ့ဘူး။ အိပ္ငိုက္တဲ့လူက ငိုက္၊ တစ္ေန႔လံုး ငိုက္။ အရက္ေသာက္ၿပီး မူးတဲ့လူ ကလည္း မူးရူး။ အခ်ဳိ႕လူႀကီးေတြဆိုရင္ အရက္ေသာက္လို႔မရဘူးဆိုရင္ အိမ္ျပန္မယ္လုပ္လို႔ ျပန္လုိက္ဆြဲၾကနဲ႔။ အခ်ဳိ႕ေတြက ေပါက္ကရေတြလုပ္ၿပီး အဲဒီအနီး၀န္းက်င္က ခေလးမေတြကို ရည္းစားထားၾကည့္ ၾကတယ္။ အဲဒီလိုပဲ လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြျဖစ္ၿပီး သူတို႔ ေရးထားၿပီးသား စာေတြကို တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ ဖတ္ၾကတယ္။ ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ဒီညာလာခံလည္း ၿပီးတာပဲ။ ဘာဒီမိုကေရစီမွ မဟုတ္ဘူး၊ ဘာျပည္ေထာင္စုမွ မဟုတ္ပဲနဲ႔ ဦေဆာင္က်င္းပခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါကိုပဲ (၁၃) ႏွစ္ေက်ာ္ (၁၄) ႏွစ္နီးပါး က်င္းပခဲ့ၾကၿပီး လိမ္လည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္းပဲ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြမွာ (၁၇) ႏွစ္တိုင္တိုင္ အခ်ိန္ျဖဳန္း ကုန္လြန္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဘယ္အရပ္သား အစုိးရကိုမွ အာဏာ လႊဲေျပာင္းေပးျခင္း မရွိပဲ က်ေနာ္တို႔တေတြ လိမ္လည္လွည့္ျဖား ခံခဲ့ၾကရတာပါ။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔ႀကိဳက္သလုိ ေရးသားထားတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းကို ထုတ္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီဥပေဒအရ လႊတ္ေတာ္အမတ္ အေယာက္ (၁၀၀) မွာ ဗမာစစ္သား (၂၅) ေယာက္က ေရြးခ်ယ္ခံစရာမလိုပဲ အလိုအေလ်ာက္ အမတ္ေတြျဖစ္လာမယ္။ စစ္မိန္႔နဲ႔ အမတ္ေနရာ (၂၅) ရာခို္င္ႏႈန္းကို  ရယူထားမယ္။ က်န္တဲ့ (၇၅) ရာခိုင္ႏႈန္းမွာလည္း သိန္းစိန္၊ သီဟသူရ တင္ေအာင္ျမင့္ဦး၊ ခင္ေအာင္ျမင့္၊ သူရေရႊမန္းတို႔လို ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြက အရပ္သား၀တ္စံု လဲ၀တ္္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲ ျပန္၀င္ထိုင္ၾကမယ္။ ဒီဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကုို ထုတ္ျပန္ၿပီးသြားတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဒါကို ေထာက္ခံ ေပးရမယ္လို႔ ဆိုလာျပန္ပါတယ္။ လုပ္ေနက်အတုိင္း ကလိန္ကက်စ္နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ဒီဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကိုလည္း အတည္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ခ်င္ရင္ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ပါလို႔ က်ေနာ္တို႔ကို ေျပာလာျပန္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၿပီး အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံပါ ဆိုပဲ။ ယွဥ္ၿပိဳင္ခိုင္းတဲ့ မဲဆႏၵနယ္ကေတာ့ ေဒါ့ဖုန္းယန္ၿမိဳ႕နယ္မွာေပါ့။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္နက္ကိုင္လို႔ မရဘူးလို႔လည္း ေျပာျပန္ပါတယ္။ ညဏ္နီ ညဏ္နက္ေတြနဲ႔ ကလိန္ကက်စ္က်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားလာၾကတာေပါ့။

လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ အေနနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္မရွိတဲ့ အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ လက္နက္ေတြကို အၿပီးတုိင္ အပ္ရင္္အပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔ရန္ ဖိအားေပး ျပန္ေရာ။ ဒီနယ္ျခားေစာင့္တပ္ လုပ္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ စစ္တပ္ထဲက အသက္ (၁၈) နဲ႔ (၅၀) ႏွစ္ၾကား အရြယ္ေကာင္း စစ္သည္ေတြကိုပဲ ေရြးထုတ္သြားမွာ ျဖစ္တယ္။ အရပ္ဘက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာန၊ စီးပြားေရးဌာန၊ ပညာေရးဌာန၊ က်န္းမာေရးဌာန စတဲ့ အျခားဌာနေတြက ၀န္ထမ္းေတြ မပါ၀င္ပဲ စစ္တပ္ထဲက အရြယ္ေကာင္း စစ္သည္ေတြကိုသာ ဖဲ့ထုတ္သြားမယ့္ အစီအစဥ္ ျဖစ္တယ္။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ရင္းေတြ အေနနဲ႔ဖြဲ႔စည္းၿပီး တပ္ရင္း တစ္ရင္းကို ဗမာစစ္သား အေယာက္ (၃၀) ထည့္သြင္းေရာေႏွာကာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကိုက်ေတာ့ သူတို႔ ဗမာေတြ ရယူထားမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို ႏွဖားႀကိဳးလွ်ဳိမယ့္ အစီအစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။

 တပ္ရင္းေတြအေနနဲ႔ပဲ ဖြဲ႔စည္းသြားမွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ အခုလက္ရွိလိုမ်ဳိး တပ္မဟာ ဖြဲ႔စည္းပံုေတြလည္း ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီတပ္ရင္းေတြဟာလည္း သံုးေလးႏွစ္ ၾကာၿပီးသြားတဲ့ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဖ်က္သိမ္း ပစ္လိုက္ၾကမွာပဲ။ ဒီနယ္ျခားေစာင့္တပ္ဆိုတာဟာ လက္နက္ ျဖဳတ္သိမ္းေရးမူပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါကိုသာ လက္ခံခဲ့ရင္ တပ္သားသစ္ေတြလည္း ထည့္သြင္းလို႔ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ တပ္က ထြက္သြားတဲ့ သူေတြရဲ႕ ေနရာေတြမွာလဲ ဗမာစစ္သားေတြပဲ အစားထိုး ၀င္ေရာက္လာမွာ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္လူမ်ဳိးေတြ၀င္လို႔ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဗမာတပ္ျဖစ္သြားမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနည္းလမ္းေတြန႔ဲ က်ေနာ္တို႔ကို ကလိန္ကက်စ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစား ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါေတြကို က်ေနာ္တို႔ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္တဲ့အတြက္ ဗဟုိေကာ္မတီ အေနနဲ႔ ဒါကို လံုး၀ လက္မခံခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လက္နက္ေတြကို ျဖဳတ္သိမ္းလိုက္ဖို႔ Disarm လုပ္လိုက္ဖို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုအလုပ္ကို က်ေနာ္တုိ႔ မလုပ္ပါဘူး။ လံုး၀ မလုပ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ လိုခ်င္တာ လြတ္လပ္ေရးပါ။ အနည္းဆံုးေတာ့ အခြင့္အေရး တန္းတူရရွိမႈကို အာမခံေပးႏိုင္မယ့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရကိုရရပါမယ္။ Equality နဲ႔ Self- determination ရဖို႔ လိုပါတယ္။ တိုင္းျပည္တိုင္းက လူမ်ဳိးတုိင္း ရရွိထားၾကတဲ့ မိမိၾကမၼာ မိမိဖန္တီးႏို္င္ခြင့္၊ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ ရဖို႔ လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အနာဂတ္၊ ကံၾကမၼာကို ဗမာေတြ လာဖန္တီးေပးလို႔ မရပါဘူး။ ဒီကေန႔ လူငယ္ေတြကို အနည္းငယ္ ေျပာျပလိုပါတယ္။ ဗမာေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ မတူပါဘူး။

ကဲ … က်ေနာ္တို႔ လူမ်ဳိးေတြ ဗမာနဲ႔ မ်ဳိးႏြယ္တူသလား။ မတူပါဘူး။

စာေပ တူသလား။ မတူပါဘူး။

စကား တူသလား။ မတူပါဘူး။

ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ တူသလား။ က်ေနာ္တို႔ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ (၉၈) ရာခုိင္ႏႈန္းက ခရစ္ယာန္ေတြ ျဖစ္တယ္။ 

က်န္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ၊ မူစလင္ဘာသာ၀င္ေတြ၊ နတ္စား (နတ္ကိုးကြယ္မႈ) ေတြဟာ အနည္း အက်ဥ္းမွ်သာ ျဖစ္တယ္။

ယဥ္ေက်းမႈ ထံုးတမ္းစဥ္လာ တူသလား။ မတူပါဘူး။ တစ္ခုမွ မတူပါဘူး။

က်ေနာ္တို႔ဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔အညီ တုိးတက္လာဖုိ႔ လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တု႔ိရဲ႕ စာေပ၊ ဘာသာ စကားေတြကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ၾကရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ အခြင့္အာဏာ မရွိတဲ့အခါမွာ ဒါေတြကို လုပ္ေဆာင္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စာကို တရား၀င္ သတ္မွတ္ေပးျခင္း မရွိပါဘူး။ သင္ၾကားခြင့္မရွိသလို အသံုးျပဳခြင့္လဲ မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ စာေပ၊ ဘာသာစကား၊ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈေတြမွာ လြတ္္လပ္မႈေတြရွိေနဖို႔ လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို က်ေနာ္တို႔ပဲ နားလည္တာပါ။ က်ေနာ္တို႔တေတြ ဘယ္လို ေအာင္ျမင္ တိုးတက္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ဗမာေတြ နားမလည္ ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေတြက ဗမာေတြ လာဆံုးျဖတ္ေပးရမယ့္ ကိစၥလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အနာဂတ္ကို က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ စီမံဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ဆိုတာဟာ ကိုယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ (Self-determination) ပါပဲ။ ဒါရကိုရရမယ္၊ ရွိကို ရွိရပါမယ္။ ကိုယ္ပုိင္ ျပဌာန္းခြင့္ မရွိဘူးဆိုရင္ ကၽြန္မ်ဳိး ျဖစ္မွာပဲ။ မိမိ ေလွ်ာက္မယ့္လမ္း မိမိ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိဘူးဆိုရင္ ကၽြန္မ်ဳိးပဲ ျဖစ္မွာပဲ။ သမၼာ က်မ္းစာထဲမွာ ကၽြန္မ်ဳိးနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ လူမ်ဳိးဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးပဲ ရွိတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ လူမ်ဳိးမျဖစ္တေရြ႕ ကၽြန္မ်ဳိး ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ။ ကၽြန္, မျဖစ္ခ်င္ဘူးဆိုရင္ လြတ္လပ္တဲ့ လူမ်ဳိးျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ကၽြန္မ်ဳိးေတြ မဟုတ္ဘူး။ ေရွးပေ၀သဏီ ကတည္းက ကၽြန္မ်ဳိး မဟုတ္သလို၊ ယခု အခ်ိန္ကာလမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ဟာ ဗမာေတြရဲ႕ ကၽြန္, မဟုတ္ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္က က်ေနာ္တို႔ကို ကၽြန္ဇာတ္သြင္းေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွ အဆီအႏွစ္ေတြ ထုတ္စား ေနၾကတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္ (Self-determination) မရဘူးဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မယ့္ အခြင့္အေရး မရွိဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ကၽြန္, မျဖစ္လိုတဲ့့ အတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္တယ္။ ယူနီေဖာင္း၀တ္ဆင္ကာ လူငယ္ လူရြယ္ေတြ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ေနၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ အခုဆိုရင္ ေတာ္လွန္ေရးမွ အနားယူသြားတဲ့ အမႈထမ္းေဟာင္းေတြ ပါ၀င္တဲ့ အရပ္ဘက္ ျပည္သူ႔စစ္ အဖြဲ႕ (Mung Shawa Hpyen Hpung) ကိုလည္း ဖြဲ႔စည္းကာ အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိပါတယ္။ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ ကၽြန္မ်ဳိး အျဖစ္မခံႏုိင္တဲ့ အတြက္ျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းတဲ့ အခါတိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ကို ကၽြန္မ်ဳိး မျဖစ္ေစဖို႔၊ လြတ္လပ္တဲ့ လူမ်ဳိးေတြျဖစ္ေစဖို႔ ေတာင္းၾကရမယ္။ ထာ၀ရဘုရားသခင္ဟာ က်ေနာ္တို႔ကို ကၽြန္မ်ဳိးအျဖစ္ ဖန္ဆင္းလုိက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ျဖစ္သြားဖို႔လည္း အလိုေတာ္မရွိဘူး။ လြတ္လပ္တဲ့ လူမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ရမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစားဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အနာဂတ္ကို မိမိဘာသာမိမိ ျပဌာန္းပိုင္ခြင့္၊ စီမံပိုင္ခြင့္၊ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရွိသေရြ႕ ကၽြန္ပဲျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။ ဒီလိုအျဖစ္ကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္သူမွ လက္ခံလို႔ မရပါဘူး။

 [ကခ်င္ျပည္နယ္ႏွင့္ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားကို အဓိက ကိုယ္စားျပဳေသာ ေကအုိင္အို၏ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ႏွင့္ အျမင္မ်ားကို ေ၀မွ်ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာ ကြဲလႊဲႏိုင္ပါသည္။]